Nomadland (2020): Μια ωδή στη φύση και στη νομαδική ζωή! (Άποψη No Spoilers!)

Γενικά σαν άτομο προσπαθώ να αποφεύγω να βλέπω trailer, περιλήψεις και βαθμολογίες ταινιών, επειδή λίγο πολύ, είτε έμμεσα είτε άμεσα δημιουργούν κάποιες προσδοκίες γι’ αυτές. Κυρίως επιλέγω να βλέπω ταινίες βάση των συντελεστών και στην περίπτωση του Nomadland το όνομα της Frances McDormand ήταν αρκετό για να με πείσει, οπότε χωρίς να έχω κάποια πληροφορία για την ταινία αποφάσισα να τη δω. Έπραξα άραγε καλά;

Μετά την απώλεια του άντρα της και την οικονομική καταστροφή της πόλης που ζούσε, η Fern (Frances McDormand) αποφασίζει να συνεχίσει τη ζωή της ως νομάδας, ταξιδεύοντας δηλαδή με το τροχόσπιτο της σε διάφορες περιοχές της Αμερικής, επιβιώνοντας με τα άκρως απαραίτητα. Ο συγκεκριμένος όμως τρόπος βίου θα αποδειχθεί αρκετά δύσκολος, αν και η Fern στην πορεία της θα γνωρίσει νέους ανθρώπους που θα της δώσουν κουράγιο και δύναμη για να συνεχίσει.

Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για μια ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς το Nomadland μοιάζει περισσότερο με ντοκιμαντέρ παρά με ταινία. Ο κύριος σκοπός της είναι να παρουσιάσει τον τρόπο ζωής ενός νομάδα, εστιάζοντας τόσο στα θετικά όσο και στα αρνητικά. Αυτό που βρήκα ιδιαίτερα έξυπνο είναι ότι κρατά απόλυτες ισορροπίες σχεδόν στα πάντα, όπως για παράδειγμα στο να παρουσιάσει πώς οι συγκεκριμένοι άνθρωποι απολαμβάνουν το μεγαλείο της φύσης σε σύγκριση με αυτούς που ζουν στις πόλεις, αλλά και από την άλλη να δείξει και όλες τις δυσκολίες από την απώλεια μικρών πραγμάτων που κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη. Μάλιστα, το γεγονός ότι έχουν χρησιμοποιηθεί πραγματικοί νομάδες, οι οποίοι έχουν κρατήσει και τα πραγματικά τους ονόματα, κάνει ακόμα πιο ρεαλιστική και ορθή την προσέγγιση του συγκεκριμένου τρόπου ζωής.

Κάτι που επίσης μου άρεσε στο Nomadland είναι ότι ποτέ δεν προσπαθεί να πάρει θέση σε οποιοδήποτε τρόπο ζωής παρουσιάζει. Δηλαδή δεν θέλει να περάσει κανένα μήνυμα ότι η ζωή ενός νομάδα είναι καλύτερη από αυτή ενός ανθρώπου της σύγχρονης κοινωνίας, αλλά ούτε κάνει και το αντίθετο. Η ταινία επίσης δεν εμβαθύνει στα προσωπικά δράματα και καταστάσεις που βιώνει η πρωταγωνίστρια μας, αλλά αντίθετα τα αναλύει όσο χρειάζεται και εκ μέσου των καταστάσεων που έρχεται αντιμέτωπη.

Όσον αφορά την ερμηνεία της McDormand δεν χρειάζεται να πούμε πολλά, καθώς μιλάμε για μια ηθοποιό με τεράστιο εύρος και εδώ μάλιστα παρόλο που είναι κάπως πιο συγκρατημένη, καταφέρνει να πείσει στο 100% για αυτό που κάνει. Μια ευχάριστη έκπληξη της ταινίας είναι η παρουσία του David Strathairn, ο οποίος με την ερμηνεία του καταφέρνει να κρατήσει επίσης όσες ισορροπίες χρειάζονται και παίζει σημαντικό ρόλο ως αντίβαρο για τη Fern. Για όλους τους υπόλοιπους χαρακτήρες που όπως είπαμε δεν είναι ηθοποιοί αλλά πραγματικοί νομάδες, το γεγονός ότι η σκηνοθέτης Chloé Zhao τους “βγάζει” ερμηνείες είναι πραγματικά εντυπωσιακό.

Καθώς όμως τελείωσε η ταινία μου γεννήθηκε το εξής ερώτημα: Αν ήξερα εξαρχής περί τίνος πρόκειται, θα επέλεγα να τη δω; Το Nomadland παρόλο που αποτελεί ένα είδος ταινίας που δεν το προτιμώ και γενικά δεν μου αρέσει ιδιαίτερα η αισθητική του ντοκιμαντέρ, μπορώ να πω πως την είδα μέχρι και το τελευταίο λεπτό με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η σκηνοθεσία της Chloé Zhao, σε συνδυασμό την τρομερή φωτογραφία και την παρουσία της συναισθηματικής μουσικής όπου χρειάζεται, κάνουν το Nomadland ένα πραγματικό άρτιο τεχνικό αριστούργημα που αξίζει να δει ο καθένας.

Αν έπρεπε με το ζόρι να πω κάτι αρνητικό για το Nomadland είναι ότι δεν πρόκειται για μια περίπτωση ταινίας που μου πέρασε κάποιο μήνυμα και είχε να μου πει κάτι εμένα προσωπικά. Παρόλα αυτά, κρατάω την ενδιαφέρουσα πρωταγωνίστρια και το γεγονός ότι έμαθα κάποιες πληροφορίες για τους νομάδες, όπως φυσικά και όλα τα τεχνικά στοιχεία!