7 +1 Δυστοπικές Ταινίες που αξίζει να δείτε
Με την πρόσφατη επιτυχημένη μεταφορά του μυθιστορήματος “Η πορφυρή δούλη“, ήρθαν για ακόμη μια φορά στο προσκήνιο οι ιστορίες από μελλοντικούς κόσμους που κάτι έχει πάει πολύ στραβά. Οι λεγόμενες δυστοπίες. Σε αυτό το άρθρο, και με αφορμή την Εβδομάδα Sci-Fi στο Spoileralert.gr επιλέξαμε και σας προτείνουμε 7+1 δυστοπικές ταινίες που αξίζει να δείτε, αν δεν τις έχετε δει ακόμη…
1. Blade Runner
Η ταινία επιστημονικής φαντασίας που βασίζεται σε διάφορα βιβλία του Philip K. Dick, αλλά κυρίως στο Ηλεκτρικό Πρόβατο, σκηνοθετημένη από τον Ρίντλεϊ Σκοτ και με μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου, αυτό που έχει κάνει καλύτερα από όλα είναι τη μεταφορά της ατμόσφαιρας από τα βιβλία του P.K.Dick. Αυτό το είχαμε αναφέρει και σε παλαιότερο ποστ για το πως μπορεί να πετύχει η μεταφορά ενός βιβλίου στο σινεμά ή στο θέατρο. Ο σκηνοθέτης δείχνει την πόλη του Λος Άντζελες στο όχι και τόσο μακρινό 2019, να μοιάζει με το Τόκυο στα τεράστια video-walls. Αμάξια που πετάνε, άνθρωποι ντυμένοι σαν άστεγοι, και με τεχνικά πρόσθετα στο σώμα τους.
Η cyperpunk αισθητική σε συνδυασμό με την καταπληκτική μουσική του Βαγγέλη μας μεταφέρει ολοκληρωτικά στον δυστοπικό μέλλον. Εκεί υπάρχουν και τα ανδροειδή “Replicant”, φτιαγμένα για να υπακούν τους ανθρώπους και με περιορισμένη χρονική διάρκεια ζωής. Όμως μετά την επανάστασή τους έγιναν παράνομα στη Γη, και έτσι όταν μερικά ανδροειδή προσγειώθηκαν στη Γη, οι αρχές κάλεσαν τον αστυνομικό “Blade Runner”, ειδικό στην εύρεσή και εκτέλεσή τους. Προκύπτουν ερωτήματα, όπως για το αν τα ανδροειδή πρέπει να έχουν δικαιώματα. Για το πόσο έλεγχο πρέπει να έχουν οι άνθρωποι πάνω σε αυτά. Για τη θνησιμότητα, αλλά και για το πόσο μια ξένη ανάμνηση μας ανήκει.
Και το τρίβια της ημέρας: Το ξέρατε ότι η ταινία Blade Runner έχει εφτά εκδόσεις; Στη μια έκδοση μιλάει με βαρεμάρα ο Χάρισσον Φορντ σε όλη την ταινία, σε μια άλλη έχουμε ένα χαρούμενο τέλος, σε μια άλλη κοιτάμε με διαφορετικό μάτι την προέλευση του αστυνομικού. Αυτό που μένει τώρα να δούμε την καινούρια ταινία του Blade Runner για να καταλάβουμε ποια είναι η σωστή έκδοση!
Προτείνει ο : Αλέξανδρος Ζ.
2. Battle Royale
Οι μαθητές μια τάξης ακούνε έντρομοι ότι επιλέχθηκαν για να εφαρμόσουν τον απάνθρωπο Νόμο Battle Royale. Τουτέστιν, να αλληλοσκοτωθούν για τρεις ημέρες, έως ότου επιβιώσει μονάχα ένας. Σε μια πρώτη θέαση, αποτελεί μια εντυπωσιακή, καλοφτιαγμένη, γιαπωνέζικα υπερβολική ταινία δράσης. Σε μια δεύτερη (ή και τρίτη) θίγει τα ζητήματα του σχολικού ανταγωνισμού, της ενδοσχολικής βίας και του χάσματος των γενεών. Όπως και να ‘χει, αποτελεί μια από τις γνωστότερες δυστοπικές ταινίες του ιαπωνικού σινεμά και αξίζει την προσοχή όσων έχουν γερά στομάχια.
