Καλοί Οιωνοί – Κριτική Βιβλίου

Στους Ουρανούς, τα Χερουβείμ φορούν προσεκτικά τις ολόχρυσες πανοπλίες τους. Στα βάθη της Κόλασης, κάθε λογής δαιμόνια ακονίζουν τα όπλα τους. Οι γραμμές του Καλού και του Κακού πυκνώνουν, καθώς ο Αρμαγεδδών πλησ… Όπα. Ο Αζιραφάλ, ένας απεσταλμένος άγγελος στον κόσμο των ανθρώπων και ο Κρόουλυ, ο δαιμονικός ομόλογός του, έχουν αντίθετη άποψη. Όχι ότι πάνε κόντρα στη θέληση του Θεού/Σατανά, αλλά, να, έχουν βολευτεί στη Γη, που εξάλλου είναι ένα όμορφο μέρος. Έτσι, συμμαχούν και αρχίζουν να δολοπλοκούν ώστε να αποτρέψουν το τέλος του κόσμου.

Αυτή είναι η κεντρική ιδέα του βιβλίου Καλοί Οιωνοί (Good Omens στα αγγλικά) των Neil Gaiman και Terry Pratchett. Βέβαια, ο πολύχρωμος θίασος συμπληρώνεται από διάφορους άλλους χαρακτήρες, όπως ένας γερο-κυνηγός μαγισσών που θέλει ντε και καλά να ξέρει τον αριθμό των θηλών του άλλου, η τελευταία απόγονος της ίσως πιο επιτυχημένης μάγισσας όλων των εποχών, και, φυσικά, ο ίδιος ο Αντίχριστος, ο οποίος παίζει καουμπόιδες και εξωγήινους με τους φίλους του στην αγγλική εξοχή.

Όπως θα καταλάβατε, πρόκειται για ένα μυθιστόρημα γεμάτο φαντασία και χιούμορ. Και μάλιστα με πολλούς τόνους κι απ’ τα δύο. Οι Gaiman και Pratchett βγάζουν γέλιο από παντού: από τις ατάκες, από τις καταστάσεις, από τη «σκηνοθεσία» (πράγμα που καταφέρνουν με τον εξαιρετικό τρόπο γραφής), ακόμα και από τις υποσημειώσεις που βρίσκονται στο κάτω μέρος των σελίδων.

Ωστόσο, δεν μένουν εκεί. Ασκούν κριτική σε πολλά κακώς κείμενα της σύγχρονης κοινωνίας, αλλά και γενικά στην διαχρονική τάση της ανθρωπότητας για αλληλοσπαραγμό. Και το κάνουν υπόγεια, έξυπνα, με τον τρόπο που θα περίμενε κανείς από αυτούς τους μεγάλους συγγραφείς (και καλύτερα ίσως). Κάπου προς τη μέση, το βιβλίο κάνει μια κοιλιά. Όχι με την έννοια του βαρετού, αλλά με την έννοια του λιγότερου γέλιου σε σύγκριση με τις πρώτες σελίδες. Όμως αυτό γίνεται ώστε να προετοιμαστεί το τελευταίο μέρος, όπου όλα τα κομμάτια του παζλ μπαίνουν στη θέση τους και το φινάλε είναι αντάξιο όσων έχουν προηγηθεί.

Αξίζει να σταθεί κανείς και στην ελληνική έκδοση από τη SΕΛΙΝΙ. Πραγματικά θαυμάσια. Από το υπέροχο τρικ στο εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο (με μια μικρή επιφύλαξη, έχω την εντύπωση πως είναι δική τους πατέντα), μέχρι τον μεταφραστή που πολύ έξυπνα μιμήθηκε το χιουμοριστικό στυλ για να γράψει ορισμένες διευκρινιστικές σημειώσεις, η ελληνική έκδοση είναι διαμαντάκι.

Αν ακόμα κάθεστε στην οθόνη του υπολογιστή ή του τάμπλετ και δεν έχετε τρέξει να αγοράσετε τους Καλούς Οιωνούς, ορίστε και το πιο ταιριαστό τσιτάτο: διαβολικά αστείο και θεϊκά καλογραμμένο.