Star Wars: the Last Jedi – Review

Έχω αποδεχτεί πλέον το γεγονός πως μέχρι το τέλος του κόσμου, η Disney θα βγάζει μια ταινία star wars τον χρόνο, κάθε χρόνο. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον να είναι καλές.

Η πιο πρόσφατη είναι το επεισόδιο VIII, the last jedi, άμεση συνέχεια από το force awakens του 2015. Πριν δω το επεισόδιο VII είχα διαβάσει κριτικές, είχα δει βαθμολογίες, όσοι το είδαν πριν από εμένα μου είπαν τα καλύτερα, άρα είχα τεράστιες προσδοκίες, που δεν μπόρεσε να μου τις καλύψει το remake του new hope, εχμ, συγνώμη, το force awakens ήθελα να πω. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως το επεισόδιο VII ήταν κακή ταινία.

Για το Last Jedi ούτε είδα, ούτε διάβασα τίποτα. Έχοντας δει μόνο τα trailer, πήγα με την ελπίδα πως θα δω μια καλή ταινία και όχι το remake του Empire Strikes Back. Τελικά είδα μια καλή ταινία που έχει κάποιες ομοιότητες με το Empire… αλλά και με το Return of the Jedi.

Δεν θα τολμήσω να κάνω το παραμικρό spoil γιατί το the last jedi είναι γεμάτο εκπλήξεις. Η ταινία πάντως ξεκινάει ακριβώς μετά το τέλος της προηγούμενης και βλέπουμε τι κάνουν οι ήρωές μας από εδώ και πέρα. Αυτό είναι ένα από τα καλύτερα στοιχεία της ταινίας, δεν έχει κάποια επανάληψη, μόνο πρόοδο.

Είναι γνωστό πως επιστρέφει πίσω ο Luke σε κανονικό ρόλο αυτή τη φορά και όχι σε μια απλή εμφάνιση. Ο Mark Hamill είναι απολαυστικότατος πίσω στον πιο εμβληματικό του ρόλο, με την ιστορία του να έχει ενδιαφέρον και εξέλιξη. Ήταν σοβαρός, στιβαρός, αλλά και με μερικές ευχάριστες πινελιές χιούμορ. Δεν αφήνει την αίσθηση πως μπήκε στην ταινία απλά γιατί έπρεπε να μπει, μπήκε στην ταινία γιατί είναι ένας από τους σημαντικότερους χαρακτήρες της σειράς και οι αποφάσεις του έχουν συνέπιες και επιπτώσεις. Τέλος, η δυναμική του με την Ray (Daisy Ridley) ήταν από τα πιο απολαυστικά κομμάτια της ταινίας.

Γενικά κανένας χαρακτήρας δεν ήταν κουραστικός. Όλοι είχαν τη διάρκεια και την ένταση που τους αναλογούσε και κάθε αλλαγή οπτικής ήταν καλοδεχούμενη, αφού καμία δεν ήταν αδιάφορη. Εντάξει, κάποιες ιστορίες ήταν κατώτερες από άλλες, αλλά δεν γίνεται όλοι να είναι το ίδιο σημαντικοί. Η ταινία δεν κάνει καμία κοιλιά και η μεγάλη της διάρκεια δεν μετατρέπεται σε κούραση.

Τα εφέ ήταν εντυπωσιακά και φάνηκε πως, εκτός από τα άπειρα λεφτά που έδωσε η Disney, είχαν και μεράκι από πίσω τους. Φοβάμαι πως οποιαδήποτε οθόνη, πέρα από αυτή του κινηματογράφου, θα τα αδικήσει. Ίσως να χρειαζόταν λίγη παραπάνω δράση με τα Lightsabers, αλλά μερικές φορές less is more, όπως λένε κα οι φίλοι μας οι αμερικάνοι.

Το επεισόδιο VIII έχει αρκετό fanservice, όπως ήταν αναμενόμενο, αλλά ποτέ δεν ήταν υπερβολικό ή άχρηστο. Το χιούμορ ήταν διάσπαρτο και πετυχημένο, μα ποτέ δεν αφαίρεσε τη σοβαρότητα από κάποια δραματική σκηνή. Είχα μεγάλο φόβο για τα porgs, εκείνα τα ‘’χαριτωμένα’’ πλασματάκια που φάνηκαν στο trailer στο πλευρό του Chewbaka, αλλά ευτυχώς παίζουν ελάχιστα, ίσα – ίσα για να διαφημίσουν τα παιχνίδια. Το Star Wars δεν χρειάζεται τα δικά του minions.

Το επεισόδιο VIII είχε να φτάσει πολλές προσδοκίες και με χαρά τολμώ να πω πως, για εμένα τουλάχιστον, τις ξεπέρασε. Δεν είναι η καλύτερη ταινία της σειράς και δεν χρειάζεται να είναι. Είναι μια καλή ταινία, μέσα στο σύμπαν της, που πηγαίνει την ιστορία μπροστά, δοκιμάζει μερικά καινούρια πράματα και εκπλήσσει το κοινό της, χωρίς φθηνά τρικ.

May the force be with you.