“Γκιακ” του Δημοσθένη Παπαμάρκου- review

Η παραγωγή ελληνικών λογοτεχνικών έργων τα τελευταία χρόνια μόνο φτωχή δεν είναι και αυτή η συλλογή διηγημάτων είναι ένα από τα πιο αξιόλογα δείγματά της.Οκτώ διηγήματα κι ένα ποίημα, γραμμένα συνήθως στο πρώτο πρόσωπο, κάτι σαν εξομολόγηση, μας ταξιδεύουν σε μια εποχή όπου η θρησκεία και τα “χρηστά ήθη” επηρέαζαν κάθε απόφαση των ανθρώπων και η φράση “τι θα πει ο κόσμος” καθόριζε τις ζωές τους. Οι ήρωες των ιστοριών είναι άνθρωποι που πήραν μέρος στη Μικρασιατική εκστρατεία, η οποία επηρέασε τη μετέπειτα ζωή τους τόσο ψυχολογικά όσο και πρακτικά.

Ιστορίες αδερφικής αγάπης, ερωτικές περιπέτειες, οικογενειακές τραγωδίες, όλα επηρεασμένα από τη φρίκη που έζησαν αυτοί οι άνθρωποι όταν αναγκάστηκαν να πολεμήσουν, αλλά κυρίως από την πίεση που δέχονταν από το στενόμυαλο τρόπο σκέψης της εποχής. Η αξιοπρέπεια και η υποχρέωση στην οικογένεια είναι αυτά που υποκινούν τις πράξεις των αφηγητών, συνήθως “πνίγοντάς” τους.

Η χρήση της ντοπιολαλιάς και λίγων λέξεων στα αρβανίτικα δίνει μια νότα αυθεντικότητας, αλλά και νοσταλγίας σε όσους έχουν μεγαλώσει σε περιοχές όπου ακόμα χρησιμοποιείται η αρβανίτικη γλώσσα.

Ένα ακόμα θετικό του βιβλίου είναι το γεγονός πως κάθε ιστορία είναι πολύ διαφορετική από την άλλη, με αποτέλεσμα να δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα κάθε φορά και να κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο.

Τέλος αξίζει να αναφερθεί και το πολύ όμορφο εξώφυλλο, κάτι που μπορεί να μην επηρεάζει την αξία του περιεχομένου του βιβλίου, είναι όμως μια ευχάριστη αλλαγή να βλέπεις πως οι εκδοτικοί οίκοι αρχίζουν να δίνουν σημασία και στο αισθητικό κομμάτι.

Η καταπληκτική γραφή του Δημοσθένη Παπαμάρκου και οι δυνατές ιστορίες θα μείνουν μαζί σας για πολύ καιρό αφού τις διαβάσετε. Δεν είναι περίεργο άλλωστε πως οι ιστορίες του Γκιακ μεταθέρθηκαν και στο θέατρο.