Έρχονται με την ομίχλη – Review

Αν και το “Έρχονται με την ομίχλη” είναι το δεύτερο μυθιστόρημα που πέφτει στην αντίληψή μου κι εμπνέεται από το γνωστό μελοποιημένο ποίημα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς ”Του νεκρού αδελφού”, σε καμία περίπτωση η γνώση αυτή δεν λειτούργησε αποτρεπτικά και δεν μ’ εμπόδισε από την ανάγνωσή του. Εξάλλου, από την υπόθεση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, ευθύς κατάλαβα πως η απόδοση αυτή καμία σχέση δεν είχε με την προηγούμενη, όντας πιο σύγχρονη και με νεαρότερους ήρωες για πρωταγωνιστές.

Η ιστορία ξεκινάει στο σήμερα, σ’ ένα μικρό χωριό της ελληνικής επαρχίας, με την νεαρή Αρετή η οποία συντετριμμένη από τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα και του αδελφού της σε τροχαίο ατύχημα, προσπαθεί μαζί με τη μητέρα της να μαζέψει τα κομμάτια της και να συνεχίσει τη ζωή της, έχοντας για πολύτιμη βοήθεια τη συμπαράσταση της γιαγιάς της. Το τραγικό αυτό συμβάν, θα γίνει και η αιτία που για ένα χρονικό διάστημα η Αρετή, θα είναι κλεισμένη στον εαυτό της αδυνατώντας να κάνει φίλους, τουλάχιστον μέχρι και την ημέρα που θα την προσεγγίσουν δύο γενναιόδωρα συνομήλικά της κορίτσια από το σχολείο, η Ηλέκτρα και η Νίνα. Έχοντας από εδώ και πέρα τις φίλες της μαζί, τα πράγματα για την Αρετή θα αρχίσουν να κυλούν πιο ομαλά, ενώ η γνωριμία της με τον Βλαδίμηρο, ένα μεγαλύτερό της σε ηλικία αγόρι που θα συναντήσει μία αυγουστιάτικη ημέρα στο χωριό, θα της γεννήσει πρωτόγνωρα συναισθήματα και θα την κάνει να νιώσει ξανά ανέμελη, έως ότου ο Βλαδίμηρος, για έναν ανεξήγητο λόγο θα εξαφανιστεί. Αυτό όμως, δεν είναι το μόνο ανεξήγητο που συμβαίνει στη ζωή της νεαρής κοπέλας, καθώς μετά το θάνατο του αδελφού της, η Αρετή συνεχίζει να βλέπει στα όνειρά της τον Κωνσταντίνο, ο οποίος δημιουργώντας τα ονειρέματα, την επισκέπτεται στον ύπνο της με σκοπό να την προετοιμάσει για ένα σχέδιο που δείχνει να λειτουργεί εδώ κι εκατοντάδες χρόνια αλλά και να τις δίνει πληροφορίες για τα μυθικά πλάσματα που εμφανίζονται στους εφιάλτες της και την ταλαιπωρούν από την παιδική της ηλικία, συνεχίζοντας να την τρομοκρατούν με τις απειλές και την δαιμονική τους παρουσία. Ουσιαστικά η ιστορία ξεκινάει μετά την εξαφάνιση του Βλαδίμηρου, όπου οι εξελίξεις κυριολεκτικά διαδέχονται η μία την άλλη!

Η συγγραφέας με γλώσσα μεστή, δημιουργεί χαρακτήρες προσιτούς που ο αναγνώστης εύκολα μπορεί να ταυτιστεί μαζί τους, καθώς είναι απόλυτα γήινοι, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους. Η ατμόσφαιρα του βιβλίου είναι σκοτεινή και οι υπέροχα διατυπωμένες περιγραφές των μεταφυσικών φαινομένων, σού δημιουργούν αγωνία, δέος και φόβο! Χαρακτηριστικά τα οποία αγάπησα εξαρχής κι αυτό γιατί μπορεί να λατρεύω το fantasy σαν είδος, αλλά ακόμη περισσότερο αγαπώ τα fantasy αυτά που διακρίνονται για την εφιαλτική τους ατμόσφαιρα και το έντονο μυστήριο που τα περιβάλλει. Περιέχει πολλές ανατροπές και λάτρεψα το γεγονός ότι μετά την ανάγνωση του κάθε κεφαλαίου, δεν ήξερα τι είναι αυτό που μπορεί να με περιμένει στην επόμενη σελίδα. Κι ακόμη πιο υπέροχη βρήκα τη διαπίστωση ότι η πλοκή λειτουργεί σαν “παζλ”, καθώς οι απαντήσεις σού δίνονται σιγά σιγά, ώστε να προλάβεις να αποδεχτείς και να επεξεργαστείς τα εκάστοτε γεγονότα κι αυτό γιατί τίποτα δεν γίνεται τυχαία και δεν μένει χωρίς απάντηση. Επίσης, η συγγραφέας με το βιβλίο της αυτό που τυχαίνει να είναι και το πρώτο της, περνάει όμορφα μηνύματα για τη φιλία, την ελπίδα που χρειάζεται ο άνθρωπος για να συνεχίσει την πορεία του στη ζωή, παρά τις δύσκολες καταστάσεις που ενδέχεται να παρουσιαστούν στον δρόμο του και ίσως να τον ξεπερνάνε, αλλά και για την αγάπη, που είναι η κινητήριος δύναμη για πολλές καταστάσεις.

Γενικά, το Έρχονται με την ομίχλη είναι ένα βιβλίο που αγάπησα από την πρώτη μέχρι τη τελευταία σελίδα κι επίτηδες πολλές φορές παρατήρησα τον εαυτό μου να καθυστερεί την ανάγνωσή του, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να το απολαύσω και να χαθώ στον “εφιαλτικό” κόσμο της έφηβης Αρετής, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό, όσο γίνεται περισσότερο.

Νικολέτα Μπαλοπήτου

(η κριτική έχει δημοσιευτεί στο goodreads)