Καμένες ταινίες τρόμου #1

Γύρισες ένα βράδυ κουρασμένος από τη δουλειά και κάθισες στον καναπέ. Έπιασες το τηλεκοντρόλ και μετά από ένα σύντομο ζάπινγκ διαπίστωσες ότι δεν έχει τίποτα καλό η τηλεόραση. Απογοητευμένος άρχισες να σκέφτεσαι τι να κάνεις για να περάσει λίγο η ώρα. Και τότε ήρθε η ιδέα. Κατέβασες μια ταινία τρόμου, με γνώμονα το τρέιλερ ή το εξώφυλλο που είδες. Σύνδεσες το λάπτοπ με την τηλεόραση, πήρες δρακουλίνια και ένα αναψυκτικό, άραξες και play. Μιάμιση ώρα μετά ήσουν πιο κουρασμένος και συγχυσμένος απ’ότι όταν μπήκες στο σπίτι. Αναρωτήθηκες πώς είναι δυνατόν να την πάτησες για εκατομμυριοστή φορά και να είδες μια πατάτα.

Μη φοβού. Είμαι εδώ για σένα κι όλους εσάς που θέλετε να αποφύγετε καμένες ταινίες τρόμου. Πάμε λοιπόν να δούμε το πρώτο μέρος από ταινίες που σου έκλεψαν τόσο ξεδιάντροπα τα χρόνο.

1. The Gingerdead Man

Στο Χόλυγουντ υπάρχει το εξής κλισέ: ένας ψυχάκιας δολοφόνος πεθαίνει, αλλά το πνεύμα του δεν ηρεμεί και μπαίνει σε κάποιο αντικείμενο. Το αντικείμενο μπορεί να είναι μια κούκλα, μια κασέτα ή ένα ολόκληρο σπίτι. Στη συγκεκριμένη ταινία ο ψυχάκιας μπήκε σ’ένα κουλούρι! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κατάφερε να διαπράξει φόνους ως κουλούρι. Κι ετοιμασθείτε για το κερασάκι στη τούρτα. Στο τέλος η πρωταγωνίστρια καταφέρνει να τον ψήσει. Αλλά καθώς λιώνει φωνάζει ότι θα επιστρέψει. Μας απειλεί κιόλας ο σκηνοθέτης. Η ταινία αυτοπροσδιορίζεται ως κωμική και τρομακτική. Ούτε το ένα είναι, ούτε το άλλο.

2. They

Αυτή τη ταινία την είχα δει με τον κολλητό μου στο σινεμά. Ακόμα μου ζητάει τα λεφτά του πίσω. Η υπόθεση αφορά μια φοιτήτρια ψυχολογίας που απειλείται από τέρατα που την στοίχειωναν στα παιδικά της χρόνια. Η ταινία θα μπορούσε να έχει πολύ καλύτερο βάθος στο σενάριο, αλλά αντ’αυτού επενδύσανε στη σκοτεινότητα. Είναι απίστευτα προβλέψιμη και κάπου στα μισά καταλαβαίνεις τι θα γίνει στο τέλος. Για τα τέρατα που εμφανίζονται θα αναφέρω ενδεικτικά δύο σκηνές. Στην πρώτη, το αυτοκίνητο της κοπέλας σταματάει στη μέση του πουθενά και σταματάει για να το φτιάξει. Μια σπίθα όμως από τον κινητήρα σκοτώνει ένα τέρας που είναι εκεί κοντά. Εδώ καταλαβαίνουμε ότι τα τέρατα δεν αντέχουν καθόλου το φως. Στην προτελευταία σκηνή όμως του έργου, η κοπέλα είναι σε δωμάτιο ψυχιατρείου και καθώς κλείνει η πόρτα, να σου ένα τερατάκι μέρα-μεσημέρι σπάει το τζάμι και εισβάλει. I rest my case.

3. 11-11-11

Η απογοήτευση σε όλο της το μεγαλείο. Η ταινία είναι η απόδειξη του πώς μπορεί ένα καλό σενάριο να καταστραφεί τόσο εύκολα. Ο σκηνοθέτης προσπάθησε να το κάνει ατμοσφαιρικό, αλλά δεν το πέτυχε. Ο πρωταγωνιστής πηγαίνει πέρα-δώθε σ’όλη τη ταινία άνευ λόγου και αιτίας. Τα jumpscares είναι απίστευτα προβλέψιμα. Ενώ το βασικό συστατικό, δηλαδή το νούμερο 11, αναφέρεται σε μια μικρή σκηνή του έργου, όπου μαθαίνουμε ότι πρόκειται για την νορβηγική -αν θυμάμαι καλά- εκδοχή της Αποκάλυψης. Αλλά για να μην είμαι άδικος υπάρχει κάτι που αξίζει στη ταινία. Το τέλος.

4. I’ll spit on your grave

Η συγκεκριμένη ταινία είναι μια ιδιόμορφη περίπτωση. Το σενάριο απλοϊκό. Μια κοπέλα σταματάει σε μια επαρχιακή πόλη και βιάζεται από μια παρέα κοκκινολαίμηδων νότιων. Στη συνέχεια την πετάνε μισοπεθαμένη σ’ένα χαντάκι, αλλά αυτή ξυπνάει και ζητάει εκδίκηση. Η ταινία επενδύει στην καφρίλα και στα βασανιστήρια τύπου Saw. Η πρώτη έκδοση της ταινίας βγήκε το 1978 και υποτίθεται βασιζόταν στο βιβλίο του Γάλλου συγγραφέα Boris Vian. Έλα όμως που δεν είχε καμιά σχέση με το βιβλίο. Ο συγγραφέας έγραψε για έναν νέγρο που ζητούσε εκδίκηση από τους κατοίκους μια επαρχιακής αμερικάνικης πόλης που του σκότωσαν τον αδερφό. Ο Vian όταν έμαθε για την ταινία και πώς ήθελαν να την κάνουν, ήρθε σε αντιπαράθεση με τους παραγωγούς. Παρόλα αυτά πλήρωσε για να την δει και στα πρώτα είκοσι λεπτά άρχισε να φωνάζει και να βρίζει μέσα στην αίθουσα. Η κατάληξη ήταν να πάθει καρδιακό και να πεθάνει στη διαδρομή για το νοσοκομείο. Κοινώς τον σκότωσε η ταινία!

5. Zombie Strippers

Ε δε γινόταν να γράψω τέτοιο άρθρο χωρίς να βάλω έστω μία ταινία με ζόμπι. Εδώ έχουμε έναν κλασικό ιό που προσβάλλει μόνο στρίπερς και τις μετατρέπει σε ζόμπι, διψασμένα για αίμα αντρών. Αυτό. Η ταινία έχει αρκετό σπλάτερ και είναι κατάλληλη για εργένηδες και μόνο. Μην περιμένετε τρομακτικά jumpscares ή περίεργες ερμηνείες, ειδικά όταν παίζει η Jenna Jameson. Το πιο αστείο της υπόθεσης είναι ότι προσπάθησαν να του δώσουν πολιτικές προεκτάσεις πετώντας σπόντες για τον Μπους. Αυτό ήταν όντως τρομακτικό.

6. The Shark Exorcist

Αχ γι’αυτό μ’αρέσει η Αμερική. Ό,τι του κατεβεί του καθένα το κάνει ταινία ή ραπ τραγούδι και το δημοσιοποιεί. Και το καλύτερο; Κερδίζει φανς. Κατά πρώτον εδώ έχουμε την κλασική συνταγή κάστινγκ που έχουμε στις περισσότερες ταινίες τρόμου. Δηλαδή δύο ωραίες κοπέλες, ένας κλαρινογαμπρός κι ένας νέρντουλας ενάντια στις δυνάμεις του κακού. Πάμε τώρα στην πλοκή. Μια καλόγρια κάνει επίκληση στο σατανά κι αυτός με την σειρά του καταλαμβάνει έναν καρχαρία κι αρχίζει να τρώει κόσμο. Πέραν του γεγονότος ότι η ταινία είναι ερασιτεχνική, θα δανειστώ ένα σχόλιο που διάβασα τυχαία σ’ένα ξένο site: “Φαίνεται σαν να το γύρισαν μεθυσμένοι στην πίσω αυλή ενός σπιτιού”. Δεν έχω να συμπληρώσω τίποτε άλλο, όποτε αν αποφασίσετε να την δείτε, έχετε πρόχειρο δίπλα κι έναν κουβά.

7. The Cloth

Ο Danny Trejo θα μπορούσε να είναι μια κατηγορία από μόνος του. Έχει παίξει σε τόσες καμένες ταινίες που θα μπορούσα άνετα να του κάνω αφιέρωμα εδώ στο SpoilerAlert και να γεμίζω τις σελίδες. Αντ’αυτού επέλεξα μία συγκεκριμένη ταινία του. Στην ταινία η Καθολική εκκλησία έχει μια ειδική ομάδα εξορκιστών για να αντιμετωπίζει τους δαιμονισμένους. Έλα όμως που έχει αρχίσει να γίνεται δύσκολο το απεταξάμην, κι έτσι οι φίλοι μας κάνουν load τα gangsta πιστόλια τους κι αρχίζει το σούρωμα. Εδώ ο Trejo παίρνει το ρόλο του βετεράνου εξορκιστή και παίρνει μαζί του έναν νέοπα για να του δείξει τα κατατόπια. Προσπάθησαν να το κάνουν μίξη Εξορκιστή με Constantine αλλά…..έμειναν στο αλλά. Η ταινία είναι απλά μία από τις πολλές αρπαχτές του Trejo και του κάποτε υποψήφιου για Όσκαρ Eric Roberts.

Γιώργος Πουρλιάκας

Διαβάστε και τις Καμένες ταινίες τρόμου #2