The Neon Demon – review

H πανέμορφη, ορφανή, 16χρονη Τζέσι μετακομίζει στο Λος Άντζελες, έχοντας σαν όνειρο να γίνει το επόμενο μεγάλο όνομα στον κόσμο της μόδας. Ο δρόμος για την κορυφή όμως είναι σπαρμένος με εμπόδια και τρικλοποδιές που θα φέρουν την αθώα και άβγαλτη Τζέσι αντιμέτωπη με οριακές καταστάσεις.

Ο πυρήνας της θεματολογίας του Neon Demon, αρκετά απλοϊκός, ντύνεται όμορφα υπό τους ηλεκτρονικούς ήχους του Κλιφ Μαρτίνεζ, που άλλοτε θεωρείς ότι έχουν ξεπηδήσει μέσα από κάποια καλτ sci-fi ταινία του ’80 και άλλοτε θυμίζουν ήχους βγαλμένους από παιδικό μουσικό κουτί. Σχεδόν όλη η ταινία κυλάει αξιοπρεπέστατα βυθίζοντας το θεατή διαρκώς σε έναν αρρωστημένο κόσμο γεμάτο γκλίτερ και νέον φώτα. Όλα αυτά έρχεται να τα γκρεμίσει ένα αλληγορικό αμφίσημο φινάλε που είναι κομμένο και ραμμένο για να δημιουργήσει, είτε φανατικούς ακολούθους, είτε ορκισμένους εχθρούς. Όχι ότι αυτό είναι απαραίτητα κακό.

Γενικότερα, το δίλημμα με το οποίο έρχεσαι αντιμέτωπος παρακολουθώντας το φιλμ, είναι η αιώνια διαμάχη μεταξύ του είναι και του φαίνεσθαι, ο πόλεμος του στυλιζαρίσματος έναντι της ουσίας. Αν αφαιρέσεις όλο το οργασμικά παραισθησιογόνο σκηνοθετικό στήσιμο με τις τεχνικολόρ και νέον πινελιές και την ταιριαστή χρήση των καθρεφτών, δεν μένει κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο και άξιο λόγου. Ο Ρεφν βέβαια, καταφέρνει να σε βάλει με υπνωτιστική μυσταγωγία στον προβοκατόρικα δοσμένο δικό του κόσμο της μόδας. Τελικά όμως, προκαλεί και σοκάρει σε τέτοιο βαθμό που σε κάνει να αναρωτιέσαι για το βαθύτερο κίνητρο του. Θέλει να δείξει ότι η είσοδος στον κόσμο της μόδας και η ανέλιξη της γνήσιας ομορφιάς ανάμεσα σε πλαστικά κατασκευασμένα υποκατάστατα ομορφιάς, είναι απαιτητική και γεμάτη εμπόδια αλλά θέλει ταυτόχρονα και να σε κάνει να αισθανθείς άβολα προκαλώντας σου στομαχικές αναταραχές.

Η ταινία προβλήθηκε στα πλαίσια του 22^ου φεστιβάλ της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας και ο διεθνούς φήμης σχεδιαστής μόδας Βρεττός Βρεττάκος, προλόγισε την προβολή. Σε ευρύ κύκλωμα αιθουσών θα προβάλλεται από τις 6 Οκτωβρίου 2016.