«Αμανίτα Μουσκάρια» των Παύλου Μεθενίτη και Θανάση Πέτρου

Ο Ηλίας, γευσιγνώστης και μηχανόβιος, κάνει ταξιδιωτικό ρεπορτάζ για λογαριασμό ενός περιοδικού. Η αρχισυντάκτρια τον στέλνει στο όρος Πάικο της Μακεδονίας, να γράψει για τις φυσικές ομορφιές της περιοχής και το φημισμένο του τσίπουρο. Κάποια βραδιά, θα βρεθεί στο δρόμο του ένα απομονωμένο ξενοδοχείο. Εκεί θα γνωρίσει τον κυρ-Ντρούγκαρο, έναν από τους δύο επιζώντες ενός απίστευτου γεγονότος που συνέβη πριν εξήντα χρόνια. Τότε, που μια διμοιρία του ΕΛΑΣ, πεθαίνοντας της πείνας, έφαγε παραισθησιογόνα μανιτάρια, τα Amanita muscaria του τίτλου, και είχε τραγική κατάληξη…
Το νέο αυτό graphic novel βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Παύλου Μεθενίτη, ο οποίος συνεργάστηκε με τον Θανάση Πέτρου για τη μεταφορά σε κόμικς. Το συνταρακτικό μάλιστα, είναι ότι η όλη ιστορία με τους αντάρτες έχει εμπνευστεί από πραγματικό συμβάν.
Αναμφίβολα, η κεντρική ιδέα εξιτάρει. Και όλο το γύρω-γύρω όμως παρουσιάζει το δικό του ενδιαφέρον. Οι ψυχραμένες σχέσεις του Ηλία με τους γονείς του ή το παρελθόν του Ντρούγκαρου στη Γερμανία, δεν είναι παράταιρες. Ίσως η ροή έχει κάποια θεματάκια σε ορισμένα σημεία, αλλά οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι και από ένα σημείο και μετά, εγκλωβίζεσαι στο ντελίριο που προκαλούν τα ζουρλομανίταρα και δεν σταματάς το διάβασμα. Σε αυτό, σαφώς πρέπει να σταθούμε στο σχέδιο του Πέτρου, το οποίο είναι εξαιρετικό, παρά τις κατά τόπους αστοχίες. Στις σελίδες με τις παρενέργειες των μανιταριών, στο αποκορύφωμα δηλαδή του κόμικ, αλλάζει στυλ και μας χαρίζει εικόνες δυνατές και τρομακτικές, δημιουργώντας ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα.
Κοντολογίς, ένα κόμικ άγριο και σκοτεινό, που προσφέρεται για πολλαπλές αναγνώσεις. Και σίγουρα, για σκέψη.