MARCO POLO: Ήταν όντως τόσο κακό;

Το 2014, το Netflix, έχοντας πάρει φόρα στον τομέα της online τηλεόρασης, επέλεξε να αφηγηθεί ένα επικών διαστάσεων ιστορικό δράμα με θέμα την ιστορία του Marco Polo. Η σειρά απέσπασε κακές κριτικές και όλοι εξεπλάγησαν όταν, παρόλα αυτά, το Netflix την ανανέωσε και για δεύτερη σαιζόν.

Με την κυκλοφορία του καινούργιου κύκλου να πλησιάζει, ας ρίξουμε μια ματιά στη σειρά για να δούμε αν άξιζε την κατακραυγή των κριτικών.

Η ΠΛΟΚΗ

Η ιστορία του Marco Polo ενέπνευσε όσο λίγες την Δύση, σχηματίζοντας την εικόνα την κοινής γνώμης για την Ανατολή επί αιώνες. Η σειρά ακολουθεί την ιστορία όπως είναι, ως επί το πλείστον γνωστή, με το σενάριο να έχει ως εξής: Ο νεαρός Marco Polo ταξιδεύει με τον πατέρα και τον θείο του, εμπόρους από την Βενετία, στην αυλή του Μογγόλου αυτοκράτορα Kublai Khan. Ο Kublai εντυπωσιασμένος από την ικανότητα του νεαρού στην αφήγηση, κρατάει τον Marco στην Αυλή του, αναθέτοντάς του να του περιγράφει πόλεις και περιοχές της αυτοκρατορίας του.

ΤΑ ΚΑΛΑ

Οπτικά, η σειρά είναι πανέμορφη. Τα τοπία της μογγολικής Στέπας, της ερήμου και των κινεζικών πόλεων συνθέτουν ένα περιβάλλον που εκτός από φόντο για ωραία πλάνα δίνει στον κόσμο της σειράς μια αίσθηση αυθεντικότητας.

Στο θέμα των ερμηνειών, ο Lorenzo Richelmi έχει μια αξιοπρεπή ερμηνεία ως Marco Polo αλλά, στην πραγματικότητα, η σειρά ανήκει στον μεγαλειώδη Kublai Khan, τον οποίο ενσαρκώνει ο Benedict Wong.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Το πρόβλημα με το Marco Polo είναι πως δείχνει να πάσχει από κρίση ταυτότητας.

Από τη μία θέλει να αναπαραστήσει πιστά τους πολιτισμούς και τα γεγονότα της εποχής, αλλά παράλληλα θέλει και να αφηγηθεί μια ιστορία ερωτισμού, ίντριγκας και (φυσικά!) παρατραβηγμένων πολεμικών τεχνών, που βλέπει την Ανατολή με την ρομαντική ματιά που θα ταίριαζε στην εποχή του Marco Polo, αλλά μοιάζει παρωχημένη στο 2015. Το αποτέλεσμα είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ, μια ιστορική σειρά που προσπαθεί να παραστήσει το Game of Thrones (άλλωστε είχε εξ αρχής προωθηθεί ως η απάντηση του Netflix στο fantasy έπος του HBO).

Οι ιστορικές ανακρίβειες είναι πολλές και κυμαίνονται από εύκολα ανεκτές (όπως ένα ανούσιο, αλλά κάπως συμπαθητικό love story) που θα ενοχλήσουν μόνο τους τέσσερις-πέντε history geeks εκεί έξω, μέχρι δυσκολότερα ανεκτές (όπως το μάθημα ξιφασκίας από έναν τυφλό μοναχό shaolin) οι οποίες είναι τόσο τραβηγμένες που απαιτούν επί τόπου pause και ψάξιμο στη Wikipedia.

ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΣΟ ΧΑΛΙΑ;

Ωστόσο, παρά τις όποιες ανακρίβειες, πρέπει να κάνουμε μια αναφορά στην πολύ καλή δουλειά που κάνει η σειρά στο να αναπαραστήσει τις διαφορετικές κουλτούρες που συνυπάρχουν στην Αυτοκρατορία (καταρρίπτοντας τον αστείο μύθο του “ε μωρέ, αφού όλοι αυτοί οι Ασιάτες ίδιοι είναι”). Μια ματιά στα πλάνα από την πρωτεύουσα του Kublai Khan αρκεί για να δώσει τόσο στον πρωταγωνιστή όσο και στον θεατή μια εικόνα αυτής της περίπλοκης πολυπολιτισμικής κοινωνίας.

Άλλωστε, παρόλο που οι κριτικοί ανά τον κόσμο την έθαψαν, η πρώτη σαιζόν του Marco Polo δέχτηκε πολύ καλές κριτικές από Μογγόλους ηθοποιούς και σκηνοθέτες, οι όποιοι ένιωσαν ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά που η κουλτούρα τους γνώρισε αξιοπρεπές representation στα αμερικανικά media.

ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΤΟ ΔΩ;

Προσωπικά έχω κακό ιστορικό στο θέμα του “ας του δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία”. Αυτό, βέβαια, δεν αναιρεί το γεγονός ότι πολλές καλές σειρές ξεκίνησαν με χλιαρές πρώτες σαιζόν.

Και το Marco Polo, παρά τις ανακρίβειες και το κατά τόπους αργό pacing απέχει πολύ από την ολοκληρωτική αποτυχία που περιγράφουν οι περισσότεροι κριτικοί.

Αν η ιδέα μιας ιστορικής “fish-out-of-the-water” πλοκής σας φαίνεται ενδιαφέρουσα, τότε σίγουρα αξίζει ένα binge-watch.