Η πόλη και η πόλη – Review

Ένα βιβλίο που δεν μπορεί να γίνει ποτέ ταινία, αλλά θυμίζει μια που έχει γίνει ήδη. Πώς γίνεται εξάλλου να κάνεις το θεατή να βλέπει ένα κτίριο και να μην το βλέπει; Να βλέπεις κάποιον που περπατά δίπλα σου, αλλά να μην τον βλέπεις; Ίσως μια ταινία που έχει προσπαθήσει να κάνει κάτι παρόμοιο ώστε να δείξει τον διαχωρισμό των δυο τόσο κοντινών κόσμων, αλλά συγχρόνως τόσο μακρινών είναι το Upside Down (2012). Εκεί έχουμε δυο κόσμους. Ο ένας είναι ακριβώς από πάνω από τον άλλον, αλλά αναποδογυρισμένος! Ίσως αν σήκωνες το χέρι σου ψηλά να μπορούσες να αγγίξεις το κεφάλι κάποιου από την αναποδογυρισμένη πόλη.

Όπως κι εκεί απαγορεύεται η άμεση επικοινωνία μεταξύ των δυο κόσμων, έτσι και στο βιβλίο απαγορεύεται ακόμα και η αναγνώριση, η θέαση κάποιου κτιρίου ή ανθρώπου από την άλλη πόλη. Ας είναι ακριβώς δίπλα σου. Ας είναι και το γειτονικό σου διαμέρισμα. (Εδώ οι διαφορετικοί κόσμοι δεν είναι αναποδογυρισμένοι, μόνο αλληλομπλεγμένοι.) Ώσπου ένας φόνος διαπράττεται με το πτώμα να βρίσκεται στη μια πόλη που φαίνεται να ανήκει στο πρώην ανατολικό μπλοκ και τον πανέξυπνο ντετέκτιβ Μπόρλου να προσπαθεί να τον εξιχνιάσει μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες.
Δράση μέχρι το τέλος του βιβλίου, μυστήριο και αγωνία σε ένα βιβλίο γεμάτο πλοκή. Αλλά και γεμάτο συμβολισμούς, κυρίως πολιτικούς και πολιτιστικούς μιλώντας με το δικό του τρόπο για άλλο ένα χωρισμένο Βερολίνο, μια άλλη πρώην Γιουγκοσλαβία, μια άλλη Γάζα.

Αλέξανδρος Ζ.