Μια βραδιά αφιερωμένη στον “Βασιλιά” Στίβεν Κινγκ

Μία πολύ όμορφη βραδιά αφιερωμένη στον “Βασιλιά” Στίβεν Κινγκ έλαβε χώρα χθες στην αίθουσα του ιστορικού κινηματογράφου Αθήναιον στο πλαίσιο του 3ου Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας.

Υπεύθυνοι αυτής της όμορφης εκδήλωσης ήταν το βιβλιοπωλείο Monogram ως διοργανωτής του φεστιβάλ και η σύμπραξη της σελίδας bookpress.gr, της εταιρείας διανομής κινηματογραφικών ταινιών Tulip Entertainment και των εκδόσεων Κλειδάριθμος που είναι ο αποκλειστικός εκδότης των βιβλίων – παλαιών και καινούριων – του Στίβεν Κινγκ στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια με μεγάλη επιτυχία.

Το κοινό – φανατικό και μη- έδωσε ένα δυναμικό παρόν, γεμίζοντας σχεδόν την αίθουσα, αποδεικνύοντας πόσο αγαπά τον χώρο του βιβλίου και του κινηματογράφου αλλά και αυτές τις όμορφες συναντήσεις για κάτι που όλοι αγαπάμε.

Στο πρώτο μισό του αφιερώματος στον Βασιλιά του Τρόμου στην σκηνή ανέβηκαν για να συνομιλήσουν και για να μυήσουν το κοινό στο σύμπαν του Κινγκ ο Ηλίας Φουντούλης, κωμικός και συγγραφέας, η Ιωσηφίνα Γριβέα, δημοσιογράφος και κριτικός κινηματογράφου, και στην θέση του Βαγγέλη Ραπτόπουλου που δυστυχώς απουσίαζε λόγω ενός προσωπικού προβλήματος ήταν ο K.B. Κατσουλάρης, διευθυντής της bookpress.gr και συγγραφέας ο οποίος διάβασε εκ μέρους του κ. Ραπτόπουλου το κείμενο που είχε γράψει για να εκφωνήσει ο ίδιος στην εκδήλωση.

Αφού πρώτα προβλήθηκε στην μεγάλη οθόνη το βίντεο από το ταξίδι του Ηλία Φουντούλη στο Μπάνγκορ (μπορείτε να το παρακολουθήσετε εδώ), στην πόλη όπου έζησε και συνέγραψε τις διάσημες ιστορίες του ο Στίβεν Κινγκ, ξεκίνησε η συζήτηση γύρω από το λογοτεχνικό και κινηματογραφικό σύμπαν που κατακλύζεται από τις ατέλειωτες δημιουργίες του Κινγκ, με πολλές πληροφορίες, προσωπικές εμπειρίες όπως ποιο βιβλίο σας “γνώρισε” με τον Κινγκ, ποια ταινία σας άρεσε περισσότερο και ποια λιγότερο κ.α., αλλά και ερωταπαντήσεις με το κοινό, με συντονιστή του διαλόγου αυτού τον δημοσιογράφο Ανδρέα Κύρκο.

Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος περιλάμβανε την προβολή της ολοκαίνουριας ταινίας “Πύρινη Οργή” (Firestarter) που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, η οποία πραγματοποιούσε χθες την πρεμιέρα της στις κινηματογραφικές αίθουσες της χώρας μας.

Λίγα λόγια για την ταινία “Πύρινη Οργή”:

Μια νέα διασκευή του κλασικού θρίλερ του Stephen King, από τους παραγωγούς της ταινίας Ο Αόρατος Άνθρωπος, με ένα κορίτσι το οποίο διαθέτει εξαιρετικές πυροκινητικές δυνάμεις και που αγωνίζεται να προστατεύσει την οικογένειά της και τον εαυτό της από τις απειλητικές δυνάμεις που επιδιώκουν να τη συλλάβουν και να την ελέγξουν.

Για περισσότερο από δέκα χρόνια οι γονείς της, ο Άντι (ο Ζακ Έφρον του Extremely Wicked, Shockingly Evil and Vile και του The Greatest Showman) και η Βίκυ (η Σίντνεϊ Λέμον του Fear the Walking Dead και του Succession) ζουν μια διαρκή καταδίωξη, απελπισμένοι να κρύψουν την κόρη τους, Τσάρλι (η Ράιαν Κίρα Άρμστρονγκ από το American Horror Story) από μια σκιώδη Ομοσπονδιακή Υπηρεσία που θέλει να εκμεταλλευτεί το πρωτοφανές χάρισμά της για τη δημιουργία πυρκαγιάς σαν χρήση όπλου μαζικής καταστροφής.

Ο Άντι έχει διδάξει την Τσάρλι διάφορους τρόπους με τους οποίους μπορεί να εκτονώνει τη δύναμή της, η οποία προκαλείται από θυμό ή από πόνο. Αλλά καθώς η Τσάρλι γίνεται 11, ο έλεγχος της φωτιάς γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη υπόθεση. Ύστερα από ένα περιστατικό που αποκαλύπτει την τοποθεσία όπου κρύβεται η οικογένεια, ένας μυστηριώδης πράκτορας αναλαμβάνει την αποστολή να κυνηγήσει την οικογένεια και να παγιδεύσει την Τσάρλι μια για πάντα. Η Τσάρλι όμως έχει διαφορετικά σχέδια.

Σκηνοθετεί ο Κιθ Τόμας (The Vigil) από ένα σενάριο του Σκοτ Τιμς (Halloween Kills) που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Stephen King.

Προσωπικά, παρόλο που δεν έχω διαβάσει το ομώνυμο βιβλίο των 600 σελίδων, η ταινία μου άφησε στο τέλος την εντύπωση ότι συνέπτυξε την ιστορία βεβιασμένα, δίχως το κυρίως μέρος της να πάρει τον απαραίτητο χώρο στην αφήγηση, ώστε να εξελιχθεί ομαλά, προκαλώντας το ενδιαφέρον του θεατή για την συνέχεια της υπόθεσης. Ήταν σαν να βασίστηκε μόνο στα εφέ της φωτιάς που πετούσε η μικρή Τσάρλι και να άφησε στην άκρη το χτίσιμο των χαρακτήρων και της ιστορίας, κάτι που είμαι σίγουρος πως δεν κάνει ο Στίβεν Κινγκ στα γραπτά του αν μη τι άλλο.

Ως θεατή, για τους παραπάνω λόγους που ανέφερα, πήγε να με “χάσει” στην μέση της ταινίας και με ξαναβρήκε στο φινάλε το οποίο δεν ήρθε καθόλου οργανικά αλλά απλά υπήρχε για να ολοκληρώσει την ταινία και όχι για να λυτρώσει τους πρωταγωνιστές και να τους θεατές.

Είναι κρίμα τέτοιες κινηματογραφικές προσπάθειες να διακρίνονται από βιασύνη ή αδιαφορία, όσο βαριά και αν είναι η λέξη, και να μένουν στην επιφάνεια των έργων του Κινγκ με τα υπερφυσικά φαινόμενα και τον τρόμο και να μην εμβαθύνουν στους χαρακτήρες και στα μηνύματα που θέλει να περάσει η εκάστοτε ιστορία του, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση το πολύ ενδιαφέρον μήνυμα της διαφορετικότητας, των πειραμάτων σε ανθρώπους για “χάρη” της επιστήμης αλλά κυρίως το σημαντικότατο μήνυμα – που αναφέρθηκε ελαφρώς στην ταινία – “μην κάνεις κακό στους άλλους” γιατί δεν πλήττεις μόνο αυτούς αλλά και την οικογένεια και τα πρόσωπα στο περιβάλλον τους κάνοντας τα να πονούν και να υποφέρουν.

Εγώ θα κρατήσω αυτό από την κινηματογραφική μεταφορά “Πύρινη Οργή” και θα σταθώ στην εξαίσια μουσική επένδυση που “έντυνε” τις σκηνές προκαλώντας έντονα συναίσθημα περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο και στην οποία συμμετείχε ο τεράστιος Τζον Κάρπεντερ που αξίζει αναμφίβολα να αναζητήσετε και να ακούσετε προσεκτικά.

Υ.Γ. Είχαν λείψει πάρα πολύ αυτές οι βραδιές τόσο για το κοινό όσο και για τους διοργανωτές τα τελευταία δύο χρόνια και ευχή όλων μας είναι να έχουμε πολλές περισσότερες στο μέλλον.