Sound of Metal (2020) – Άποψη No Spoiler!

Πρόκειται για μια κλασική περίπτωση ταινίας που ακούστηκε ελάχιστα, λίγοι είδαν και δυστυχώς ακόμα λιγότεροι μίλησαν για αυτήν. Ο λόγος για το Sound of Metal που δεν πρόκειται για μια μουσική ταινία, αλλά ούτε έχει να κάνει με τη Heavy Metal, αλλά μιλάμε για μια ταινία που θέλει να θίξει ένα πολύ σημαντικό θέμα!

Το Sound of Metal παρουσιάζει τον ανερχόμενο ντράμερ Ruben (Riz Ahmed), ο οποίος μαζί με την κοπέλα του, Lou (Olivia Cooke), έχουν φτιάξει μια μπάντα και παλεύουν για την επιτυχία. Όλα όμως θα ανατραπούν για τον Ruben, όταν μια μέρα θα συνειδητοποιήσει πως σιγά σιγά χάνει την ακοή του και θα προσπαθήσει να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα.

Όπως καταλάβατε το βασικό θέμα του Sound of Metal είναι η αναπηρία και το πως ένας άνθρωπος  μπορεί να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση και να συνεχίσει τη ζωή του. Η ταινία θέτει πολλά ερωτήματα περί αναπηρίας και έχει να περάσει αρκετά μηνύματα, πόσο μάλλον να προσφέρει αρκετή τροφή για σκέψη με τις επιλογές που κάνει ο πρωταγωνιστής, ιδιαίτερα προς το τέλος.

Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα στο Sound of Metal και που προσωπικά δεν έχω δει σε άλλη ταινία, είναι το πόσο φοβερά μας παρουσιάζει το πως πιθανόν ακούει ένας άνθρωπος με περιορισμένη ακοή και σε βάζει πραγματικά στη διαδικασία να μπεις στη θέση του πρωταγωνιστή και να νιώσεις το πόσο δύσκολη μπορεί να είναι μια τέτοια κατάσταση.

Ο Riz Ahmed στον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι εκπληκτικός και πραγματικά πιστεύω πως είναι ένας ηθοποιός που έχει πολλά να δώσει στον κινηματογράφο και όπου τον έχω δει παίζει κάτι τελείως διαφορετικό εξίσου καλά. Στην προκειμένη περίπτωση καταφέρνει να βγάλει όλα τα συναισθήματα, είτε θετικά είτε αρνητικά, που νιώθει ο χαρακτήρας του από την απρόσμενη κατάσταση που βρίσκεται και μπορείς σχετικά γρήγορα να δεθείς μαζί του και να νοιαστείς για το τι πρόκειται να του συμβεί.

Το μόνο αρνητικό που βρήκα στο Sound of Metal ήταν οι ρυθμοί. Θεωρώ πως η ταινία σπαταλά αρκετά περισσότερο χρόνο από όσο χρειάζεται στο πρώτο μέρος, στην εδραίωση δηλαδή της σχέσης μεταξύ Ruben και Lou, ενώ στο δεύτερο μέρος που ο Ruben ξεκινά την αντιμετώπιση της αναπηρίας του, αποκτά ξαφνικά πιο γρήγορους ρυθμούς από όσο θα ήθελα. Το φινάλε με ικανοποίησε πλήρως, αν και ένιωσα πως η ταινία πήρε ξεκάθαρη θέση για το πόσο λάθος είναι μια επιλογή που κάνει ο πρωταγωνιστής, κάτι που θα προτιμούσα να το άφηνε να το κρίνει ο θεατής.

Σε γενικές γραμμές το Sound of Metal είναι μια ταινία που δεν συζητήθηκε και δεν ακούστηκε όσο της αξίζει, καθώς έχει ζουμί να προσφέρει και θεωρώ πως είναι από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις του 2020.