Top10 Ταινίες του 2020

Η πιο παράξενη και ανατρεπτική, με την κακή έννοια, χρονιά φτάνει αισίως στο τέλος της και εμείς δεν θα μπορούσαμε να την αποχαιρετίσουμε χωρίς να αφήσουμε παρακαταθήκη το Top-10 των καλύτερων ταινιών της. Μπορεί να μην απολαύσαμε την ποικιλία των ταινιών που θα θέλαμε στη μεγάλη οθόνη, να ξενερώσαμε απίστευτα με τις απανωτές αναβολές αναμενόμενων φιλμ και να ξεκινήσανε σοβαρές ανησυχίες για το μέλλον της 7^ης τέχνης εντός των σκοτεινών αιθουσών, αλλά η χρονιά είχε ταινίες που την κάνανε περισσότερο υποφερτή. Με φθίνουσα σειρά, ξεκινώντας από την πιο αδύναμη και καταλήγοντας σε αυτή που ξεχώρισε, αυτές είναι οι 10 καλύτερες ταινίες του 2020.

10. Possessor του Brandon Cronenberg

Ο φουτουριστικός πεσιμισμός του Black Mirror συναντά το κινηματογραφικό σύμπαν του David Cronenberg στα χέρια του γιού του, Brandon ο οποίος χρίζεται με άνεση άξιος κινηματογραφικός διάδοχος.

9. Η Μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ (Richard Jewell) του Clint Eastwood *

Βασισμένη στην πραγματική ιστορία πίσω από την τρομοκρατική βομβιστική επίθεση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 στην Ατλάντα, η μπαλάντα του Ρίτσαρντ Τζούελ αποτελεί ένα ακόμα τρανταχτό παράδειγμα ότι ο Clint Eastwood ξέρει να διαχειρίζεται αριστοτεχνικά τη δραματουργία αληθινών καταστάσεων, μετατρέποντάς τες σε τροφή για σκέψη.

8. Φύγαμε (Onward) του Dan Scanlon

H Pixar αποτελεί σταθερή αξία στη δημιουργία animation ταινιών που απευθύνονται εξίσου και στο ενήλικο κοινό πέραν από το παιδικό. Το Φύγαμε δεν αποτελεί εξαίρεση, αφού κατορθώνει να κάνει τους μικρούς μας φίλους να περάσουν όμορφα, αλλά και να ξυπνήσει το μικρό παιδί που κρύβουν όλοι οι ενήλικες, προβληματίζοντας όλους  για την πολιτισμική διάβρωση εθίμων και παραδόσεων από την εισβολή της τεχνολογίας αλλά και την ανάδειξη της αδερφικής αγάπης ως ανεκτίμητη αξία.

7. Τζότζο (Jojo Rabbit) του Taika Waititi*

Ο Taika Waititi αγγίζει με κωμικό τρόπο τη δύσκολη έννοια του φασισμού, παραδίδοντας μια γλυκόπικρη ταινία που καταφέρνει να σε κάνει να περάσεις όμορφα, χωρίς ο ίδιος να τρώει ποτέ το κεφάλι του.

6. Borat Subsequent Moviefilm του Jason Woliner

Η κωμική περσόνα του Sacha Baron Cohen που ακούει στο όνομα Borat εμφανίστηκε χωρίς καμία πρότερη προειδοποίηση λίγες εβδομάδες πριν τις αμερικάνικες εκλογές, κάνοντας την πιο ταιριαστή πολιτική δήλωση. Μπολιάζοντας με το κάφρικο χιούμορ που τον χαρακτηρίζει, αλλά πασπαλίζοντας και με περισσότερο συναίσθημα, ο Cohen γράφει και πρωταγωνιστεί σε μια ταινία που μπορεί να σε κάνει να γελάσεις, να προβληματιστείς αλλά και να αηδιάσεις μέχρι εσχάτων.

5. Uncut Gems των Benny και Josh Safdie*

Αυτό το διαμαντάκι της Α24 έσκασε από το πουθενά στο Netflix στις αρχές της χρονιάς και κατάφερε να αναδείξει όχι μόνο την ερμηνευτική δεινότητα του υποτιμημένου Adam Sandler αλλά και την ασφυκτικά καταιγιστική σκηνοθεσία των αδερφών Safdie. Δίκαια χαρακτηρίστηκε από πολλούς ότι πιο κοντινό κινηματογραφικά στην βίωση μιας πραγματικής κρίσης πανικού με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.

4. Mank του David Fincher

Ακολουθώντας τα χνάρια του Social Network, ο David Fincher παραδίδει την πιο προσωπική του ταινία παρουσιάζοντας την πραγματική (?) ιστορία πίσω από την συγγραφή του σεναρίου του Πολίτη Κέιν. Στήνοντας αριστοτεχνικά πλάνα και φωτίζοντάς τα με ανατριχιαστική λεπτομέρεια, μας μεταφέρει μοναδικά στο λαμπερό επιφανειακά και σάπιο εσωτερικά Χόλιγουντ της δεκαετίας του ‘30. Αν είχε αρωγό και ένα αντίστοιχης δυναμικότητας σενάριο που θα εμβάθυνε περισσότερο στον ίδιο τον Μάνκιεβιτς αλλά και στον Χερστ, μπορεί και να μιλούσαμε για τον Πολίτη Κέιν της εποχής μας. Αν…

3. Η Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς του Γιάννη Οικονομίδη

Ο Γιάννης Οικονομίδης τελειοποιεί τη χαρακτηριστική σκηνοθετική του υπογραφή, παραδίδοντας μια κοενικών προδιαγραφών νέο-νουάρ κομεντί που βουτάει νομοτελειακά στον ελληνικό επαρχιώτικο νιχιλισμό. Μπορεί η καταπληκτική έναρξη της εισπρακτικής της πορείας με τα απανωτά sold-out να έληξε άδοξα με το πρώτο lockdown, ωστόσο επέστρεψε δυναμικά στα θερινά σινεμά της χώρας, συνεχίζοντας την ίδια πορεία και σκαρφαλώνοντας με άνεση στις καλύτερες εμπορικά ελληνικές ταινίας της φετινής χρονιάς. Και δίκαια.

2. Ο Φάρος (The Lighthouse) του Robert Eggers*

Η arthouse αισθητική του Φάρου καταφέρνει να σε εγκλωβίσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, στον υπαρξιακό σουρεαλιστικό τρόμο της. Για το επίτευγμα αυτό χαιρετάμε ναυτικά τον Robert Eggers που τραβάει αλάνθαστα τα κουπιά της σκηνοθεσίας, αλλά και το πρωταγωνιστικό δίδυμο των Robert Pattinson και Willem Dafoe, που καταδύονται ερμηνευτικά στο έρεβος των πιο αδύναμων πτυχών της ψυχής που έρχεται αντιμέτωπη με την μοναξιά.

1. 1917 του Sam Mendes*

Ο Sam Mendes μετατρέπει τα χαρακώματα του Α Παγκοσμίου Πολέμου στο ιδανικό σκηνικό για να πει με αριστοτεχνική σκηνοθετική μαεστρία την ιστορία δυο στρατιωτών που μεταφέρουν το μήνυμα που θα αποτρέψει το αιματοκύλισμα 1600 αντρών. Αριστουργηματικά φωτισμένο, κλειστοφοβικά καδραρισμένο και γυρισμένο σαν μονόπλανο, αυτό το φιλμ αποτέλεσε μια αξέχαστη κινηματογραφική εμπειρία.

* Οι ταινίες είναι παραγωγής 2019 ωστόσο λογίστηκαν ως ταινίες του 2020 καθώς στην χώρα μας ξεκίνησαν να προβάλλονται στις ελληνικές αίθουσες ή έκαναν πρεμιέρα σε streaming πλατφόρμα εντός του 2020.