120 χτύποι το λεπτό – Κριτική

Η ταινία “120 χτύποι το λεπτό” αποτελεί την τρίτη σκηνοθετική δουλειά του Robin Campillo, η οποία έχει βραβευτεί με τον Αργυρό Φοίνικα στο 70ο Φεστιβάλ των Καννών καθώς και με το βραβείο της Επιτροπής Κριτικών Κινηματογράφου.

Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τις δράσεις των ακτιβιστών της Act Up στο Παρίσι και τοποθετείται χρονικά στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Είναι μια περίοδος, όπου το AIDS έχει ξεκινήσει ήδη να θεωρείται πανδημία, έχοντας αφανίσει αμέτρητες ζωές την δεκαετία του ’80. Η Act Up έρχεται να καλύψει το κενό της πολιτικής αδιαφορίας για την ανεπαρκή λήψη μέτρων πρόληψης και ενημέρωσης του κόσμου, λαμβάνοντας ενεργό δράση για την αφύπνισή του για τα ολέθρια ποσοστά της επιδημίας του AIDS.

120 BPM

Ταυτόχρονα, παρακολουθούμε την είσοδο του νεοφερμένου στην ομάδα Νατάν και τη σχέση του με τον Σον, ο οποίος είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης. Ο Νατάν αρχίζει σταδιακά να μαγεύεται από τη δυναμικότητα της προσωπικότητας του Σον, ο οποίος μάχεται αδυσώπητα ενάντια στον κρατικό μηχανισμό και τις φαρμακευτικές εταιρίες. Ο Σον είναι οροθετικός και η μάχη του με το AIDS από την μέση της ταινίας και μετά θα μετατρέψει οριστικά και αμετάκλητα τον ρόλο του στην οργάνωση σημαδεύοντας ανεπανόρθωτα τη σχέση του με τον Νατάν.

Το φιλμ διέπεται από έναν άκρατο δυναμισμό, ενσωματώνοντας αψεγάδιαστα στοιχεία μιας πολιτικής ταινίας αλλά και ενός ερωτικού δράματος. Αν και αναφέρεται σε μια άλλη χρονική περίοδο, η ταινία είναι επίκαιρη, φέρνοντας στην επικαιρότητα την μάχη κατά του AIDS που παραμένει ενεργή στις μέρες μας. Πέραν της εκρηκτικής σκηνοθεσίας, η ερμηνεία του πρωταγωνιστή Nahuel Pérez Biscayart είναι μοναδική, περνώντας αξιοθαύμαστα μεταξύ της δυναμικής περσόνας του ενεργού ακτιβιστή σε αυτή του ετοιμοθάνατου παραιτημένου ασθενή. Η ταινία περιλαμβάνει πολύ έντονες ομοφυλοφιλικές ερωτικές σκηνές, θυμίζοντας τον ρεαλισμό των αντίστοιχων σκηνών της ζωής της Αντέλ και δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στην ανιδιοτελή αγάπη μεταξύ του πρωταγωνιστικού διδύμου.

Οι φήμες που περιτριγυρίζουν την ταινία ότι μετά την προβολή της στο φεστιβάλ των Καννών αγαπήθηκε υπερβολικά από κοινό και κριτικούς, σε σημείο να μονοπωλεί τον πυρήνα των μετέπειτα συζητήσεων, ακούγονται απόλυτα φυσιολογικές. Απόλυτα φυσιολογική είναι και η αντίδραση του προέδρου της επιτροπής του φεστιβάλ των Καννών Pedro Almodóvar, που δάκρυσε σε συνέντευξη τύπου της ταινίας, περιγράφοντας την κινηματογραφική της δύναμη.
120 BPM

Η ταινία προβλήθηκε στα πλαίσια του 23ου  Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας, παρουσία του σκηνοθέτη Robin Campillo και του πρωταγωνιστή Arnaud Valois. Την προβολή προλόγισε ο διευθυντής του Φεστιβάλ Λουκάς Κατσίκας, παρουσιάζοντας στην κατάμεστη αίθουσα του Ideal τους καλεσμένους, ενώ σχολίασε και τη σημασία του τίτλου της. 120 χτύποι το λεπτό δεν είναι μόνο ο μέσος καρδιακός ρυθμός του ανθρώπου, αλλά και το τέμπο πάνω στο οποίο χτίζεται η house μουσική που διέπει μεγάλο μέρος της ταινίας και πρωταγωνιστούσε στα κλαμπ της δεκαετίας του ’90.

