Justice League – Α.K.A. : Μια από τα ίδια

Το σενάριο της ταινίας δεν είναι τίποτα το ξεχωριστό.

Πριν πολλά – πολλά χρόνια, έγινε ένας πόλεμος όπου οι αμαζόνες, οι ατλάντιοι και οι άνθρωποι ενώθηκαν εναντίων του νέου θεού Steppenwolf (κάτι μου λέει πως αυτός γεννήθηκε για να είναι άγριος)  και του εφιαλτικού του στρατού. Οι δυνάμεις του καλού ανάγκασαν τις δυνάμεις του κακού σε φυγή, μα ο Steppenwolf ορκίστηκε πως θα επιστρέψει για να τελειώσει το έργο του. Στο τέλος του πολέμου, οι νικηφόροι στρατοί, μοιράστηκαν τρία μητρικά κουτιά, κάτι αρχαία αντικείμενα μεγάλης δύναμης, και ορκίστηκαν να τα φυλάξουν. Οι αιώνες πέρασαν και πλέον ο Steppenwolf μαζεύει δυνάμεις για την επιστροφή του. Ο Batman το αντιλαμβάνεται και μαζί με την Wonder Woman ψάχνουν άτομα με υπερδυνάμεις, ώστε να υπερασπιστούν τον κόσμο μας.

Το Justice League είναι καλύτερο από το Batman v. Superman, απλά και μόνο γιατί έχει συνοχή. Είναι ΜΙΑ ιστορία, με αρχή – μέση – τέλος. Επίσης δεν έχει χαζούς διαλόγους και μπερδεμένες φιλοσοφικές συζητήσεις της δεκάρας. Οι διάλογοι είναι απλοί, αλλά περνάνε ακριβώς αυτό που χρειάζεται, τα πλάνα είναι σχεδόν πάντα εντυπωσιακά, οι σκηνές δράσης είναι πλούσιες, αν και μερικές φορές ο πλούτος τους χάνεται για χάρη του χάους, με αποτέλεσμα τα μάτια των θεατών να χτυπάνε υπερωρίες για να καταλάβουν τι συμβαίνει.

Τα εφέ δεν είμαι σίγουρος αν ήταν καλά. Μερικές φορές θύμιζαν video game και το ψέμα φαινόταν τόσο έντονα που με πετούσε έξω από την ταινία. Ούτε και κανένας ηθοποιός έδωσε κάποια εκπληκτική ερμηνεία. Σε γενικές γραμμές, η ταινία είναι εντυπωσιακά μέτρια.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο σφάλμα της ταινίας, η μετριότητά της. Σε καμία περίπτωση δεν είναι τόσο κακή όσο η Catwoman ή ο Green Lantern πριν από μερικά χρόνια, αλλά δεν έχει και τίποτα να την ξεχωρίσει από τις τόσες ταινίες του είδους που βγαίνουν σχεδόν κάθε μήνα. Και αυτό είναι κρίμα, γιατί οι χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες απ’ όλες τις απόψεις.

Κατά τη γνώμη μου, αυτό συμβαίνει γιατί η DC αποφάσισε να γίνει Marvel στη θέση της Marvel. Ο τόνος της ταινίας είναι έντονα διαφορετικός από όλες τις προηγούμενες. Έχει πολύ χιούμορ, περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται, θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος, αφού πολλές φορές, μετά από κάποια δυνατή στιγμή, όλη η ένταση εξαφανίζεται, εξαιτίας κάποιας ατάκας του Batman. Ωστόσο στην πλειοψηφία τους τα αστεία είναι καλά και, μπορεί κάποιοι χαρακτήρες να μη μοιάζουν και τόσο με αυτό που ξέραμε, αλλά δεν είναι κανένας αντιπαθητικός. Εκτός από τον κακό! Ο κακός είναι αντιπαθητικός και αδιάφορος (αλλά μάλλον αυτό χρειαζόταν η ταινία).

Ήθελα πραγματικά το Justice League να είναι καλή ταινία, μα δεν ήταν.

Είχε αρκετό θόρυβο και θέαμα, ώστε να μην νοιώθω πως χάνω τον χρόνο μου, αλλά μετά το τέλος δεν πήρα πολλά πράματα μαζί μου. Αξίζει να το δει κανείς, μόνο αν είναι μεγάλος φαν των χαρακτήρων, αλλά χωρίς καμία διαβεβαίωση πως θα τον ευχαριστήσει.