Room 104 – Κριτική Σειράς

Ένα Δωμάτιο

12 Ιστορίες

Το Room 104 των αδελφών Duplass, από το κανάλι HBO, είναι μία από αυτές τις σειρές που τις ανακαλύπτεις τυχαία, το τρέιλερ δείχνει πολλά υποσχόμενο, το πρώτο επεισόδιο είναι πάρα πολύ καλό και μετά απλά κολλάς ως το τέλος, αλλά μέχρι τότε καταλαβαίνεις ότι ναι, είναι ένα αριστούργημα, αλλά κατανοείς γιατί η πλειονότητα του κόσμου δε θα την έβλεπε.

Η σειρά διαδραματίζεται σε ένα μόνο δωμάτιο ενός παρακμιακού μοτέλ κι αυτό είναι το μόνο κοινό στοιχείο κάθε επεισοδίου. Σε κάθε επεισόδιο, παρουσιάζεται μια νέα μικρή ιστορία, που έχει όχι μόνο διαφορετικούς ήρωες, αλλά μερικές φορές διαδραματίζεται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.

Μαζί με τις ιστορίες και τους ήρωές τους, όμως, εναλλάσσονται και τα είδη. Κάποια επεισόδια είναι δραματικά, υπάρχουν μερικά κωμικά, σε κάποια, μάλιστα, υπάρχει και παρουσία υπερφυσικού στοιχείου. Δε θα μπορούσαν να λείπουν, φυσικά, μερικά πιο WTF? επεισόδια. Σε ένα, ειδικά, δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου διάλογος, ενώ οι λέξεις έχουν αντικατασταθεί από χορό. Υπάρχουν, επίσης, επεισόδια, με αρκετά πρωτότυπες ιδέες, αλλά και επεισόδια με κάποια κλισέ, τις οποίες κάπου έχεις ξαναδεί, αλλά δε θυμάσαι κι ακριβώς από που.

Στην πλειονότητά τους, όμως, οι ιστορίες, φυλάνε κάποιο δώρο-έκπληξη, κυρίως προς το τέλος.

Σίγουρα, οι ιστορίες δεν είναι όλες ισάξιες. Κάποιες είναι ανώτερες, κάποιες κατώτερες (βέβαια, αυτό εξαρτάται πάρα πολύ από την προσωπική άποψη του θεατή), οι ηθοποιοί είναι κυρίως άσημοι (με πιο γνωστό απ’ όλους τον James Van Der Beek του Dawson’s Creek), όμως στο σύνολό της είναι ένα ολοκληρωμένο έργο. Αν ήταν βιβλίο, θα ήταν μια συλλογή διηγημάτων διαφορετικών συγγραφέων, που τους δόθηκε ένας κοινός αφηγηματικός χώρος και μετά αφέθηκαν να δημιουργήσουν με βάση αυτόν.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι μια σειρά που πρέπει κάποιος να τη δει ολόκληρη για να σχηματίσει μια ολοκληρωμένη άποψη. Τα επεισόδια είναι τόσο διαφορετικά το ένα από το άλλο, γι΄ αυτό και οι απόψεις (μαζί και τα συναισθήματα) εναλλάσσονται (πολλές φορές είναι και αντιδιαμετρικά αντίθετες) από το ένα στο άλλο. Με λίγα λόγια, οι 12 αυτές ιστορίες πάνε πακέτο.

Καθ’όλη τη διάρκεια παρακολούθησης, είχα στο μυαλό μου την ταινία 1408 (για να μη μας λείψει ο Stephen King) και πιο συγκεκριμένα, την άποψη του πρωταγωνιστεί για τα ξενοδοχειακά δωμάτια.

“Τα δωμάτια των ξενοδοχείων είναι εκ φύσεως ανατριχιαστικά μέρη, δε συμφωνείς; Θέλω να πω, πόσοι άνθρωποι έχουν κοιμηθεί σ’ αυτό το κρεβάτι πριν από σένα; Πόσοι απ’ αυτούς ήταν άρρωστοι; Πόσοι έχασαν το μυαλό τους;”

Σίγουρα, δεν πρόκειται για την πιο καινοτόμα σειρά που υπάρχει σήμερα. Το κόνσεπτ είναι γνωστό ήδη από το θέατρο, αλλά και από τη δική μας ελληνική σειρά “Κόκκινο Δωμάτιο”. Παρόλα αυτά, προσφέρει αρκετά στο τρόπο προσέγγισης των θεμάτων του. Σενάριο, σκηνοθεσία, νέοι -μερικοί πολύ ταλαντούχοι- ηθοποιοί. Είναι σίγουρα μία διαφορετική, πρωτότυπη εμπειρία που αξίζει να αποκτήσει κανείς.