Οι 12 Πίθηκοι

”Το μέλλον είναι ιστορία.”  Το 1997, 5 δισεκατομμύρια από τον ανθρώπινο πληθυσμό πεθαίνουν εξαιτίας ενός θανατηφόρου ιού, κατασκευασμένου φυσικά σε κάποιο εργαστήριο. Το 2035, μια ελίτ επιστημόνων οι οποίοι διοικούν μια υπόγεια κοινωνία επιζησάντων, υπόσχονται σε ένα κατάδικο την αποφυλάκιση του και τον στέλνουν στο παρελθόν με την αποστολή να βρει μια εκδοχή του καταστροφικού ιού που θα τους βοηθήσει στην κατασκευή αντιδότου.  Αυτή είναι, φαινομενικά, η υπόθεση ίσως της μεγαλύτερης sci fi ταινίας που γυρίστηκε μέσα στην δεκαετία του 90′ ή αλλιώς τι συμβαίνει όταν ένας αντικομφορμιστής τρελός σκηνοθέτης, πρώην μέλος της θρυλικής ομάδας των Monty Python, αποφασίζει να διασκευάσει μια φουτουριστική ασπρόμαυρη γαλλική ταινία του 60′.

Το πειραματικό, λοιπόν, μικρού μήκους φίλμ La Jette (H Προβλήτα) του Chris Marker, έγινε η αφορμή πίσω στο 1995 για μία αρκετά ιδιόρρυθμη ιστορία  γραμμένη από τον σεναριογράφο του Blade Runner, David Peoples και σκηνοθετημένη από τον Τerry Gilliam, σκηνοθέτη του επίσης φουτουριστικού και φιλοσοφικού Brazil καθώς και άλλων αρκετά ιδιαίτερων φανταστικών ιστοριών. Αποτέλεσμα ήταν το 12 Μonkeys, ένα μεγάλο πείραμα εγκεφαλικού παροξυσμού τριγυρισμένο από γνωστούς κινηματογραφικούς αστέρες και με τις ευλογίες φυσικά της χολιγουντιανής βιομηχανίας. Κουβαλώντας κάθε παραδοξότητα και σουρεαλιστική ματιά που καλλιέργησε μαζί με τους Pythons, ο Gilliam καταφέρνει να φτιάξει μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που όμως στην ουσία μιλάει για την απέραντη ανθρώπινη μοναξιά, τον χρόνο και το πως αυτός μπορεί συχνά να φανεί σαν ένα παρανοϊκό όνειρο. Προσεγμένο φιλμ  γεμάτο από την προσωπική ματιά του σκηνοθέτη,γοτθική αισθητική, με σκηνές αλλόκοτες, το κατάλληλο ζοφερό κλίμα στα όρια του καφκικού τρόμου.Οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι πολύ καλές, ο Bruce Willis καταφέρνει να μας παρουσιάσει την πρώτη ώριμη ερμηνεία του – μέχρι να το ξανακάνει στο Sixth Sense- αφήνοντας για λίγο στην άκρη τις Die Hard εκδοχές του, ενώ ο Brad Pitt με την σχιζοφρενική περσόνα του είναι απλά εκπληκτικός.

Οι Δώδεκα Πίθηκοι, με budget 30 εκατομμυρίων δολλαρίων, προδιαθέτει τον θεατή για μια εμπορική ταινία επιστημονικής φαντασίας, στα χνάρια γιατί όχι της θεματικής του Terminator. Όμως είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.Είναι μια βαθιά προσωπική ταινία. Φυσικά και υπάρχουν τα απαραίτητα συστατικά μιας εμπορικής ταινίας, η ρυθμική δράση, η ίντριγκα, το απαραίτητο ρομάντζο, οι ανατροπές.Σαν μέρος όμως της φιλμογραφίας του Gilliam, υπάρχουν και οι φαντασιώσεις, τα όνειρα, και αυτή η τεράστια σπαζοκεφαλιά για το τι είναι αληθινό και τι όχι.Είναι μια ταινία δύσκολη, που απαιτεί ξεκάθαρα την προσοχή του θεατή, που όμως τον ανταμείβει με ένα ανεπανάληπτο κινηματογραφικό ταξίδι. Δείτε το!