The Sculptor, του Scott McCloud
“Those who can’t do, teach” λέει μια αμερικανική παροιμία και ο Scott McCloud φροντίζει να την καταρρίπτει σε κάθε του δουλειά.
Έχοντας καλύψει το κομμάτι του “teach” στα εξαιρετικά Understanding, Reinventing και Making Comics, τρία από τα καλύτερα βιβλία σχετικά με την Ένατη Τέχνη που υπάρχουν εκεί έξω, ο McCloud αποδεικνύει ότι μπορεί να θέσει τα “μαθήματά” του σε εφαρμογή, παρουσιάζοντας ένα αριστοτεχνικά φτιαγμένα graphic novel, που φέρει τον τίτλο The Sculptor.
Το The Sculptor είναι η ιστορία του David Smith, ενός γλύπτη που έχει την ατυχία να φέρει το ίδιο ονοματεπώνυμο με έναν από τους πιο γνωστούς γλύπτες του 20ου αιώνα. Κολλημένος για χρόνια στην αφάνεια και βγάζοντας τα έξοδά του με το ζόρι, ο David δέχεται την επίσκεψη ενός μεταφυσικού επισκέπτη και (όπως συνήθως συμβαίνει σ’ αυτές τις συναντήσεις) κάνει μια συμφωνία: Αποκτά την δυνατότητα να δημιουργήσει οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί, αλλά του απομένουν 200 μέρες ζωής για να φτιάξει το έργο που θα κάνει το όνομά του να μείνει στην ιστορία.
Από τις πρώτες του σελίδες το The Sculptor ξεκαθαρίζει ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια pretentious, ψευτο-μποέμ ιστορία, με βασανισμένους καλλιτέχνες που ζουν σε έναν κόσμο που “απλά δεν καταλαβαίνει”. Ο πρωταγωνιστής μας είναι πικρόχολος, απότομος, έχει πρόβλημα με το αλκοόλ και ο McCloud δεν σκοπεύει να τον δικαιολογήσει για τίποτα απ’ όλα αυτά.
Το αποτέλεσμα είναι μία απόλυτα ανθρώπινη ιστορία, με αρκετά ισσοροπημένο το σοβαρό και το πιο ανάλαφρο, χιούμοριστικό της κομμάτι και μπόλικες συγκινητικές στιγμές. Αρκετές φορές κατά την διάρκεια της ανάγνωσης αναρωτήθηκα κατά πόσο το Sculptor λειτουργεί ημι-αυτοβιογραφικά και το κατά πόσο ταυτίζονται ο David Smith με τον Scott McCloud και την ζωή του (την απάντηση την δίνει τελικά ο ίδιος ο McCloud στον επίλογο του βιβλίου: πολύ).
Στις 200 μέρες που απομένουν στον πρωταγωνιστή μας, βλέπουμε μια σειρά από σχέσεις, φιλίες, καύγαδες και επαγγελματικές απογοητεύσεις και αναρωτιόμαστε μαζί του αν τελικά άξιζε η συμφωνία που έκανε.
Η εικονογράφηση είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του στυλ του McCloud. Κοινώς, μην περιμένετε φωτορεαλισμό και “λαμπερό” mainstream artwork, αλλά έμφαση στις μικρές λεπτομέρειες που έχει ανάγκη μια ιστορία σαν το The Sculptor. Η άριστη δουλειά στα πρόσωπα των χαρακτήρων και η άνεση με την οποία ο McCloud χρησιμοποιεί διαφορετικές τεχνικές οπτικού storytelling, δείχνουν ότι έχουμε να κάνουμε με έναν δημιουργό με άψογη κατανόηση του Μέσου στο οποίο δουλεύει.
Στα ελληνικά, το The Sculptor (με τίτλο “Ο Γλύπτης”) κυκλοφορεί σε μία πολύ προσεγμένη μετάφραση, από τις εκδόσεις Webcomics.
Το Sculptor είναι ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα, ένα πολύ καλό δώρο για εκείνον τον φίλο που πιστεύει ότι τα comics περιορίζονται στους υπερήρωες και τα Μίκυ-Μάους, αλλά, πάνω απ’ όλα, μία εξαιρετική ιστορία για την τέχνη, την ανάγκη για διάκριση και το πώς τα πράγματα που αγαπάμε καθορίζουν την ζωή μας.
Τώρα που το διάβασα κι εγώ, θα συμφωνήσω για την άριστη δουλειά στα πρόσωπα των χαρακτήρων. Σπάνια θα δεις να έχει την ικανότητα ένας δημιουργός να βγάζει μέσα από τις εκφράσεις του προσώπου των χαρακτήρων του, τόσο πολύ συναίσθημα!