Batman vs Superman Debate… The Yawn of Justice?

Η νέα ταινία της DC που έχει συνηθίσει να μας απογοητεύει με τις ημι-αποτυχημένες προσπάθειές της να φέρει στην μεγάλη (γιατί στην μικρή τα πάει περίφημα) οθόνη τους αγαπημένους μας ήρωες, δεν μας απογοήτευσε; Και όπου ο πληθυντικός, μιλάω για μένα, fangirl της Marvel που είχα ξεκινήσει από τις πρώτες υπέροχες ταινίες του Τιμ Μπάρτον για τον Άνθρωπο Νυχτερίδα και μετά κάπου κάπως το έχασα.

Κι όμως. Η νέα ταινία του δεν είναι τόσο κακή όσο τη θάβουν δεξιά και αριστερά και με εντυπωσίασε πόσο έκανε βουτιά στα εισιτήρια μετά το πρώτο άνοιγμα, γιατί, το ξαναλέω, η ταινία δεν-είναι-τόσο-κακή. Έχει όλα όσα έχεις μάθει να περιμένεις από τη DC, σκοτεινά χρώματα, κατάθλιψη, κρίσεις συνείδησης, πόνος, ήρωες που απογοήτευσαν τους δικούς τους και φέρουν το βάρος των ενοχών και της συνείδησής τους. Δεν περιμένεις το light humor της Marvel, ο ιδεαλισμός του Σουπερμαν δεν μεταφράζεται καλά, ο Μπατμαν είναι διαφορετικός σε σχέση με τις 1234564 προηγούμενες εμφανίσεις του αλλά τι και αν κρατάει όπλο και αν πυροβολεί; Ένας κόσμος γραφειοκρατικός, με έλεγχο και ατελείωτες επιτροπές και ένορκες διοικητικές εξετάσεις είναι ένας κόσμος ρεαλιστικός, δεν βρίσκεις;

Επίσης, δεν ξέρω τι περιμένανε τα fanboys για τον Μπατμαν, αλλά ο Αφλεκ κάνει μια πολύ καλή δουλειά, σωματικά το χει χτίσει το σώμα και υποκριτικά, ενώ έχουν αφήσει υποτονικά τα στοιχεία του playboy (και καλά κάνανε). Ο Σουπς είναι ο Σουπς του Χενρι Καβιλ και είναι μια χαρά.

Αυτό δεν θα το περίμενες από μένα, αλλά και η Λοις Λειν, ως κλασική damsel in distress είναι αρκετά δυναμική. Το ξέρω, κορίτσια πως δεν μας αρέσουν οι damsels in distress, αλλά ΟΚ υπάρχουν και αυτοί οι χαρακτήρες και θα ήταν χαζό να αρνηθούμε το ρόλο της Λόις μόνο και μόνο γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε να δούμε τη WONDERWOMAN.

Η οποία είναι μια ΘΕΑ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ. Μασάω τα λόγια μου που είχα αμφισβητήσει την Gal Gadot, (ήθελα μια Χena 2.0) είναι πάρα πάρα πολύ καλή και στέκεται ανετότατα δίπλα σε Σουπς και Μπατ και η μάχη με τη συμμετοχή της ήταν το highlight της βραδυάς.

Εν τέλει, εμένα μου άρεσε πολύ. Πέρασαν σχεδόν 3 ώρες ευχαριστότατα. Ναι, έχει πολλές τρύπες στο σενάριο, πολλά χαζά, πολλές ακαταλαβίστικες τουμπες αλλά όλα αυτά είναι δια-σκε-δα-στι-κά. Δες και πες. Γρήγορα στο σινεμά γιατί σε λίγο αρχίζει το promotion του Civil War και δεν θα μείνει τίποτε όρθιο.

Semiramis


And now for something different…

Ο γιατρός για την ψυχή σας σε μικρόφωνο ανοιχτό”… που έλεγε και ο dr dreeez κάποτε, νομίζω μπορώ και εγώ να πω τη δικιά μου γνώμη μετά από πολύ καιρό και σκέψη για αυτό που ονομάστηκε Batman v Superman. Θα ξεκινήσω λέγοντας πως συμφωνώ πως η ταινία ΔΕΝ είναι το χειρότερο πράγμα που έχουμε δει στη ζωή μας. Στην τελική υπάρχει και ένα Batman and Robin κάπου εκεί στο χρονοντούλαπο. Και από εδώ σας εφιστώ την προσοχή λέγοντας δυνατά και καθαρά SPOOOOOIIIILEEEEEEEEEERRRRRSS!!!! Αν δεν έχετε δει την ταινία σταματήστε εδώ και κοιτάξτε τη γατούλα. Όποιος όμως δεν τον ενδιαφέρουν αυτά τα απλά πραγματάκια που ονομάζονται spoilers ας την αγνοήσει…

IF

Ας μιλήσουμε λίγο για τα τεχνικά κομμάτια. Η ταινία είναι αυτό που λέμε all over the place προσπαθεί με πολύ μεγάλη δυσκολία να βάλει πάρα πολλές ιδέες μέσα και τελικά καταφέρνει να εμβαθύνει ούτε στα μισά. Αυτό δε μας κάνει τόσο εντύπωση. Ο Zack Snyder είναι ένας πρώην διαφημιστής, είναι ο ”δε θα ήταν καλό αυτό;” τύπος. Γενικά όλη η ταινία σου δίνει την αίσθηση πως ήταν μια συλλογή από ”cool” ιδέες που ενώθηκαν μεταξύ τους με σάλιο.

