Εντυπώσεις από το Jo Nesbo στην Αθήνα

Πολύ επιτυχημένη εκδήλωση. Γεμάτη η μεγάλη αίθουσα του ΜΜΑ, 1600-1700 άτομα υπολόγισε ο εκδοτικός οίκος.
Αν και είχα επιφυλάξεις για την επιλογή Καρπετόπουλου, αποδείχθηκε πολύ καλός καθώς είναι ο ίδιος φαν του συγγραφέα και προχώρησε τη συζήτηση σαν ένας αναγνώστης, πολύ όμορφα και χωρίς να φαίνεται “στημένη”.

Ο ίδιος ο Νέσμπο πολύ άνετος, σεμνός, κατασταλαγμένος, χωρίς τουπέ, χωρίς σοβαροφάνεια. Σώμα που εκτιμήθηκε από το γυναικείο πληθυσμό και απαντήσεις σε απλή γλώσσα, με χιούμορ και ρεαλισμό.

Το κοινό πολύ ζεστό, συμμετείχε στα αστεία, χειροκρότημα όπου έπρεπε και φοβερή πειθαρχία στις ερωτήσεις χωρίς φωνές και διαμαρτυρίες όσων δεν πήραν μικρόφωνο.

Την πρώτη ερώτηση έκανε η (10χρονη) Εβελίνα στα αγγλικά, παρακαλώ, η οποία ρώτησε αν θα συνεχίσει να γράφει παιδικά βιβλία. Εισέπραξε πολύ χειροκρότημα (ήταν το μόνο παιδάκι) και κατάφερε να πάρει και υπογραφή, καθώς όλοι την άφησαν να περάσει πρώτη.
Η ουρά υπογραφής ήταν τεράστια και οι άνθρωποι του μεταίχμιου παρακαλούσαν να μην δίνουν πάνω από ένα βιβλίο για υπογραφή, για να μπορέσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι να εξυπηρετηθούν.

Για την ταινία είπε ότι στην ουσία είναι στα χέρια του Χόλυγουντ αν και με ποιους συντελεστές θα προχωρήσει, καθώς πλέον έχουν τα δικαιώματα και φυσικά τίποτα δεν είναι σίγουρο ακόμη. Εντύπωση έκανε η απάντησή του σε σχετική ερώτηση, όπου δήλωσε ότι δεν θα συμμετέχει/κατευθύνει επ’ ουδενί τρόπο την ταινία, καθώς είναι της φιλοσοφίας που θεωρεί ότι πρόκειται για αυθύπαρκτο καλλιτεχνικό έργο και δεν είναι σωστό να παρέμβει όπως και σε αυτόν δεν θα άρεσαν οι παρεμβάσεις όταν γράφει.
Επίσης έκανε πλάκα και ευχαρίστησε που τον ρώτησαν αν θα ήθελε να παίξει τον ήρωά του στην ταινία, καθώς ελάχιστοι τον βλέπουν σαν τον Χάρι.
Σε σχετική ερώτηση απάντησε ότι δεν γράφει ούτε για τους αναγνώστες, ούτε για τους εκδότες, ούτε καν για τον εαυτό του, αλλά ακολουθεί τις ιδέες (μάλλον εμπνεύσεις εννοούσε) που του έρχονται για τα βιβλία και αυτές αποκλειστικά υπηρετεί. Αυτό για τις εμπνεύσεις το ανέφερε συχνά.

Είπε ότι γράφει σταδιακά, πρώτα μια σύνοψη, μετά μια περίληψη μέχρι να το φτάσει στη μορφή που θέλει, πράγμα που του τρώει περίπου 1,5 χρόνο και μετά αναπτύσσει το πλήρες έργο.
Τον ρώτησαν για το φιλανθρωπικό του ίδρυμα και είπε ότι συνεχίζει το έργο του και μάλιστα όλα τα έσοδα κλπ από τα δύο τελευταία του βιβλία θα πάνε στο ίδρυμα αυτό (εισέπραξε ζεστό χειροκρότημα όπως και σε αρκετά άλλα σημεία).

Τον επαίνεσαν επίσης για την ανάδειξη προβλημάτων όπως της αδερφής του Χάρι Χόλε, που έχει σύνδρομο Ντάουν.
Επίσης έκανε συχνές αναφορές στους παραλληλισμούς με τους ήρωες αρχαίας τραγωδίας και πως θεωρεί τα έργα του συνέχεια αυτής της παράδοσης και λιγότερο συνέχεια άλλων συγγραφέων αστυνομικών.

Υπήρξαν και ευτυχώς λίγες “ό,τι να ‘ναι” ερωτήσεις, αλλά γενικά το κοινό ήταν ψαγμένο και ενήμερο.