Τι συμβαίνει με τον Έντγκαρ Άλλαν Πόε;

February 17, 2016

By Αλέξανδρος Ζ.

Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε είχε μια μηχανή του χρόνου και μπορώ να το αποδείξω.

Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε μπορούσε (ή ακόμα μπορεί;) να ταξιδέψει μέσα στο χρόνο. Πριν πείτε ότι είμαι κανένας τρελός, διαβάστε τι βρήκα.
Και όχι δεν θα σας πω για αυτά που είναι ήδη γνωστά σχετικά με τη ζωή του, όπως ότι ήταν ορφανός, ότι ήταν ο πατέρας του αστυνομικού μυθιστορήματος μυστηρίου, ειδικός στην κρυπτογράφηση, και αυθεντία στο μακάβριο. Ούτε θα αναφερθώ στο γεμάτο ερωτηματικά θάνατό του, ή το ότι βρέθηκε στους υπονόμους φορώντας κάποιου άλλου τα ρούχα. Κι ούτε καν θα μιλήσω για τις διάφορες θεάσεις ενός ανώνυμου ανθρώπου, ο οποίος για εφτά(!) δεκαετίες, εμφανιζόταν στον τάφο του Πόε τις πολύ πρωινές ώρες, φορώντας μαύρα με ένα ποτήρι κονιάκ στο ένα χέρι και στο άλλο τρία τριαντάφυλλα.
Σίγουρα όλα αυτά είναι περίεργα και τραγικά, αλλά δεν αποδεικνύουν ότι αυτός ο καταξιωμένος συγγραφέας τρόμου θα μπορούσε να υπερβεί τα όρια του χώρου και του χρόνου. Η θεωρία μου βασίζεται στο δημιουργικό έργο του συγγραφέα. Σε πολλά σημεία γίνεται τόσο προφητικό, που δε γίνεται να μη βγάλετε κι εσείς το ίδιο συμπέρασμα.

Έκθεμα Α: Η αφήγηση του Άρθουρ Γκόρντον Pym του Ναντάκετ

Γραμμένο το 1837, το μόνο ολοκληρωμένο μυθιστόρημα του Πόε, περιγράφει μια ανταρσία σε ένα φαλαινοθηρικό πλοίο που έχει χαθεί στη θάλασσα. Οι προμήθειές τους έχουν τελειώσει και οι άνδρες επιλέγουν τον κανιβαλισμό για την επιβίωση τους. Στον Richard Parker, ένα αγόρι, τυχαίνει το μικρότερο ξυλαράκι και αναγκάζεται να θυσιαστεί.
Τώρα εδώ είναι που τα πράγματα γίνονται παράξενα. Το 1884, σαράντα έξι χρόνια μετά τη δημοσίευση του μυθιστορήματος, τέσσερεις άνδρες θα παρασυρθούν στα ανοιχτά της θάλασσας μετά τη βύθιση του πλοίου τους. Χωρίς τροφή πια, αναγκάζονται κι αυτοί να διαλέξουν τον δρόμο του κανιβαλισμού. Ο κλήρος πέφτει σε έναν καμαρότο 17 χρονών. Το όνομά του: Richard Parker.
Αυτές οι απίστευτες ομοιότητες μεταξύ της σκηνής του μυθιστορήματος και του πραγματικού γεγονότος πέρασαν απαρατήρητες για σχεδόν έναν αιώνα, μέχρι την ημέρα που ο απόγονος του πραγματικού Parker τις κατέγραψε σε ένα γράμμα. Η επιστολή του επιλέχτηκε από το δημοσιογράφο Arthur Koestler και τη δημοσίευσε στην εφημερίδα Sunday Times κάτω από την κατηγορία «Απίστευτες Συμπτώσεις». Απίστευτες όντως …

Έκθεμα Β: “Ο επιχειρηματίας“

Το 1848, ένας εργάτης σιδηροδρόμου με το όνομα Phineas Gage υπέστη κρανιοεγκεφαλική κάκωση, μετά τη διείσδυση ενός σιδερένιου καρφιού στο κεφάλι του. Τελικά κατάφερε να επιζήσει, αλλά η προσωπικότητά του άλλαξε δραστικά. Αυτές οι αλλαγές συμπεριφοράς μελετήθηκαν προσεκτικά, επιτρέποντας στην ιατρική κοινότητα να κατανοήσει για πρώτη φορά το ρόλο του μετωπιαίου λοβού για στη κοινωνιογνωστική λειτουργία.
Όμως ο Πόε είχε προβλέψει τις βαθιές αλλαγές στην προσωπικότητα που προκαλούνται από το σύνδρομο του μετωπιαίου λοβού σχεδόν μια δεκαετία πριν. Το 1840, έγραψε μία χαρακτηριστικά φρικιαστική ιστορία που ονομάζεται “The Businessman”, στην οποία ο ανώνυμος αφηγητής νεαρής ηλικίας τραυματίζεται στο κεφάλι και οδηγείται σε μια ζωή με εμμονές και βίαια κοινωνιοπαθή ξεσπάσματα.
Η κατανόηση του συνδρόμου του μετωπιαίου λοβού από τον Πόε είναι τόσο ακριβής, που ο νευρολόγος Eric Altshuler γράφει, «Υπάρχει μια ντουζίνα συμπτώματα και ξέρει κάθε ένα απ’αυτά… Υπάρχουν όλα σε αυτήν την ιστορία, δεν έχουμε μάθει σχεδόν τίποτα περισσότερο». Ο Altshuler συνεχίζει: «Είναι τόσο ακριβής, ώστε είναι πάρα πολύ παράξενο, τόσο παράξενο που είναι σαν να είχε μια μηχανή του χρόνου”.

Έκθεμα Γ: Eureka

Ακόμα να πειστείτε; Εάν σας έλεγα ότι ο Πόε είχε μαντέψει την προέλευση του σύμπαντος ογδόντα χρόνια πριν η σύγχρονη επιστήμη διατυπώσει τη θεωρία του Big Bang; Σίγουρα, ένας ερασιτέχνης παρατηρητής άστρων χωρίς αναγνωρισμένη εκπαίδευση στην κοσμολογία δεν θα μπορούσε να περιγράψει με ακρίβεια το πώς δουλεύει το σύμπαν, ούτε θα απέρριπτε τις ευρέως διαδεδομένες ανακρίβειες, και θα επέλυε το θεωρητικό παράδοξο που προβληματίζει τους αστρονόμους από την εποχή του Kepler. Μόνο που ακριβώς αυτό που συνέβη.
Το προφητικό όραμα ήρθε με τη μορφή του Eureka, ένα πεζογράφημα 150 σελίδων αναλυμένο και αναγνωρισμένο για την πολυπλοκότητά του, θεωρείται από πολλούς ως το έργο ενός τρελού. Το Eureka, γραμμένο στο τελευταίο έτος της ζωής του συγγραφέα, περιγράφει ένα διαστελλόμενο σύμπαν που ξεκίνησε σε “μια στιγμιαία αναλαμπή” προερχόμενη από ένα μοναδικό «αρχέγονο σωματίδιο.»
Ο Πόε απάντησε στο ερώτημα του παράδοξου του Olber: “γιατί δεδομένου του τεράστιου αριθμού των άστρων στο σύμπαν, ο νυχτερινός ουρανός είναι σκοτεινός;” εξηγώντας ότι το φως από το διαστελλόμενο σύμπαν δεν είχε φτάσει ακόμα στο ηλιακό μας σύστημα. Όταν ο Robert Edward Harrison δημοσίευσε το σκοτάδι τη νύχτα, το 1987, ομολόγησε ότι στο Eureka έχουν προβλεφθεί τα ευρήματά του.
Σε μια συνέντευξη στο Nautilus, ο Ιταλός αστρονόμος Alberto Cappi μιλά για την πρόβλεψη του Πόε και παραδέχεται, «Είναι έκπληξη το γεγονός ότι ο Πόε έφτασε στο δυναμικά εξελισσόμενο σύμπαν του, επειδή δεν υπήρχε κάποια απόδειξη μέσω παρατήρησης ή θεωρία που υποδηλώνει μια τέτοια δυνατότητα. Δεν υπήρχε αστρονόμος στις μέρες που ζούσε ο Πόε να φαντάζεται ένα μη στατικό σύμπαν”.

Μήπως τελικά ο Πόε δεν άνηκε στη δική του εποχή; Μήπως οι γραπτές του προφητείες, όπως ο κανιβαλισμός και η θυσία του Richard Parker, τα συμπτώματα του συνδρόμου του μετωπιαίου λοβού, και η θεωρία του Big Bang ήταν απλώς ένα ρεπορτάζ από το ταξίδι του μέσα στο εξωχρονικό συνεχές;
Σίγουρα ακούγομαι σαν ένας παλαβός, αλλά ίσως, ίσως, υπάρχουν πολλές περισσότερες προφητείες διάσπαρτες σε όλο το έργο του. Εξάλλου οι New York Times σημειώνουν, “ο Πόε ήταν τόσο υποτιμημένος για τόσο πολύ καιρό, που δεν υπάρχει πολύ υλικό που να σχετίζεται με τον Πόε. ”
Θα σας αφήσω με ένα λινκ στο γράμμα που έγραψε ο Πόε στον James Russell Lowell το 1844, με το οποίο ζητά συγγνώμη για την απουσία του και αργοπορία/τεμπελιά.