20 Χρόνια μετά την επανέκδοση των Star Wars

20 χρόνια πριν: 1997, ή αλλιώς η χρονιά που το Star Wars επέστρεψε στις μεγάλες οθόνες προς μεγάλη μας μου απογοήτευση.

Δεν πρόλαβα την ορίτζιναλ τριλογία στο σινεμά, ως early millenial, η τιβί ήταν εκείνη που με ταξίδεψε A Long Time Ago, In a Galaxy Far Far Away, όπου σίγουρα η μεγαλοπρέπεια και η σινεματική εμπειρία απουσίαζε.  Άραγε, χρειαζόταν το Star Wars μεγάλα μεγέθη για να σε ενθουσιάσει, να σου γνωρίσει ένα σύμπαν γεμάτο μυστικισμό, καλές και σκοτεινές δυνάμεις και ήρωες πολυδιάστατους; Το 1997 η απάντησή μου πρέπει να ήταν ναι, γι’ αυτό όταν έμαθα ότι οι ταινίες θα κυκλοφορούσαν ξανά, καλογυαλισμένες στα σινεμά χάρηκα πάρα μα πάρα πολύ. Τότε δεν είχαμε ίντερνετ και σποιλερς, οπότε πήγα χωρίς να έχω ιδέα. Πήρα το λεωφορείο για την μεγάλη πρωτεύουσα, στήθηκα στην ουρά στα βίλαντζ τότε στη Φραγκοκκλησιά και περίμενα στη σκοτεινή αίθουσα μέχρι να ακουστεί το πα-πα-παπα-παπα…

Ήταν καλή η απόφαση του Λούκας να γίνει επανέκδοση της οριτζιναλ τριλογίας. Η πρόθεσή του, ακόμη και αν πούμε πως ήταν κάτι άλλο από $$$$$$$$$$, να γνωρίσει μια νεότερη γενιά το σύμπαν αυτό, όπως “έπρεπε” στην μεγάλη οθόνη, είναι σωστή. Είχε περάσει μια δεκαετία από την επιστροφή των τζεντάι και το Star Wars είχε λιμνάσει στην ποπ κουλτούρα. Άλλωστε, ο ίδιος ετοιμαζόταν για τα prequels, οπότε ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να επαναφέρει στη συλλογική μνήμη όλο το μαγευτικό του σύμπαν.

20yearslater

Τί πήγε στραβά τότε; Είναι θέμα των κακομαθημένων φανς που νομίζουν πως τους ανήκουν οι ταινίες και οι χαρακτήρες και θέλουν τον Λούκας να ικανοποιεί τις νοσταλγικές τους ορέξεις; [Σε ποιόν ανήκουν οι ταινίες αυτές οι πλανητοσυντριπτικές, που καθορίζουν γενιές και κινηματογραφικά είδη και μας ζητούν σε τακτά χρονικά διαστήματα να είμαστε εκεί, ξανά και ξανά για να τις δούμε να μεγαλώνουν και αυτές μαζί μας; Σε μας ή στον δημιουργό τους; ] Ή μήπως ήθελαν απλώς να ξαναδούν στο σινεμά την ίδια ταινία που είχαν ξαναδεί άλλες προηγούμενες 1598 φορές;

Ας ταξιδέψουμε πάλι 20 χρόνια πίσω, σε έναν, όχι γαλαξία, αλλά κόσμο αρκετά μακριά πια, στην οθόνη του βιλατζ, εκείνη θα μας δώσει την εξήγηση.  Πράγματι, ήταν η ίδια η μεγάλη οθόνη που πρόδωσε το δημιουργό Λούκας, εκείνον που πήρε τις αρχικές ταινίες που είχαν τα απλά, πρακτικά εφέ και τα κατασκευασμένα εξωγήινα πλάσματα αλλά και την απλή, αγνή καρδιά, μαγεία και ταλαντούχα έμπνευση και τους άλλαξε τα φώτα. Και δεν μιλάω κυριολεκτικά για τον φωτισμό ή για άλλα εφέ που όντως χρειάζονταν να ‘πειραχτούν’ ώστε να εκμοντερνιστούν, για να μπορέσει η επόμενη γενιά που θα ξεκινούσε το ταξίδι της από τα prequels να μην ξενερώσει με τις ‘παλιατζούρες’, αλλά για τις αχρείαστες και εξοργιστικές (πχ. Han shot first) αλλαγές. Τέτοιες αλλαγές, που κατάντησε η παρακολούθηση τους από το να είναι “Καθαρή και μεγάλη εικόνα! Τέλειος ήχος από παντού! Ενθουσιώδες κοινό!” στο να είναι “Βρες τη διαφορά και κέρδισε κουκλάκι ewok!”. Και δεν ήταν μόνο οι αλλαγές.  Το σύμπαν του Star Wars δεν απέκτησε βάθος και δεν αποκαλύφθηκαν λεπτομέρειες (αντίθετα με το Rogue One). Στο τέλος, η αλλαγή των φώτων στην ορίτζιναλ τριλογία και η επακόλουθη αποκήρυξή της από τον Λούκας (κρατήστε αυτές τις VHS!!!), η ψυχρότητα και η υπερβολική σημασία που έδωσε στα εφε της πράσινης οθόνης, αποκάλυψαν την κυνική αλαζονεία του παντοδύναμου θεού Λούκας. “Κάτι είχε αλλάξει στο βασίλειο της Δανιμαρκείας. Από passion project είχε γίνει franchise. Και όσο και αν είναι (ήταν) δικό του το όλο στόρυ, ας το κάνει ό,τι θέλει, πίστεψέ με Τζορτζ δεν χρειαζόταν καμία τέτοια “επανέκδοση”. Η ορίτζιναλ τριλογία δεν ήθελε κανένα πείραγμα. Και έτσι θα την ανακαλύπταμε ξανά και ξανά, νέοι και παλιοί, ακριβώς όπως ήταν. Και ήταν πολύ σπουδαία Τζορτζ, όπως ήταν. I find your lack of faith disturbing.

About The Author

semiramis

H Semiramis έχει περάσει τα 2/5 της ζωής της βλέποντας ταινίες, ξένα σίριαλ και ακούγοντας μουσική, 1/5 πίσω από ένα γραφείο διαβάζοντας, 1/5 να κοιμάται και το τελευταίο 1/5 στον έξω κόσμο. Στο ερώτημα geek ή nerd απαντά 'φυτό'. Γράφει μανιωδώς τόσο για χόμπι όσο και για επαγγελματικούς λόγους.

  • Αγαπημένη ταινία: Pan's Labyrinth. Γιατί αν δεν ήταν Semiramis θα ήταν Ophelia.
  • Αγαπημένος βιβλίο: Η αθανασία του Milan Kundera, ό,τι έχει γράψει ο Irvin Yalom και ο Haruki Murakami. Τι θες να πεις δεν είναι ένα βιβλίο αυτό;"
  • Παιδικός ήρωας:  Η Κάντυ-Κάντυ. Γιατί από εκεί πήρε το -πραγματικό-όνομά της.
  • Αγαπημένο ζώο:  Γάτα. Δε χρειάζεται αιτιολογία.
0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Notify of

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments