Wonder Woman Ικετεία

Αυτό το μικρό και συμπαθέστατο graphic – novel ξεκινάει με την πριγκίπισσα  Νταϊάνα δηλ. την Wonder Woman να κάνει έναν εσωτερικό μονόλογο και να αναπολεί την ιστορία που έζησε. Έπειτα εξηγεί διακριτικά στους αναγνώστες το τελετουργικό της ικετείας. Σε αυτό, κάποιος που έχει ανάγκη γίνεται ικέτης σε κάποιον απορρίπτοντας τον εαυτό του και την προσωπική του αξιοπρέπεια για χάρη του ευεργέτη του. Αν ο ευεργέτης δεχτεί την έκλυση του ικέτη, γίνεται υπεύθυνος για τη ζωή του και πρέπει να τον προστατέψει με οποιοδήποτε κόστος, διαφορετικά θα τον κατασπαράξουν οι Ερινύες και επειδή αυτό είναι ένα κόμικ, θα τον κατασπαράξουν κυριολεκτικά οι θελκτικές Ερινύες που περιφέρονται μέσα στις σελίδες.

Στη συνέχεια βλέπουμε μια νέα και άγνωστη γυναίκα να παλεύει με ένα τύπο και να τον σκοτώνει. Όταν πηγαίνει να φύγει, εμφανίζεται μπροστά της ο Batman ώστε να την συλλάβει για τέσσερις φόνους, αλλά η κοπέλα καταφέρνει να του ξεφύγει. Έπειτα βρίσκεται μπροστά στα πόδια της Wonder Woman και της ζητάει ικετεία, την οποία η Νταϊάνα δέχεται, χωρίς να γνωρίζει πως η κοπέλα είναι φόνισσα.

Στην πορεία τα κίνητρα των φόνων αποκαλύπτονται και είναι τόσο κατανοητά, που θα μπορούσαν ακόμα και να τους δικαιολογήσουν. Ο Batman δεν πρόκειται να σταματήσει μέχρι να φέρει την κοπέλα ενώπιων της δικαιοσύνης, η Wonder Woman δεν πρόκειται να αθετήσει την υπόσχεση που έδωσε στην κοπέλα και αυτό το κόμικ δεν πρόκειται να απογοητεύσει κανέναν που θέλει να διαβάσει μια αυτοτελή και ενδιαφέρουσα ιστορία με την πριγκίπισσα της Θεμυσκίρα!

Όλοι οι βασικοί χαρακτήρες είναι ενδιαφέροντες και συμπαθητικοί  (ακόμα και ο Batman) και τα κίνητρά τους παραμένουν κατανοητά και συνεπή. Δεν πραγματεύεται τη μάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό, αλλά τη φύση της δικαιοσύνης, έτσι δεν δίνει στους αναγνώστες την ευκολία “να ο κακός που οι καλοί πρέπει να νικήσουν και όλα θα είναι καλά μετά”, αλλά τους δίνει επιχειρήματα υπέρ όλων των πλευρών και τους αφήνει να επιλέξουν μόνοι τους ποιος έχει δίκιο. Ένα ακόμα θετικό που έχει η ιστορία είναι πως χρειάζεται μια μικρή εξοικείωση με τους χαρακτήρες για να είναι κατανοητή και όχι την πλήρη γνώση του απαράδεκτα πολύπλοκου σύμπαντος της DC, έτσι μπορεί να την απολαύσει ουσιαστικά οποιοσδήποτε.

Τα σχέδια είναι καλοδουλεμένα και πλούσια, ενώ οι καλλιτέχνες έκαναν εξαιρετική χρήση της σκιάς και των χρωμάτων. Οι γυναίκες στις σελίδες δεν πάσχουν από το σύνδρομο της ‘’λαστιχένιας σπονδυλικής στήλης’’, αλλά και πάλι, επειδή μιλάμε για αμερικάνικο υπερηρωικό κόμικ πρέπει να ανεχτούμε την κάπως γελοία, σέξι απεικόνιση των Ερινυών και τη στολή της Wonder Woman που θυμίζει περισσότερο μαγιό.

Μίλησα με καλά λόγια μέχρι τώρα, αλλά η αλήθεια είναι πως το κόμικ δεν είναι άψογο. Το σενάριο έχει μερικές ‘’ευκολίες’’ π.χ. τον Batman να φτάνει λίγο μετά από τον τελευταίο φόνο ή να αφήνει την κοπέλα στο πλευρό της Ναϊάνα ανενόχλητη για μια εβδομάδα, ενώ έχει εμφανιστεί δημόσια μαζί της αμέτρητες φορές. Κυρίες και κύριοι, ιδού ο καλύτερος ντετέκτιβ του κόσμου!

Έχω πρόβλημα και με το εξώφυλλο της έκδοσης. Όχι γιατί είναι άσχημο, κάθε άλλο, αρχικά νόμιζα πως είναι του Alex Ross, μα τελικά είναι του J. G. Jones (δεν τον ξέρω). Στο εν λόγω εξώφυλλο, με πολύ ρεαλιστικό τρόπο και με υπέροχο χρωματισμό, απεικονίζεται το κεφάλι  του Batman να πατιέται από τη μπότα της Wonder Woman και όχι το αντίστροφο. Θέλω να πω πως το εξώφυλλο δεν επικεντρώνεται στην πρωταγωνίστρια του βιβλίου, αλλά στη μεγαλύτερη πηγή εσόδων της DC.

Σε γενικές γραμμές το κόμικ είναι απλό, αλλά όχι απλοϊκό. Έχει καλή ροή και αναδεικνύει όλα τα θετικά χαρακτηριστικά της Wonder Woman. Οι φανς του είδους, και ιδιαίτερα οι θαυμαστές της αμαζόνας,  δεν θα απογοητευτούν. Οι μη φαν καλύτερα να διαβάσουν κάτι άλλο.