O Κούμπο και οι 2 Χορδές – review

Ο Kubo είναι ένα μικρό αγόρι που θα ξεκινήσει ένα περιπετειώδες ταξίδι ενηλικίωσης. Σύντροφοι του, μια υπερπροστατευτική μαϊμού, ένα σκανταλιάρικο ανθρωπόμορφο σκαθάρι και φυσικά ένα μαγικό έγχορδο μουσικό όργανο. Σε αυτό το ταξίδι, κάπου στη μεσαιωνική Ιαπωνία, ο μικρός Kubo θα έρθει αντιμέτωπος με το τραυματικό του παρελθόν, διαχειριζόμενος την απώλεια και τον θάνατο.
Η Laika, ακολουθώντας τα πιο εμπνευσμένα μονοπάτια της Pixar, παραδίδει ένα αψεγάδιαστο μαγικό παραμύθι που είναι ικανό να χαροποιήσει τους λιλιπούτειους φίλους και να μιλήσει στις ψυχές των ενήλικων συνοδών. Το ψηφιακό σκίτσο παντρεύεται πανέμορφα με το stop motion animation, γεννώντας μια παλέτα οφθαλμολαγνικών χρωμάτων. Ταυτόχρονα, η μουσική επένδυση πλαισιώνει τίμια τις χορδές του Kubo, πλημυρίζοντας με γλυκά συναισθήματα τις καρδιές των θεατών κάθε ηλικίας. Δεν το λες και λίγο αυτό που έχει καταφέρει μια, κατά βάση, χολιγουντιανή ταινία.
Το μόνο αρνητικό της όλης υπόθεσης είναι η ανεξήγητη και άδικη επιλογή των ελλήνων διανομέων να κυκλοφορήσουν την ταινία αποκλειστικά μεταγλωττισμένη. Είναι κρίμα γιατί είναι μια ταινία κινουμένων σχεδίων που δύναται να απευθυνθεί και αποκλειστικά στο ενήλικο κοινό. Ταυτόχρονα σκοτεινό και αστείο, υπέρμετρα παραμυθένιο και πέρα για πέρα ανθρώπινο και συγκινητικό, το Kubo and the two strings δεν πρέπει να περάσει για κάνενα λόγο απαρατήρητο.