10 Ταινίες που δίχασαν κοινο και κριτικούς

Θα ήταν άτοπο να υποστηρίξουμε ότι οι απόψεις κοινού και κριτικών πάντα συμβαδίζουν, ωστόσο τις περισσότερες φορές είναι παραπλήσιες. Στο παρόν άρθρο θα σας παρουσιάσουμε, με βάση το site rottentomatoes, 10 περιπτώσεις ταινιών όπου οι κριτικοί τις έθαψαν υπερβολικά ενώ το κοινό τις λάτρεψε. Διαβάζοντάς το, προτείνουμε να αναρωτηθείτε πόσο τελικά επηρεάζεστε από τη γνώμη των κριτικών πριν δείτε μια ταινία και αν αυτό είναι φρόνιμο.

Βλέπω το θάνατο σου
(Final Destination, 2000) του James Wong

Η ταινία του James Wong μας έμαθε ότι κανείς δεν μπορεί να γλιτώσει από το σχέδιο του Χάρου. Συγκεκριμένα, όταν κάποιος πάει να τον κοροϊδέψει, αυτός αντεπιτίθεται με κάθε δυνατό μέσο θερίζοντας αθώες εφηβικές ψυχούλες.

Κριτικοί: 34%

Κοινό: 69%

Τα κακά παιδιά 2

(Bad Boys II, 2003) του Michael Bay

Γενικότερα φαίνεται ότι οι κριτικοί δεν απολαμβάνουν τη σκηνοθετική ματιά του φασαριόζου Michael Bay κάτι που επιβεβαιώθηκε και στο sequel των κακών παιδιών του. Το κοινό όμως μοίρασε απλόχερα φρέσκες τομάτες σε αυτό το 2,5ωρο αστυνομικό έπος, χειροκροτώντας το δυνατά.

Κριτικοί: 23%

Κοινό: 78%

Step up: Στα βήματα του πάθους

(Step up, 2006) της Anne Fletcher

Αυτή η ταινία, που ανέδειξε τον Channing Tatum, είχε ευρεία αποδοχή από το κοινό που ζητωκραύγασε χορεύοντας στους ρυθμούς της. Οι πέντε συνέχεις της ταινίας αποδεικνύουν περίτρανα ότι το Step up έχει ορδές πιστών ακολούθων. Ωστόσο, το περιεχόμενο της πρώτης ταινίας άφησε παγερά αδιάφορη τη μερίδα των κριτικών.

Κριτικοί: 19%

Κοινό: 83%

Ο τιμωρός

(The Punisher, 2004) του Jonathan Hensleigh

Πριν ακόμα ανθήσει η καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία των μεταφορών από κόμικ, ο τιμωρός δεν κατάφερε να πείσει του κριτικούς. Από την άλλη το κοινό, μπορεί να μην την αποθέωσε, ωστόσο την αποδέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες.

Κριτικοί: 29%

Κοινό: 63%

Η πηγή της ζωής

(The Fountain, 2006) του Darren Aronofsky

Την άποψη μας για αυτό το αριστούργημα του Aronofsky την έχουμε παραθέσει στο παρελθόν. Αυτή η κατάφορη δριμεία αρνητική αποδοχή από τους κριτικούς αφενός μας βρίσκει αμετάκλητα ενάντιους ενώ αφετέρου χρήζει περαιτέρω αναλύσεως.

Κριτικοί: 28% (Top Critics)

Κοινό: 74%

Ανθρώπινο Μίσος

(Equilibrium, 2002) του Kurt Wimmer

Το ανθρώπινο μίσος εκτυλίσσεται σε ένα απολυταρχικό δυστοπικό μέλλον, όπου κάθε μορφή συναισθηματικής έκφρασης είναι παράνομη και τιμωρείται. Ο Christian Bale υποδύεται τον χαρακτήρα που θα έρθει αντιμέτωπος με αυτό το φασιστικό σύστημα. Προφανώς η ταινία αποτελεί καλτ διαμαντάκι και εννοείται ακόμα αναζητούμε τους λόγους για τους οποίους θάφτηκε από τους κριτικούς.

Κριτικοί: 38%

Κοινό: 81%

Βαν Γουάιλντερ: Η Ψυχή του Πάρτι

(Van Wilder, 2002) του Walt Becker

Άλλη μια κωμωδία που εκτυλίσσεται σε αμερικανικό κολλέγιο, πλαισιωμένη με το αντίστοιχο χιούμορ που απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό. Με πρωταγωνιστή τον Ryan Reynolds και δυο τηλεοπτικά sequel η ταινία είχε πέραση στο κοινό αλλά κατακεραυνώθηκε από τους κριτικούς.

Κριτικοί: 19%

Κοινό: 73%

Μουσικό Πανδαιμόνιο

(Empire Records, 1995) του Allan Moyle

Αυτή η κωμωδία, όταν κυκλοφόρησε,  δεν αποτέλεσε εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία. Ωστόσο, με την πάροδο των ετών χαρακτηρίστηκε μίνι-cult αποκτώντας το κοινό της. Οι κριτικοί ασφαλώς εξακολουθούν να έχουν την ίδια αρνητική άποψη.

Κριτικοί: 23%

Κοινό: 84%

Οι μαχητές των δρόμων 4

(Fast & Furious, 2009) του Justin Lin

Το franchise των ταινιών The Fast and the Furious αποτελεί ένα από τα ελάχιστα παραδείγματα ταινιών, που παρά τις επτά συνέχειες, άρχισε να έχει ευρεία αποδοχή από κοινό και κριτικούς με το πέρασμα των ετών. Ωστόσο εκτός από το πρώτο sequel, που θάφτηκε από κοινό και κριτικούς, διχασμός μεταξύ τους υπήρξε στη δεύτερη και τρίτη συνέχεια.

Κριτικοί: 28%

Κοινό: 67%

Rise of the Footsoldier (2007)

του Julian Gilbey

Αυτή η ταινία που δεν κατάφερε να βρει διανομή στη χώρα μας, κυκλοφορόντας κατευθείαν σε DVD, έχει και τη μεγαλύτερη διαφορά στη βαθμολογία μεταξύ κριτικών και κοινού.

Κριτικοί: 14%

Κοινό: 83%

Πηγή