Προτείνει ο : Γιώργος Τρου
3. Children of Men
To 2027 σε έναν κόσμο που καταρρέει σίγα-σιγά, όταν για κάποιο ανεξήγητο λόγο το ανθρώπινο γένος έχει ολοκληρωτικά στεριωθεί, παρακολουθούμε τον ταξίδι ενός πρώην ακτιβιστή (εκπληκτικός Clive Owen) που προσπαθεί να μεταφέρει σώα σε ένα θαλάσσιο καταφύγιο την μόνη γυναίκα στον κόσμο που είχε την τύχη να μείνει έγκυος. Η ταινία αποτυπώνει με μεγάλη δεξιοτεχνία την απελπισία της ανθρωπότητας μπροστά στον αφανισμό, τη ματαιότητα στα μάτια των ανθρώπων, και το πώς θα μπορούσε μπροστά σε μια κρίση ο κόσμος μας (ο δικός μας, όχι κάποιος πολύ μακρινός με ιπτάμενα αυτοκίνητα και ρομπότ) να φτάσει στο χείλος του γκρεμού.
Πέρα από την πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση, την επιστημονική φαντασία και τα δυστοπικά στοιχεία, αξίζει να δείτε αυτή την ταινία και για την υποδειγματική σκηνοθεσία της. Το μακρύ μονοπλάνο που το κορίτσι φυγαδεύεται από όροφο σε όροφο ενός μισογκρεμισμένου κτηρίου, ενώ μαίνονται πυροβολισμοί και οδομαχίες που συμπεριλαμβάνουν ακόμη και τανκ, μου έχει μείνει χαραγμένο στην ψυχή σαν μια από τις πιο έντονες συναισθηματικά στιγμές που έχω ζήσει στον κινηματογράφο.
Προτείνει ο : Γιώργος Βορριάς
4. Snowpiercer
Το έτος 2031, ο πλανήτης είναι καλυμμένος με πάγο και χιόνι και η ανθρωπότητα έχει σχεδόν αφανιστεί. Οι μόνοι επιζώντες βρίσκονται στο τρένο Snowpiercer, το οποίο κινείται αέναα σε μια καθορισμένη τροχιά. Μέσα στο τρένο έχει διαμορφωθεί ένα ταξικό σύστημα, όχι πολύ διαφορετικό από το σημερινό, με τους φτωχούς στα πίσω βαγόνια και τους προνομιούχους στα μπροστινά. Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης ωθούν τους πρώτους στην εξέγερση. Η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, η έξοχη σκηνοθεσία και το πρωτότυπο σενάριο δημιουργούν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον έργο, αναμφίβολα μία από τις καλύτερες δυστοπικές ταινίες του 21ου αιώνα.
Προτείνει ο : Γιώργος Τρου
5. Equilibrium
Σε ένα απόλυτα φασιστικό μέλλον , όπου όλες οι μορφές συναισθημάτων είναι παράνομες, ένας άνθρωπος του συστήματος που δουλειά του είναι η επιβολή του νόμου, αντιλαμβάνεται τη φρίκη αυτού του συστήματος και αποφασίζει να το ανατρέψει. Equilibrium σημαίνει ισορροπία, και η φιλοσοφία αυτού του δυστοπικού κόσμου είναι ότι όλα τα δεινά του κόσμου οφείλονται στο ανθρώπινο συναίσθημα. Η λογική πάντα είναι ικανή να βρει τη λύση, αλλά το συναίσθημα τυφλώνει και η παρόρμηση οδηγεί τον άνθρωπο στο κάθε είδους έγκλημα. Για να διατηρηθεί βιοχημικά αυτή η ισορροπία όλοι πρέπει να παίρνουν καθημερινά φαρμακευτική αγωγή που τους κάνει απαθείς, μια ιδέα πιθανότατα παρμένη από το Brave New World όπου κάθε θλίψη, αμφισβήτηση ή οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα μπορεί να “έβγαζε” το άτομο από την “θέση” του , αντιμετοπίζονταν με το “soma” μια παραισθησιογόνα αντικαταθλιπτική ουσία.
Η αλήθεια είναι ότι το Equilibrium κατηγορήθηκε ότι είναι ένας “αχταρμάς” από concepts επιστημονικής φαντασίας , που σαν αποτέλεσμα δε βγάζει νόημα. Παρότι όμως αναγνωρίζω ότι το στιλιζάρισμα των μαχών παραπέμπει στο Matrix, η απολυταρχική κυβέρνηση είναι ξεκάθαρα επηρεασμένη από το 1984 και η καύση των βιβλίων και των έργων τέχνης μου φέρνει στο μυαλό το Fahrenheit 451, το equlibrium EINAI μια πολύ καλή ταινία, που στέκεται μόνη της και έχει πολλά να πει. Ειδικά αν σας αρέσουν οι δυστοπικές ταινίες, επιβάλλεται να τη δείτε.
