A Series of Unfortunate Events – Season 1 Review

Ξεκινάμε με ένα τραγούδι που μας προτρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας αλλού. Στη συνέχεια, ένας αφηγητής εμφανίζεται στην οθόνη για να πας πει περίπου τα ίδια: “Σταματήστε να βλέπετε. Τίποτα απ’ όσα θα δείτε δεν θα είναι ευχάριστο και δεν υπάρχει λόγος να χαλάσετε το απόγευμά σας.”

Κάπως έτσι ξεκινά η ιστορία του Klaus (Louis Hynes), της Violet (Malina Weissman) και της Sunny Baudelaire (Presley Smith), τριών παιδιών που χάνουν τους γονείς τους σε μια πυρκαγιά που καταστρέφει ολοσχερώς το σπίτι τους. Μετά από κάποια “ατυχή γεγονότα” (ένα μοτίβο που εμφανίζεται από νωρίς και μας ακολουθεί καθ’ όλη την διάρκεια της σειράς) τα τρία παιδιά καταλήγουν στην κηδεμονία του Count Olaf, ενός αποτυχημένου ηθοποιού με μυστηριώδες παρελθόν, που έχει στόχο να οικειοποιηθεί την τεράστια περιουσία της οικογένειάς τους.

Η πλοκή της πρώτης σαιζόν του Netflix καλύπτει τα τέσσερα πρώτα μέρη της γνωστής σειράς βιβλίων και ακολουθεί αρκετά πιστά την φωνή του συγγραφέα Daniel Handler ή, όπως είναι κατά κόσμον γνωστός, Lemony Snicket. Φυσικά το “Lemony Snicket” είναι πολύ περισσότερα από ένα καλλιτεχνικό ψευδώνυμο. Πρόκειται στην ουσία για μια fictional περσόνα, έναν χαρακτήρα που ζει στον κόσμο των βιβλίων του και καταγράφει τα γεγονότα, μια αφηγηματική τεχνική που αξιοποιεί και η σειρά με ιδιαίτερη επιτυχία.

Για την ακρίβεια, ο Patrick Warburton στον ρόλο του αφηγητή και η ερμηνεία του Neil Patrick Harris ως Count Olaf συγκαταλέγονται στα highlights της σειράς, αλλά δεν είναι μόνοι τους. Η σειρά είναι γεμάτη από ενδιαφέροντες δευτερεύοντες χαρακτήρες, που συναντάμε καθώς τα παιδιά περνούν από τον ένα κηδεμόνα στον άλλο, προσπαθούν να αποφύγουν τις δολοπλοκίες του Count Olaf και αρχίζουν να ανακαλύπτουν το παράξενο παρελθόν των γονιών τους. Όπως συχνά συμβαίνει σε young adult ιστορίες, κάποιοι εξ αυτών καταφέρνουν να επισκιάσουν τους πρωταγωνιστές με τις ιδιαίτερες ιδιοσυγκρασίες τους.

Στα αρνητικά, τα (ευτυχώς όχι πολλά) CGI είναι σε ένα επίπεδο πολύ κάτω του μετρίου και δείχνουν ψεύτικα με τρόπο που αποσπά την προσοχή, ακόμη και στον “βαριά” στυλιζαρισμένο κόσμο της σειράς. Το χιούμορ, αν και ιδιοφυές σε πολλά σημεία, έχει μερικά “δύσκολα” low points, με αστεία που αποτυγχάνουν παταγωδώς και τους μα-ποιος-θεώρησε-ότι-αυτό-το-πράγμα-θα-ήταν-πετυχημένο υπότιτλους της Sunny.

Γενικά όμως, τα αρνητικά δεν αρκούν για να καλύψουν τα θετικά στο A Series of Unfortunate Events. Είναι έξυπνο, αστείο και απολαμβάνει ιδιαίτερα την διάχυτη εκκεντρικότητά του. Απευθύνεται πραγματικά σε όλες τις ηλικίες και είναι πολύ ευρηματικό ως προς στους τρόπους που αφηγείται τα “ατυχή γεγονότα” του.

Εγώ θα σας πρότεινα να αγνοήσετε το intro και τον αφηγητή της σειράς και να το δείτε. Πιστεύω θα περάσετε αρκετά καλά.