“Αυτογονία” του Αύγουστου Κορτώ – Review

Ο τίτλος τα λέει όλα: Τι θα διάλεγε ένας άνθρωπος που αυτοκτόνησε αν, στον άλλο κόσμο, του δινόταν η δυνατότητα να ξαναγεννηθεί;

Αυτό είναι το ερώτημα που πραγματεύεται ο Αύγουστος Κορτώ στο τελευταίο του βιβλίο, γραμμένο σε μορφή θεατρικού σεναρίου.

Ανεβάζοντας στη σκηνή τρεις διάσημες χειρίστριες του λόγου και της τέχνης, τη Βιρτζίνια Γουλφ, τη Σύλβια Πλαθ και τη Σάρα Κέιν, οι οποίες οδηγήθηκαν και οι τρεις στην αυτοχειρία, συγκρούει τα θέλω τους από τη ζωή και τον θάνατο.
Δίπλα τους θα σταθεί ως σύμβουλος και καθοδηγητής κάποιος Κώστας, ο οποίος δείχνει να είναι υπηρέτης του Θεού, σε μια δοκιμασία φαινομενικά λυτρωτική, ώστε να επιλέξουν αν και με ποιον τρόπο θα επιστρέψουν στη ζωή.

Μα η επιστροφή στη ζωή, και εδώ είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία, δεν είναι μια διαδικασία που τους εγγυάται τη μορφή, τις αναμνήσεις ή την ταυτότητά τους. Εκεί λοιπόν είναι το ζουμί του βιβλίου, το οποίο και απήλαυσα ως τροφή φιλοσοφικής έρευνας και επιβεβαίωση ύπαρξης σύγχρονων στοχαστών, διότι ο συγγραφέας αντιστρέφει την κατάσταση της εν ζωή επιλογής τους. Πλέον, τους δίνεται η πραγματική ελευθερία επιλογής. Θέλω να γεννηθώ;

Χαρακτηριστικό απόσπασμα του παραπάνω ερωτήματος είναι το ακόλουθο:
«Ξέρω περίπου πως είναι η ζωή, και ξέρω περίπου πώς είναι ο θάνατος. Το ζήτημα είναι ποιο από τα δύο έχω την περιέργεια να εξετάσω περισσότερο»

Η επιλογή των συγκεκριμένων χαρακτήρων δεν είναι καθόλου τυχαία, αφού, μέσα από την γνησιότητα της ψυχής και του χρονικού χάσματος μεταξύ τους, ξεσκεπάζονται όλοι οι προβληματισμοί, για να μείνουν στο τέλος μόνο αυτοί που αξίζει να ασχοληθεί κανείς.

Ήταν αδύνατο να αντισταθώ στην επιλογή του από το ράφι όταν διάβασα τον τίτλο, και ευτυχώς δικαιώθηκα.

Μανώλης Σιμιτσάκης – Συγγραφεάς