Earthsea, της Ursula K. Le Guin | Fantasy Series #7

Παρά την ευρεία αναγνώριση που είδε πρόσφατα, και παρά τα πολύ αξιόλογα έργα που προέκυψαν κατά συνέπεια, το είδος του fantasy συνεχίζει να έχει μία παράξενη εμμονή με τις ρίζες του. Ακόμη και τα τελευταία χρόνια, που αυτή η λογική έχει αρχίσει σταδιακά να εγκαταλείπεται, τα βιβλία του Tolkien θεωρούνται ακόμη μέτρο σύγκρισης και ελάχιστοι συγγραφείς κέρδισαν ανάλογο κύρος στα μάτια του κοινού. Ένας από αυτούς τους λίγους είναι η Ursula K. Le Guin.

Η δημοφιλής σειρά βιβλίων της Le Guin, Earthsea, είναι μία επική ιστορία που εκυλίσσεται σε ένα Αρχιπέλαγος, που περιβάλλεται από έναν τεράστιο ωκεανό χωρίς τέλος. Οι ιστορίες της Earthsea (ή της Γαιοθάλασσας, όπως μεταφράστηκε στα ελληνικά) ακολουθούν διάφορους χαρακτήρες, αλλά στο επίκεντρο των περισσότερων βρίσκεται ο Sparrowhawk, ένας μάγος που από μικρή ηλικία φαίνεται προορισμένος για μεγάλα κατορθώματα, αλλά μία μυστηριώδης σκιά τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα. Η Le Guin έχει άριστη γνώση της γλώσσας του μύθου και την χειρίζεται με εντυπωσιακή ευχέρεια, φτιάχνοντας γύρω από τους πρωταγωνιστές της έναν κόσμο ηρώων, αρχαίων δυνάμεων και καλά κρυμμένων μυστικών.

Σε αντίθεση, όμως, με τον Tolkien (είπαμε, όλος ο κόσμος κάνει την σύγκριση, ποιοι είμαστε εμείς που θα την αποφύγουμε;) του οποίου το έργο έχει τόσο βαθιές αγγλοσαξονικές επιρροές, που η θέση του σε πολλά θέματα μοιάζει ξεπερασμένη στον σύχγρονο αναγνώστη, η Le Guin επιχειρεί μια πολύ διαφορετική προσέγγιση. Με κάθε αφορμή τα βιβλία της κάνουν διακριτικές νίξεις για τις απόψεις των λαών της Γαιοθάλασσας περί φυλών, φύλων, θρησκείας και ηθικής, δημιουργώντας την εικόνα ενός κόσμου που είναι, σε γενικές γραμμές, απαλλαγμένος από πολλά προβλήματα και προκαταλήψεις του δικού μας.

Δυστυχώς, τα βιβλία της σειράς γράφτηκαν πριν από αρκετές δεκαετίες και, για τον σύγχρονο αναγνώστη, αυτό φαίνεται. Η συμβουλή “show, don’t tell”, που αναφέρεται σε ένα κλασσικό λάθος των νέων συγγραφέων, ταιριάζει τέλεια στην γραφή της Le Guin. Τα γεγονότα απλώς μας παρουσιάζονται ως πράγματα που συνέβησαν, γεγονός που δίνει μία ιστορική βαρύτητα στην ιστορία (αφού την κάνει να μοιάζει περισσότερο με αφήγηση έπους) αλλά στερεί πλήρως τον ενθουσιασμό του αναγνώστη. Σημαντικά στοιχεία της πλοκής παρουσιάζονται στα μισά της ιστορίας ενώ, πολλές φορές, η συγγραφέας καταφεύγει στην εύκολη λύση των από μηχανής θεών. Ακόμη, η αγάπη της Le Guin για τις ιστορίες ενηλικίωσης κάνει τα βιβλία της σειράς να μοιάζουν σαν παραλλαγές της ίδιας ιστορίας, η οποία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.

Παρά τα όποια ψεγάδια τους όμως, οι ιστορίες της Γαιοθάλασσας παραμένουν ένας σταθμός για την fantasy λογοτεχνία, με την ιστορική τους αξία να αποτελεί από μόνη της αρκετά καλό κίνητρο για επισκευθείτε τον κόσμο τους.

Η σειρά αποτελείται συνολικά από έξι βιβλία, εκ των οποίων τα τρία πρώτα (“Ο μάγος του Αρχιπελάγους”, “Οι τάφοι του Ατουάν” και “Η πιο μακρινή ακτή”) έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Τρίτων.

Διαβάστε το Fantasy Series #6

Διαβάστε το Fantasy Series #8