"Για τι πράγμα μιλάμε όταν μιλάμε για αγάπη" του Raymond Carver - review

Το Για τι πράγμα μιλάμε όταν μιλάμε για αγάπη είναι μια συλλογή μικρών διηγημάτων γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις. Το περίεργο με αυτό το βιβλίο είναι ότι δεν θα σου πει τίποτα που δεν ξέρεις, τίποτα που δεν έχεις ζήσει ή που δεν έχει ζήσει ο διπλανός σου, κι όμως θα το αγαπήσεις. Οι ιστορίες δεν βγάζουν πουθενά, δεν έχουν αρχή ούτε τέλος. Ο συγγραφέας γράφει για ένα ζευγάρι που μαλώνει στο σαλόνι και τα ξαναβρίσκει στη κουζίνα, για μια μητέρα που το παιδί της το χτύπησε αυτοκίνητο, για έναν πατέρα που συζητάει με τον γιό του στο αεροδρόμιο, για μια παρέα που μιλάει για αγάπη με μεθυσμένες καρδιές και νηφάλια σκέψη. Μιλάει για μένα, για σένα, για όλους. Απλές καθημερινές εικόνες που μας προσπερνάνε σαν τους ανόρεχτους λεπτοδείχτες της καθημερινότητας.

Στην αρχή δεν καταλάβαινα γιατί τόσος λόγος γύρω από αυτό το βιβλίο. Περνώντας μια μια τις ιστορίες, όμως, απλά ένιωθα ότι δεν ήθελα να τελειώσουν. Είναι περίεργο πόσο διψάει ο αναγνώστης για τέτοιου είδους αφηγήσεις. Ξυπνάει μέσα του η επιθυμία να κοιτάξει από την κλειδαρότρυπα. Ο Carver σου δίνει αυτή την δυνατότητα. Σε βάζει μέσα σε ένα δωμάτιο και παρακολουθείς αυτό πιθανόν που έχεις υπάρξει και εσύ ο ίδιος ή μπορεί να υπάρξεις στο μέλλον.

Η ελληνική έκδοση είναι εξαντλημένη, για αυτό το διάβασα στο πρωτότυπο. Πέρα από κάποιες μικρές λεξιλογικές δυσκολίες που συνάντησα, το κείμενο έρρεε απίστευτα εύκολα και απολαυστικά. Ελπίζω σύντομα η Απόπειρα να επανέκδοση την συλλογή, μέχρι τότε όμως μπορείτε να την διαβάσετε και εσείς στα αγγλικά. Συστήνεται ανεπιφύλαχτα!