Στην συζήτηση με το κοινό που ακολούθησε μετά το τέλος της προβολής ο Robin Campillo υπήρξε ιδιαίτερα επικοινωνιακός, κοινωνικός και αποκαλυπτικός, απαντώντας εύστοχα σε όλες τις ερωτήσεις που του απευθύνθηκαν. Έτσι πληροφορηθήκαμε ότι το κίνητρο πίσω από τη δημιουργία της συγκεκριμένης ταινίας υπήρξε ο φόβος του ίδιου του σκηνοθέτη για το AIDS και τον θάνατο, κάτι που ο ίδιος βίωνε έντονα ως gay όταν σπούδαζε σκηνοθεσία. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να ωριμάσει μέσα του η δομή της ταινίας και να κατορθώσει να ασχοληθεί με κάτι τόσο εσωτερικό και δυνατό. Παράλληλα, μάθαμε ότι υπήρξε και ο ίδιος μέλος της Act up, κάτι που δικαιολογεί τον ρεαλισμό και των δυναμισμό των σκηνών της ταινίας όπου παρακολουθούμε τις δραστηριότητες της οργάνωσης. Επίσης, η ένταξή του σε μια ομάδα που έπρεπε να διεκδικείς πράγματα με συλλογική δράση και μέσω διαλόγου, διαμόρφωσε τον πρότερο σχετικά αντικοινωνικό και εσωστρεφή χαρακτήρα του σκηνοθέτη. Παράλληλα, εντύπωση του προκάλεσε μια συγκεκριμένη ερώτηση του κοινού σχετικά με το ζήτημα της ευθανασίας, καθώς υπήρξε μια ερώτηση που αναδύθηκε σε όλες τις χώρες που ακολούθησε συζήτηση μετά το τέλος της ταινίας, εκτός από την προβολή στη Γαλλία.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο Arnaud Valois είχε αποφασίσει να μην ασχοληθεί ξανά με την υποκριτική και όταν του προτείνανε να παίξει στους 120 χτύπους το λεπτό απάντησε αρχικά πως δεν είναι ηθοποιός. Ωστόσο, μαθαίνοντας την υπόθεση και διαβάζοντας το σενάριο της ταινίας, ενθουσιάστηκε και ξεκίνησε να πηγαίνει δειλά δειλά και επαναλαμβανόμενα σε όλες τις audition του ρόλου. Όταν ο Λουκάς Κατσίκας ζήτησε από το κοινό της αίθουσας να χειροκροτήσει αν θέλει να συνεχίσει την υποκριτική ο Valois, το χειροκρότημα υπήρξε έντονο και συνεχές, υποδεικνύοντας τον ενθουσιασμό του κόσμου για το ταλέντο του.

Η ταινία θα προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από τις 28 Σεπτεμβρίου 2017.

About The Author

thanarm
Όταν ήταν μικρός ο thanarm ήταν άταχτος και απρόσεκτος και έπεσε μέσα στη χύτρα με ζωμό από σελιλόιντ. Ναι καλά διαβάσατε σελιλόιντ, αυτό το πλαστικό εύφλεκτο υλικό από νιτροκυτταρίνη, που χρησιμοποιείται για την κατασκευή κινηματογραφικού φιλμ. Οι παρενέργειες βαριές και ανίατες. Από τότε στις φλέβες του κυλάει αυτός ο ζωμός και για να συνεχίζει να κυλάει πρέπει να βλέπει διαρκώς ταινίες… Ενίοτε και να γράφει για αυτές...
  • Αγαπημένες ταινίες: Η Πηγή της Ζωής, Εις το Όνομα του Πατρός, Fight Club, Psycho, Τα Μυαλά που Κουβαλάς
  • Αγαπημένες τηλεοπτικές σειρές: Twin Peaks, The X-Files, Breaking Bad
  • Αγαπημένος Συγγραφέας: Irvin Yalom 
  • Παιδικός Ήρωας: Batman
  • Αγαπημένο ΖώοΤο γαϊδούρι, το θαυμάζει για την υπομονή του…
0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Notify of

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments