Batman: Court of Owls
Δεν θα ήταν υπερβολή αν ισχυριζόμασταν πως τελευταία ο Batman «δεσμεύει» τους καλύτερους σεναριογράφους και σχεδιαστές του δυναμικού της DC. Σταθερά, εδώ και χρόνια, ο χαρακτήρας αυτός αποτελεί τη ναυαρχίδα της εταιρείας, έχοντας προ πολλού ξεπεράσει τον αρχετυπικό υπερήρωα, Superman. Όταν το 2011 η DC πάτησε το restart στο σύμπαν της, όλοι λίγο-πολύ περίμεναν έναν καλό τίτλο για τον Σκοτεινό Ιππό τη. Λίγοι όμως περίμεναν ένα τόσο δυνατό ξεκίνημα, όσο αυτό που έκαναν οι Scott Snyder και Greg Capullo, με την συνεισφορά των Jonathan Glapion, James Tynion IV και Rafael Albuquerque.Τον Απρίλιο του 2014, η Anubis έδωσε στην κυκλοφορία τον τόμο Batman: Η Σκοτεινή Παγίδα, ο οποίος περιλαμβάνει τα τεύχη 1-7 του προαναφερθέντος run. Σχεδόν δυο χρόνια μετά ήρθε και η συνέχεια με το Batman: Επίθεση στο Γκόθαμ, που ολοκληρώνει το story arc με τα τεύχη 8-11.
Η ιστορία ξεκινάει με τον Batman να έχει καθιερωθεί ως ο προστάτης του Γκόθαμ, ενώ ως Bruce Wayne ετοιμάζει μια σημαντική επιχειρηματική κίνηση, που αποσκοπεί στην ανοικοδόμηση της πόλης. Όταν δέχεται επίθεση από έναν ικανότατο δολοφόνο, φαίνεται να ζωντανεύει ο θρύλος της Αυλής των Γλαυκών, μιας υποτιθέμενης πανίσχυρης αδελφότητας που ελέγχει το Γκόθαμ από τις σκιές. Ο Batman αρνείται να πιστέψει τις ιστορίες, αλλά η Αυλή αποδεικνύεται αληθινή και έχει πολύ βαθιά τις ρίζες της στην πόλη.
Η έκδοση της Anubis είναι εξαιρετική, όπως μας έχει συνηθίσει άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια. Η μετάφραση είναι καλή και περιλαμβάνονται όλα τα εξώφυλλα, κανονικά ή variants, των πρωτότυπων τευχών. Πάμε τώρα στο ζουμί.Ο Capullo κάνει απίστευτη δουλειά στα μολύβια και τα σχέδιά του αναδεικνύονται ακόμα περισσότερο από τα βαριά μελάνια του Glapion. Ίσως ο Albuquerque να αποτελεί μια παραφωνία μέσα στις εντυπωσιακές σελίδες του Capullo, αν και σίγουρα δεν είναι κακές. Σεναριακά, ο Snyder, μας έχει δώσει μια από τις πιο αγωνιώδεις και άγριες ιστορίες του εν λόγω χαρακτήρα που έχουν βγει εδώ και χρόνια. Ειδικότερα ο πρώτος τόμος, όπου ο Batman μετά βίας ξεφεύγει από τα νύχια των «κουκουβάγιων», αποτελεί ένα ηλεκτρισμένο page turner που δεν θες να τελειώσει. Η αλήθεια είναι ότι το τέλος είναι κάπως κατώτερο των αρχικών προσδοκιών. Ωστόσο, η συνοχή και η ροή του σεναρίου, καθώς και όλα τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά του, το κάνουν ένα τρομερό story του Σκοτεινού Ιππότη. Σίγουρα must για τους φαν του.