Προτείνει ο : Γιώργος Βορριάς
6. A Clockwork Orange
Σε μια καταρρέουσα Μεγάλη Βρετανία, ο Alex και η συμμορία περνούν τον καιρό πίνοντας γάλα εμπλουτισμένο με ναρκωτικές ουσίες και χτυπώντας ανυπεράσπιστούς γέρους. Μέχρι που το μακρύ χέρι του νόμου τσιμπάει τον Alex και τον ρίχνει στη φυλακή. Το γνωστό φιλμ του Stanley Kubrick, παραμένοντας αρκετά πιστό στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Anthony Burgess, αποτελεί μια σπουδή στη βία και τον σωφρονισμό. Ο Malcolm McDowell δίνει ρεσιτάλ, ενώ ο Kubrick «οργανώνει» ένα από τα πιο μεστά, ολοκληρωμένα του έργα, με λεπτομέρειες που ποτέ δε σταματούν να σε εκπλήσσουν.
Προτείνει ο : Γιώργος Τρου
7. Gattaca
Ένας “γενετικά κατώτερος” άνδρας “δανείζεται” την ταυτότητα ενός ανάπηρου από τραυματισμό, “γενετικά ανώτερού” του, με στόχο να ξεφύγει από την μοίρα του, και να πραγματοποιήσει το όνειρό του και να ταξιδέψει στο διάστημα. Βαθιά συμβολική ταινία για τα όρια που μας βάζει η κοινωνία, σχολιάζει ταυτόχρονα και τις εξελίξεις στη γενετική, αφού προβάλει το μέλλον της ανθρωπότητας σαν μια απόλυτα ταξική κοινωνία φτιαγμένη από την ευγονική, όπου η θέση και η μοίρα του καθενός ορίζεται από τα γονίδιά του.
Κατέχει μια ξεχωριστή , μοναδική θέση στις δυστοπίες, αφού ο συνήθης δυνάστης που καταπιέζει την ανθρωπότητα δεν είναι κάποια απολυταρχική κυβέρνηση αλλά η ίδια η βιολογία, και η απόλυτη παραδοχή των ορίων που θέτει αυτή στον κάθε άνθρωπο. Από τις πιο ρομαντικές ταινίες επιστημονικής φαντασίας, με μεγάλη έμφαση στη λεπτομέρεια αποτελεί μια από τις καλύτερες δυστοπικές ταινίες που μπορεί να δει κανείς.
Προτείνει ο : Γιώργος Βορριάς
+1 The Truman Show
Διάλεξα αυτή την ταινία να προστεθεί σαν “+1” γιατί εξ’ορισμού δεν την λες εύκολα δυστοπική. Διαδραματίζεται όμως , σίγουρα, σε ένα δυστοπικό κόσμο, που μπορεί να μην είναι ο φρικτός εφιάλτης για τον καθημερινό άνθρωπο, είναι όμως ένας “σκοτεινός καθρέφτης” της δικής μας κοινωνίας, και με πραγματικά αριστουργηματικό τρόπο, σε ορισμένα σημεία θα τολμήσω να πω ακόμη και ποιητικό, μας παρουσιάζει πώς η κοινωνία του θεάματος, αν αφηνόταν ανεξέλεγκτη (πόσο απέχουμε από αυτό άραγε;) , θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί στον απόλυτο βαθμό την ανθρώπινη ζωή και ύπαρξη.
Γυρισμένη σε έναν κόσμο πολλά χρόνια πριν τα smartphones και τα social media, το σκέφτομαι και ανατριχιάζω, μας παρουσιάζει τη ζωή του Trueman που είναι ο πρώτος άνθρωπος που τον παρακολουθεί εν αγνοία του το τηλεοπτικό κοινό από τη στιγμή της γέννησης του. Ο Jim Carrey δίνει ρεσιτάλ σε έναν ρόλο που τον εδραίωσε στις δραματικές ταινίες και ο Ed Harris στο ρόλο του σκηνοθέτη του απόλυτου reality, πραγματικά, δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερος.
Κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και δείτε αυτή την ταινία αν δεν το έχετε κάνει ακόμη. Δε θα το μετανιώσετε.
Προτείνει ο : Γιώργος Βορριάς
About The Author
