Julieta του Pedro Almodóvar : Μια κριτική

Η 50χρονη Julieta είναι μια καθηγήτρια φιλολογίας με ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Φαινομενικά, βρίσκεται σε μια όμορφη φάση της ζωής της και είναι έτοιμη να κάνει μια σημαντική αλλαγή. Η συνάντηση της όμως με μια παλιά γνωστή θα την φέρει αντιμέτωπη με το λησμονημένο παρελθόν της, αναταράσσοντας την ψυχική της ισορροπία. Παλιές σχέσεις θα αναδυθούν στην επιφάνεια αποτελώντας το περιτύλιγμα για την αποκάλυψη της σημαντικότερης εξ αυτών, της σχέσης με την κόρη της.

julieta

Ο ερχομός μιας νέας ταινίας από τον αγαπημένο Ισπανό σκηνοθέτη αποτελεί χαρμόσυνη γιορτή για τους απανταχού σινεφίλ. Το φιλμικό του σύμπαν διέπεται από μια χαρακτηριστική σκηνοθετική ματιά που το κάνει να ξεχωρίζει, είτε πρόκειται για υστερικές κωμωδίες, είτε για βουρκωμένα δράματα. Στην Jouileta, ο Pedro Almodóvar επιστρέφει στο γνώριμο δραματουργικό και αφηγηματικό υλικό παλαιότερων ταινιών του, αφήνοντας όμως πίσω το χαρακτηριστικά διαστροφικό του στιλ. Με μια ενδιαφέρουσα μουσική επένδυση, που σε σημεία θα μπορούσε άνετα να αποτελεί το score ενός θρίλερ, αναδομεί σταθερά και σταδιακά το παρελθόν της ηρωίδας. Πρόκειται για μια ηρωίδα αποστραγγισμένη συναισθηματικά που βιώνει ένα δράμα που δεν πηγάζει από μια ανατρεπτική αλήθεια αλλά από την σύνθεση πολλών τραγικών συμβάντων. Η παρελθούσα εμπειρία της χτίζεται τμηματικά και μόνο μετά τους τίτλους τέλους μπορείς να ανατρέξεις σε αυτήν αναθεωρώντας τις επιλογές της ίδιας αλλά και πολύ περισσότερο της αινιγματικής της κόρης. Φυσικά, το αγαπημένο μοτίβο του Almodóvar, αυτό της γυναίκας που έρχεται αντιμέτωπη με όλους τους αναληφθέντες ρόλους της (κόρη, μητέρα, ερωμένη, εργαζόμενη) είναι και πάλι παρόν.

julieta

Η ταινία απογυμνωμένη από το φιλμικό παρελθόν του Almodóvar αποτελεί μια εξαιρετική δημιουργία. Αν στην εξίσωση της απόλαυσης όμως προσθέσεις τον παράγοντα Almodóvar, το αποτέλεσμα είναι άνισο και δημιουργικά αδύναμο. Μας συγχωρείς Pedro αλλά μας έχεις συνηθίσει σε αρτιότερα θεάματα. Βέβαια, είναι μια ταινία που σε κρατάει μέχρι το ξαφνικό φινάλε και σε κάνει να θέλεις να δεις περισσότερο. Εν τέλει, χωρίς να αμαυρώνει την φήμη του Ισπανού σκηνοθέτη, ταυτόχρονα δεν την απογειώνει. Η αξία της είναι μάλλον βραχύχρονη και όχι διαχρονική, αφού μπορεί να αποτελέσει τροφή για σκέψη αμέσως μετά την θέαση της αλλά την επόμενη μέρα λογικά θα έχει ήδη ξεχαστεί.

About The Author

thanarm
Όταν ήταν μικρός ο thanarm ήταν άταχτος και απρόσεκτος και έπεσε μέσα στη χύτρα με ζωμό από σελιλόιντ. Ναι καλά διαβάσατε σελιλόιντ, αυτό το πλαστικό εύφλεκτο υλικό από νιτροκυτταρίνη, που χρησιμοποιείται για την κατασκευή κινηματογραφικού φιλμ. Οι παρενέργειες βαριές και ανίατες. Από τότε στις φλέβες του κυλάει αυτός ο ζωμός και για να συνεχίζει να κυλάει πρέπει να βλέπει διαρκώς ταινίες… Ενίοτε και να γράφει για αυτές...
  • Αγαπημένες ταινίες: Η Πηγή της Ζωής, Εις το Όνομα του Πατρός, Fight Club, Psycho, Τα Μυαλά που Κουβαλάς
  • Αγαπημένες τηλεοπτικές σειρές: Twin Peaks, The X-Files, Breaking Bad
  • Αγαπημένος Συγγραφέας: Irvin Yalom 
  • Παιδικός Ήρωας: Batman
  • Αγαπημένο ΖώοΤο γαϊδούρι, το θαυμάζει για την υπομονή του…
0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Notify of

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments