Νορβηγικό Δάσος, η ταινία

I once had a girl, or should I say she once had me?

Τί τρέμει ένας βιβλιοσκώληκας; Την μεταφορά του αγαπημένου του βιβλίου στην μικρή ή μεγάλη οθόνη. Διότι, όπως έχει πει, νομίζω ο Ian McKellen, “η μόνη καλύτερη μεταφορά ενός βιβλίου είναι η ανάγνωσή του φωναχτά από έναν ηθοποιό μπροστά στο κοινό”.

Ευτυχώς όχι πάντα.
Είναι λίγες οι ταινίες που πετυχαίνουν να ξεπεράσουν το βιβλίο. Το “Νορβηγικό Δάσος” του Tran Ahn Hung (βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Xαρούκι Μουρακάμι) δεν το καταφέρνει με την καμία, αλλά καταφέρνει κάτι άλλο, μαγευτικά μοναδικό. Καταφέρνει να το οπτικοποιήσει με εξαιρετικά λυρικό, μαγικό και αισθητικά γοητευτικό τρόπο. Είναι η ασιατική σχολή κινηματογραφίας και η ιαπωνική κουλτούρα που συνδυάζονται και δημιουργούν ένα έργο αντάξιο του βιβλίου. Και επιτέλους, αναδεικνύεται η μουσική που αναφέρεται στις σελίδες του βιβλίου (εκτός από την ειδικά γραμμένη μουσική για την ταινία του  Jonny Greenwood των Radiohead).

Κατηγοριοποιημένο ως coming of age novel, το “Νορβηγικό Δάσος” είναι κάτι πέρα και πάνω από αυτό. Μια ελεγεία για τη φθορά της νεότητας, την απώλεια των αγαπημένων μας προσώπων και το ξύπνημα της σεξουαλικότητας, τις επιλογές που καλούμαστε να κάνουμε όταν ερωτευόμαστε, το σκοτάδι που κρύβεται μέσα μας, την αδυναμία της ζωής κάποιες φορές να ξεπεράσει το θάνατο, αλλά και τον τελικό θρίαμβο της ζωής.  Κάθε φορά δε που γυρίζεις μια σελίδα και σηκώνεις το βλέμμα σου βλέπεις γύρω σου… νότες.

So I lit a fire/is n’t it good/Norwegian Wood.
Αφορμή μια εξωσυζυγική σχέση του John Lennon, το τραγούδι υπαινίσσεται μια εκδίκηση- φωτιά, αλλά κυρίως  μιλάει για εκείνες τις εφήμερες σχέσεις και τη γλυκόπικρη μελαγχολία που σου αφήνουν. Όπως και η ταινία, όπως και το βιβλίο. Από αυτή την έννοια 100% σουξέ.

Μέσα στο Top 20 των all time favorites films μου, όχι για την καθεαυτή αξία του, στην προτείνω να τη δεις. Και όταν θα ακούσεις το τραγούδι του τίτλου και την συγκλονιστική φωνή του John, θα αισθανθείς πως έχεις ταξιδέψει σε κάποιον άλλο κόσμο. Ξεκίνα λοιπόν από την ταινία (σοκ, είναι σπάνιες φορές που το λέω αυτό) για να έχεις τα πρόσωπα των ηρώων μαζί σου, συνέχισε στο βιβλίο και αν θες, άσε κάτω το βιβλίο κάθε φορά που γίνεται αναφορά σε ένα τραγούδι και άκουσέ το. Μια, ειλικρινά, μοναδική εμπειρία ζωής.

Λινξ= Αν σε έπεισα, εδώ θα βρεις την μουσική που αναφέρεται στο βιβλίο για να μην ψάχνεις.

Και αν σε έχω όντως πείσει εδώ είναι και το σάουντρακ της ταινίας.

* Ο Μουρακάμι έχει το σπάνιο χάρισμα, όντας ο ίδιος μουσικόφιλος και ειδικά φαν της δυτικης ποπ/ροκ/τζαζ μουσικής, να γράφει μπολιάζοντας τα κείμενά του με τραγούδια, αναφορές σε στίχους και δένοντάς τα όλα αυτά με την ποπ κουλτούρα της εποχής. Όπως δλδ κάνουμε κ εμείς με το να ακούμε, να αφιερώνουμε και να ζούμε με τα τραγούδια.