Τρομακτικά βιβλία που έγιναν τρομακτικές ταινίες

Το να γιορτάζουμε το Χαλογουίν είναι καινούργια φάση, αλλά ο τρόμος είτε στη λογοτεχνία είτε στο σινεμά είναι στανταράκι. Τι καλύτερο λοιπόν από το να συνδυάσεις και τις δυο αυτές μορφές τέχνης;
Κέρασμα ή σκανδαλιά λοιπόν;

1. Ας βγάλουμε από την μέση -με την καλή έννοια- τον μάστερ του είδους Stephen King και επιλέγω το βιβλίο The Shining, τη “μητέρα” όλων των τρομακτικών ταινιών που βασίζονται σε βιβλίο. Άλλα λόγια δεν χρειάζονται νομίζω. Α ναι, και σκηνοθεσία Stanley Kubrick…

2. Don’t Look Now, της Daphne du Maurier. Η ιστορία ενός ζευγαριού που κάνει τις διακοπές του στη Βενετία μετά το θάνατο της κόρης τους. Η ταινία του 1973 με τη Julie Christie και τον Donald Sutherland είναι μια σπουδή πάνω στο θέμα του πένθους και του ψυχολογικού τραύματος που βιώνει ένα ζευγάρι μετά την απώλεια του παιδιού του και λιγότερο θρίλερ με παραφυσική ή υπερφυσική χροιά, εξαιρετική όμως σε κάθε περίπτωση.

3. Rosemary’s Baby, πασίγνωστη ταινία του Roman Polanski, η οποία, παρά το γεγονός ότι είναι παλιά, μπορεί να σε στοιχειώσει ακόμη και τώρα. Το τρομακτικό αυτό έργο βασίστηκε στο ευπώλητο και επιτυχημένο μυθιστόρημα του Ira Levin, ο οποίος έχει γράψει και το εξαιρετικό “Τhe Stepford Wives”.

4. Let the Right One In, το σουηδικό μπεστ σέλερ του John Ajvide Lindqvist που μας διηγείται την ιστορία του 12χρονου Oskar και ενός κοριτσιού, της Eli, και ταυτοχρόνως μας παρουσιάζει την πιο σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Έγινε 2 ταινίες, με τη σουηδική του 2008 (που επικεντρώνεται κυρίως στην ιστορία των δυο παιδιών) και την αμερικανική βερσιόν του 2010, εξίσου ανατριχιαστικές και ενδιαφέρουσες.

5. Interview With the Vampire, Πολύ γνωστό και δεν χρειάζονται ιδιαίτερα λόγια το βιβλίο της Αnn Rice, που έγινε επιτυχημένη κινηματογραφική μεταφορά από τον Neil Jordan, με υπέροχες ερμηνείες από όλο το καστ (ναι και τον Tom Cruise). Προσωπικά μ’αρέσει το βιβλίο ίσως ελάχιστα παραπάνω από την ταινία, μόνο και μόνο γιατί διατυπώνονται πιο εύκολα και πιο έντονα οι σκέψεις των ηρώων για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος, τη διαδικασία της γήρανσης και του θανάτου και μπορείς να σχηματίσεις τη δικιά σου άποψη και να προβληματιστείς, αλλά και οι οπτικοποιημένες εικόνες της ταινίας είναι εξίσου θρυλικές. Και ναι, ο Antonio Banderas μου άρεσε στο ρόλο του.