Trainspotting- Irvine Welsh

Trainspotting: το χόμπυ του να παρακολουθείς τα τρένα.
Το βιβλίο περιγράφει την καθημερινότητα και τις περιπέτειες μιας παρέας νεαρών και του περίγυρού τους κάπου τη δεκαετία του ’80. Η ζωή τους κινείται γύρω από τα ναρκωτικά,την πρέζα, το σεξ, τις μικροκομπίνες και το αλκοόλ.

Τα γεγονότα εξιστορούνται πότε από τον ένα φίλο, πότε από τον άλλο, πράγμα που συμβάλει σημαντικά στην εναλλαγή των σκηνών. Η ιστορία τρέχει πολύ γρήγορα χωρίς ακριβή χρονική σειρά, λες και συμβαδίζει με τον ψυχισμό των πρωταγωνιστών όταν παίρνουν σπιντ. Οι χαρακτήρες είναι ένας και ένας, οι διάλογοι αληθινοί χωρίς να έχει περιγραφεί κάτι “με το γάντι”. Η αφήγηση μοιάζει κινηματογραφική, λες και παρακολουθείς τη ζωή των πρωταγωνιστών μέσα από μία κάμερα.

Το βιβλίο αυτό καυτηριάζει τον δυτικό τρόπο ζωής όπου όλοι, λίγο ή πολύ, έχουμε μπει “σε πρόγραμμα”. Σαν πρόγραμμα πλυντηρίου ένα πράγμα. Δηλαδή γέννηση, νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο, δουλειά, γάμος, παιδιά, σύνταξη και θάνατος. Όποιος παρεκκλίνει, αντιμετωπίζεται ως προβληματικός ακόμα και σήμερα που θεωρούμαστε προοδευτικοί.

“Η ζωή είναι μάταιη και βαρετή. Ξεκινάμε με μεγάλες φιλοδοξίες και μετά κάνουμε πίσω. Καταλαβαίνουμε ότι στο τέλος θα πεθάνουμε όλοι χωρίς να’χουμε βρει τις απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα. Τρέφουμε αυτές τις μεγαλόπνοες ιδέες που απλώς ερμηνεύουν με διαφορετικούς τρόπους την πραγματικότητα της ζωής, χωρίς ουσιαστικά να διευρύνουμε τις γνώσεις μας για το σώμα και για το πνεύμα μας, για τα μεγάλα, τ’αληθινά πράγματα. Κατά βάση ζούμε μια σύντομη, απογοητευτική ζωή, και μετά πεθαίνουμε. Γεμίζουμε τις ζωές μας με μαλακίες, με καριέρες και με σχέσεις, για να πείσουμε τον εαυτό μας ότι δεν είναι όλα εντελώς άσκοπα.”

Ένα πράγμα ξεχώρισα πιο πολύ από όλα. Παρότι ο συγγραφέας παρουσιάζει την ζωή περιθωριακών ατόμων, αυτών που όλοι οι γονείς φοβούνται μην καταντήσουν τα παιδιά τους, δεν παίρνει θέση. Δεν κάνει κατήχηση στον αναγνώστη. Περιγράφει ωμά μια κατάσταση. Απο εκεί και πέρα εσύ βγάζεις τα δικά σου συμπεράσματα, όποια και αν είναι αυτά. Τα ναρκωτικά είναι κακό πράγμα. Ο ξαδερφός μου που είναι 8 χρονών μπορεί να μου το αναλύσει με επιχειρήματα. Όμως για μένα το βιβλίο δεν εστιάζει σε αυτό. Σημασία έχει ότι τελικά είναι στο χέρι σου τι θα κάνεις στη ζωή σου και ότι όλα  είναι θέμα επιλογών. Αναλύουμε συνεχώς γιατί κάνουμε το ένα και γιατί συμβαίνει το άλλο, ενώ στην πραγματικότητα απλά έτσι γίνεται και δεν υπάρχει λογική εξήγηση για τα πάντα.

Το βιβλίο απευθύνεται σε άτομα με γερό στομάχι. Δεν θα το πρότεινα σε μικρές ηλικίες, καθώς εύκολα οι έφηβοι θα μπορούσαν να μπερδέψουν τα νοήματα. Επιπλέον δεν θα το έκανα δώρο στη μάνα μου για τη γιορτή της μητέρας ούτε θα το έβαζα σε λίστα τύπου: “Δέκα βιβλία για να αγοράσετε στην καλή σας του Αγ. Βαλεντίνου”. Παρόλα αυτά, για μένα αποτελεί ένα από τα καλύτερα αναγνώσματα, που με συγκλόνισε και με προβλημάτισε όσο λίγα.

Bonus: οι εκπληκτικές μουσικάρες που παραθέτει ο συγγραφέας καθόλη τη διάρκεια του βιβλίου, οι οποίες σε γυρίζουν σε μία άλλη εποχή!!

Καλές αναγνώσεις!

 

christy

About The Author

0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Notify of

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments