Δυο Συντάκτες του SpoilerAlert στην Πρεμιέρα της “Υπηρέτριας”

Δυο συντάκτες του spoileralert συναντήθηκαν τυχαία στην προβολή της ταινίας “Η Υπηρέτρια” του Τσαν-Γουκ Παρκ στο πλαίσιο του 22ου Διεθνούς Φεστιβαλ Νύχτες Πρεμιέρας. Μετά τους τίτλους τέλους, ανταλλάξανε τις απόψεις τους (και όσα νάτσος με τυρί είχαν μείνει)…

Γιώργος: Thanarm, πώς και ήρθες να δεις την ταινία; Σ’ αρέσει ο Παρκ;

Thanarm: Λοιπόν φίλε Γιώργο, μετά την Τριλογία της “Εκδίκησης” και το αριστουργηματικό “Oldboy“, μπορείς να με χαρακτηρίσεις και fanboy του Παρκ.

Γιώργος: Παρομοίως!

Thanarm: Έχοντας δει λοιπόν το trailer της “Υπηρέτριας” και ρίχνοντας και μια ματιά στις πρώτες επίσημες κριτικές, είχα κατενθουσιαστεί για το ενδεχόμενο θέασης άλλης μιας γνήσιας παρκικής ταινίας…

Γιώργος: Κι εγώ παρομοίως! Απίστευτο τρέιλερ.

Thanarm: … και ομολογώ ότι η Υπηρέτρια έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που αγαπώ στο κινηματογραφικό του σύμπαν. Εσένα πώς σου φάνηκε συγκριτικά με την υπάρχουσα φιλμογραφία του; Στέκεται επάξια σε αυτή;

Γιώργος: Σίγουρα δεν είναι Oldboy, αλλά είναι καλή ταινία. Θεωρώ ότι όλα τα φιλμ του Παρκ, ακόμα και το αδύναμο σεναριακά “Stoker” ή το «ιδιαίτερο» “I’m a Cyborg but that’s OK“, αποτελούν γεγονότα στο σύγχρονο σινεμά. Και η “Υπηρέτρια” δεν είναι εξαίρεση.

Thanarm: Λέω πριν συνεχίσουμε στην κριτική της ταινίας, να πούμε δυο λόγια για την υπόθεση:
Λοιπόν η υπόθεση έχει ως εξής: στην κατεχόμενη από τους Ιάπωνες Κορέα των 1930’s, μια νεαρή κοπέλα προσλαμβάνεται να εργαστεί ως υπηρέτρια μιας Γιαπωνέζας αριστοκράτισσας. Το πραγματικό της κίνητρο όμως είναι δόλιο, μιας και συνεργάζεται με έναν απατεώνα και τοποθετείται εκεί με απώτερο σκοπό να κάνει την κυρία της να τον αγαπήσει. Στην πορεία όμως διαπιστώνουμε ότι κανείς δεν είναι αυτό που φαίνεται. Προσθέτουμε και έναν αυστηρό αφέντη με σαδομαζοχιστικά ηδονοβλεπτικά στοιχεία και το ερωτικό θρίλερ της χρονιάς έχει στηθεί!
Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι η ταινία αποτελεί προσαρμογή του μυθιστορήματος “Fingersmith” της Sarah Waters, το οποίο εκτυλίσσεται στη Βικτωριανή Αγγλία και έχει διασκευασθεί στο παρελθόν σε τηλεοπτική σειρά. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω δει τη σειρά και δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, όμως κάτι μου λέει ότι το μαγικό χέρι του Παρκ έχει κάνει θαύματα στη μεταφορά

Γιώργος: Παραμένοντας, από ότι έχω διαβάσει, αρκετά πιστή, με τις όποιες πινελιές της εποχής να δρουν υπέρ της ταινίας.

Thanarm: Γενικότερα, η αναπαράσταση της εποχής σε επίπεδο σκηνογραφίας αλλά και φωτογραφίας είναι εξαιρετική.

Γιώργος: Η φωτογραφία είναι ίσως το πρώτο πράγμα που θαύμασα στην ταινία.

Thanarm: Και φυσικά τι να πει κανείς για την μουσική επένδυση του σταθερού συνεργάτη του Park, Yeong-wook Jo?

Γιώργος: Ένστασις!

Thanarm: Χμμ είμαι όλος αυτιά…

Γιώργος: Για πρώτη φορά σε ταινία του Παρκ δεν με ικανοποίησε το soundtrack. Ή, πιο σωστά, η χρήση του. Νομίζω δηλαδή ότι η μουσική υποχρησιμοποιήθηκε.

Thanarm: Θεωρείς δηλαδή ότι, ενώ είναι όμορφη ακουστικά, δεν ταίριαξε πάνω στις σκηνές;

Γιώργος: Κατά κάποιο τρόπο, δε θυμάμαι να ακούω μουσική, ουσιαστικά δεν συνέδεσα κάποιο κομμάτι με μια συγκεκριμένη σκηνή όπως στο “Oldboy” ή το “Lady Vengeance”. Και δε νομίζω να βάλω ν’ ακούσω το soundtrack στο YouTube, όπως στις προαναφερθείσες ταινίες.

Thanarm: Ενδιαφέρουσα τοποθέτηση. Σε αντίθεση, το δικό μου youtube δεν παίζει κάτι άλλο τις τελευταίες ώρες… ΟΚ, μπορεί να μην έχει όντως το μουσικό θέμα κατατεθέν, όμως έδεσε πανέμορφα με την ταινία και ακούγεται ευχάριστα και από μόνο του.

Γιώργος: Το δέχομαι. Πάμε στο ζουμί;

Thanarm: Πάμε.

Γιώργος: Οι ερμηνείες πώς σου φάνηκαν;

Thanarm: Νομίζω το πρωταγωνιστικό γυναικείο δίδυμο έδωσε ρεσιτάλ δραματουργίας. Οι ερωτικές σκηνές μεταξύ τους ήταν απίστευτα ρεαλιστικές, σε σημείο που να να αναρωτιέσαι πώς γυρίστηκαν. Μου θύμισαν έντονα τις αντίστοιχες σκηνές στη “Ζωή της Αντέλ”. Γενικότερα όμως απόλαυσα την εναλλαγή των συναισθημάτων τους μέσα από τις ανατροπές. Ο κακός αφέντης και ο κόμης ήταν καλοί, αλλά όχι κάτι το αξιομνημόνευτο.
Γιώργος: Θα συμφωνήσω σε όλα. Οι δυο γυναικείοι χαρακτήρες ήταν εκ διαμέτρου αντίθετοι και παίχτηκαν θαυμάσια από τις δύο ηθοποιούς. Δύσκολα θα ξεχώριζα τη μία ή την άλλη. Όσον αφορά τους κακούς, όντως ήταν κάπως αναιμικοί. Ειδικά για τον αφέντη, που υποτίθεται ότι ήταν διεστραμμένος, περίμενα μια κορυφαία ερμηνεία. Θα μ’ άρεσε να δω τον Min-sik Choi στη θέση του, αλλά πάλι θέλω να δω τον Choi σε κάθε ρόλο κάθε ταινίας ever.

Thanarm: Προσωπικά, τον έχω συνδέσει τόσο πολύ με τον ρόλο στο “Oldboy” που δυσκολεύομαι να τον δω κάπου άλλου.

Γιώργος: Εγώ πάλι, θέλω να τον βλέπω συνέχεια, σε κάθε ταινία και κάθε ρόλο.

Thanarm: Θεωρώ πως είναι μια καλή ώρα να μιλήσουμε για το σενάριο της ταινίας και ίσως εδώ είναι καλό να προειδοποιήσουμε τους φίλους αναγνώστες ότι θα γίνει βομβαρδισμός από spoiler! Πώς σου φάνηκε λοιπόν η υπόθεση;

Γιώργος: Πρωτότυπη κατ’ αρχάς. Καλοδουλεμένη και με τουίστ που σε χτυπάνε σαν χαστούκια. Ήθελα λίγο πιο σφιχτοδεμένο το σενάριο, αλλά συνολικά είναι από τα καλύτερα που έχω δει σε ταινία του Παρκ. Το χιούμορ χρησιμοποιείται σοφά, ενώ και οι διάλογοι είναι αξιόλογοι.

Thanarm: Εμένα μου άρεσε ο διαχωρισμός στα τρία μέρη, οι απίστευτες ανατροπές όπως και η κλιμακούμενη ανάδειξη της διαστροφής! Επίσης, η επανάληψη των σκηνών ανάλογα με το σημείο της αποκάλυψης ήταν αριστουργηματική (αν και τα εύσημα εδώ πάνε κυρίως στη σκηνοθεσία),

Γιώργος: Πολύ σωστή παρατήρηση για την επανάληψη, που θεωρώ ότι ήταν το ατού της ταινίας. Αυτό το ωραίο ξετύλιγμα του κουβαριού.

Thanarm: Γενικά, το πρώτο μέρος μου φάνηκε καλό αλλά πολύ απομακρυσμένο από το σκηνοθετικό στιλ του Παρκ. Βέβαια, η ανατροπή έξω από το ψυχιατρείο χτύπησε σαν κεραυνός εν αιθρία και μετά το γλυκό έδεσε, ή καλύτερα, όπως προανέφερες, το κουβάρι ξετυλίχτηκε υπέροχα!

Γιώργος: Η αλήθεια είναι πάντως ότι σκηνοθετικά δεν με γέμισε τόσο. Περίμενα κάτι πολύ πιο ορμητικό, πιο γρήγορο. Δεν ήταν κακή σε αυτόν τον τομέα, αλλά η υπογραφή του Παρκ, δε φαινόταν τόσο έντονα.

Thanarm: Θα διαφωνήσω. Νομίζω ότι επίτηδες εξέλιξε, χαλάρωσε και εν τέλει ωρίμασε το ορμητικό σκηνοθετικό του στιλ μιας και ο απώτερος στόχος του εδώ ήταν να συνθέσει μια ιστορία αγάπης. Μια αγάπη που όλα τα νικά και όχι μια αιματοβαμμένη οργισμένη εκδίκηση.

Γιώργος: Δεν έχεις άδικο. Πράγματι, κατά βάση είναι μια ιστορία αγάπης. Αλλά σε σημεία όπως ο βασανισμός του απατεώνα, όπου το πράγμα όδευε σε κάτι πιο βίαιο ή πιο αρρωστημένο, θα ήθελα να δω περισσότερη ένταση.

Thanarm: Εκεί, στο υπόγειο του αφέντη, μου φάνηκε ότι έκανε και μια inside joke αναφορά στο “Oldboy” με το γιγαντιαίο χταπόδι.

Γιώργος: Δεν είχα σκεφτεί την αναφορά στο “Oldboy”, αλλά μου φαίνεται πιθανή. Εξίσου όμως πιθανή θεωρώ και την αναφορά στο «Όνειρο της Γυναίκας του Ψαρά», της ερωτικής ξυλογραφίας του Χοκουσάι, που εμφανίζεται και μέσα στην ταινία. Φαντάζομαι ξέρεις ποιο λέω.

Thanarm: Είναι η εικόνα της σεξουαλικής συνεύρεσης του χταποδιού με την γυναίκα, που τα πλοκάμια του μπαίνουν σε διάφορα σημεία;

Γιώργος: Γιεπ.

Thanarm: ΟΚ. Κλείνοντας θεωρώ πως είναι μια ταινία που αγγίζει τα όρια του αριστουργήματος και αποτελεί άξια τοποθέτηση στη φιλμογραφία του Παρκ. Δύσκολα θα απογοητεύσει τους οπαδούς του. Την προτείνω ανεπιφύλακτα και αξίζει να τη δει κανείς στις διαστάσεις μιας κινηματογραφικής οθόνης.

Γιώργος: Αναμφίβολα δεν θα απογοητεύσει τους οπαδούς του Παρκ. Προσωπικά όμως είμαι λίγο πιο συγκρατημένος. Κι αυτό γιατί δεν είδα κάποια σκηνή που θα με κάνει να αναφωνήσω ή να μονολογήσω από θαυμασμό. Στο “Oldboy” ήταν η μάχη με το σφυρί και η σκηνή με τη γλώσσα, στο “Thirst” ήταν ο θάνατος των πρωταγωνιστών κλπ. Εδώ όμως δεν με ηλέκτρισε κάποιο στιγμιότυπο. Σίγουρα πάντως είναι δυνατή ταινία και θα την ξανάβλεπα άνετα.

Thanarm: Να προσθέσουμε επίσης ότι βγαίνει σε ευρύ κύκλωμα αιθουσών στις 13 Οκτωβρίου 2016.

Γιώργος: Κι εγώ να δώσω κι ένα μικρό trivia. Ο πρωτότυπος κορεάτικος τίτλος σημαίνει «Κυρία» (με την έννοια της αφεντικίνας), αλλά στα ελληνικά μεταφράστηκε ως «Υπηρέτρια», προφανώς κατ’ αντιστοιχία με το αγγλικό «Handmaiden».

Thanarm: Πολύ εύστοχο! Δεν το ήξερα!

thanarm

Γιώργος Τρου