Προφανώς δεν κρίνω αυτή την ταινία από τη σκοπιά ενός ανθρώπου που λατρεύει τα κόμικς, αλλά από τη σκοπιά ενός σινεφίλ. Και από αυτή τη σκοπιά μιλάμε πως έχουμε ίσως τον πιο βλάκα χαρακτήρα στον κόσμο εν ονόματι Bruce Wayne. Είναι τόσο βλάκας δε ο Bruce που κάνει λογικά άλματα ενός τρίχρονου με τάσεις γενοκτονίας. Συγκεκριμένα θεωρεί πως αν υπάρχει πιθανότητα ο Superman να είναι επικίνδυνος τότε πρέπει… ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΙ. Όχι όχι, ούτε να τον αντιμετωπίσει και να δει τις προθέσεις του, αλλά να τον σκοτώσει. Όλα αυτά βλέποντας καθημερινά στην τηλεόραση μπροστά σε χιλιάδες κόσμου τον Superman να σώζει ανθρώπους από σίγουρο θάνατο. Ο ίδιος ο Batman έχει κάποιου είδους εμμονή με τους σκοτωμούς μιας και κανένας που έρχεται στο διάβα του σκοτεινού ιππότη δεν είναι ασφαλής. Όλοι είναι εν δυνάμει πελάτες νεκροτομείου… ή τέλος πάντων ό,τι έχει μείνει από δαύτους.

Οι σκηνές μοντάζ έχουν την τιμητική τους, καθώς υπάρχουν ΤΡΕΙΣ σκηνές μοντάζ και τη μία την είχαμε δει ΟΛΟΚΛΗΡΗ στο trailer της ταινίας. Μάλιστα φτάνουμε στο σημείο που πλέον ο έλεγχος έχει ξεφύγει, καθώς οι μετέπειτα ήρωες της DC κάνουν το κινηματογραφικό τους ντεμπούτο ως βιντεάκια στον υπολογιστή, κλεμμένα από τον Luthor, ο οποίος δεν καταφέρνει να ολοκληρώσει ούτε μία πρόταση σε όλοκληρη την ταινία.

Και καταλήγουμε στο καυγαδάκι του Batman και και του Superman. Ο Batman αποδεικνύει πόσο πολύ κακογραμμένος είναι στην ταινία, ξεκινώντας να χρησιμοποιεί όπλα εναντίον του Superman σαν να μην είχε κάνει καν κάποιου είδους έρευνα του τι ενοχλεί τον Άνθρωπο από Ατσάλι. Αλλά ναι, το ξέχασα πως ετούτος ο Batman είναι χαζός. Με συνοπτικές διαδικασίες οι δύο ήρωες γίνονται κολλητάρια με τόσο γρήγορο τρόπο που μέχρι και ο Finn και ο Poe θα ζήλευαν. Έχουν το ίδιο όνομα οι μαμάδες τους… I shit you not…

Η εμφάνιση της Wonder Woman είναι μια ανάσα φρέσκου αέρα και εκρηκτική όχι όμως επειδή είναι ενδιαφέρον ο τρόπος εμφάνισης της αλλά γιατί μέχρι εκείνη την ώρα έχεις ήδη αποφασίσει πως αυτή η ταινία δε σώζεται με τίποτα. Κάνει την εμφάνιση της και αμέσως βλέπουμε μάχη μεταξύ Superman Batman και Wonder Woman εναντίον του τρολ από το Fellowship. Η μάχη τελειώνει όχι όμως χωρίς το τίμημα του θανάτου του Superman. Ένας θάνατος που δε μας λέει τίποτα αφού δεν έχουμε γνωρίσει καλύτερα τον ίδιο το χαρακτήρα. Και λίγο πριν πέσουν τα γράμματα η ταινία καταστρέφει την ίδια της την επιλογή δείχνοντας μερικούς ιπτάμενους κόκκους χώματος.

Τελικώς μπορούμε να πούμε πως το εγχείρημα της DC ήταν ένα βεβιασμένο συνονθύλευμα από κουλ σκηνές που καταλήγουν σε μια αρκετά κουραστική εμπειρία. Προσωπικά προσπάθησα πάρα πολύ να το διασκεδάσω αλλά κυρίως ρόλαρα τα μάτια μου προς τα επάνω. Δεν μπορεί να είναι οι ταινίες όλες χαρούμενες και με χιούμορ όπως κάνει η Marvel. Αυτό είναι δικιά της δουλειά και η DC μπορεί (και έχει) να έχει δικιά της ταυτότητα. Όμως η σοβαροφάνεια και το άγχος της ταινίας δεν την αφήνει να θέσει τα σωστά μοτίβα. Στο τέλος εκ του αποτελέσματος κρίνονται όλα και προφανώς κάποια πράγματα κρίνονται σκληρότερα από κάποια άλλα. Είναι μια ταινία που πολύς κόσμος περίμενε να δει και γενικά απέτυχε στην απόδοση των θεμάτων της. Τουλάχιστον όμως πήραμε αυτό…

LordOdy

http://https://www.youtube.com/watch?v=S176AKQhcCk

About The Author

0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Notify of

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments