Οι Απίθανοι 2 (Spoiler Free)

Μετά από 14 χρόνια το πολυαναμενόμενο σίκουελ ήρθε στις οθόνες για ένα κοινό μικρών και μεγάλων, το παιδικό κοινό της πρώτης ταινίας έχει πλέον ενηλικιωθεί…

~Ανοίγει παρένθεση~

Μια ερώτηση που ακούω να γίνεται συχνά και πάντα *eyerolls* είναι: “Άξιζε;”

Άξιζε την αναμονή; Άξιζε σε σχέση με το προηγούμενο; Άξιζαν 2 ώρες από τη ζωή μου; Η απάντησή μου θα ήταν “Φυσικά και άξιζε Κάρεν, τι καλύτερο είχες να κάνεις έτσι κι αλλιώς.” (Ότι αυτά τα άτομα είναι σούπερ παραγωγικά και δεν θέλουν να χάσουν ούτε ελάχιστο από τον χρόνο τους… Θα δεις και πράγματα που δεν θα σ’ αρέσουν Κάρεν κάποια στιγμή, πάρτο απόφαση.)

~Κλείνει παρένθεση~

Πίσω στους Απίθανους, η ιστορία δεν έχει προχωρήσει από εκεί που την αφήσαμε, οι ήρωες μας δεν μεγάλωσαν ούτε μια μέρα (σε αντίθεση με εμάς) και αυτό είναι μια ιδιαίτερα άνοστη επιλογή. Το να μεγαλώσει ένας ήρωας είναι φυσικό και κάνει το κοινό να ταυτιστεί και να συγκινηθεί περισσότερο (βλέπε Toy Story 3). Ένα ρίσκο που άξιζε να πάρουν… Αλλά ίσως δεν ήθελαν να πουν μια τέτοια ιστορία τώρα και ίσως μας το φυλάνε για το μέλλον. Σε άλλα 14 χρόνια λοιπόν… Αναμένουμε.

Βρισκόμαστε σε έναν κόσμο που οι σούπερ ήρωες είναι παράνομοι, προκαλούν καταστροφές και υλικές ζημιές για το κοινό καλό, αλλά όπως είναι αναμενόμενο οι κυβερνήσεις δεν είναι με το μέρος τους. Σε μια προσπάθεια να αποκατασταθεί η φήμη των σούπερ ηρώων, ένας δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας και η αδερφή του προσλαμβάνουν την Ελαστίνα (Elastigirl) για να αντιμετωπίσει μόνη της το κακό και να διορθώσει την εικόνα των σούπερ ηρώων. Η Ελαστίνα τα καταφέρνει πολύ καλά μόνη της, ενώ ο κύριος Απίθανος μένει στο σπίτι με τα παιδιά, κάτι που η Pixar διαχειρίζεται με πολύ χιούμορ, μην υποτιμώντας κανέναν από τους δύο πρωταγωνιστές.

Η Ελαστίνα σύντομα θα έρθει αντιμέτωπη με έναν κακό που υπνωτίζει και ελέγχει μαζικά τους ανθρώπους (Kilgrave style) μέσω των οθονών που βρίσκονται παντού γύρω τους. Σε αυτό το σημείο να προειδοποιήσω όσους είναι ευαίσθητοι σε φώτα που αναβοσβήνουν ότι υπάρχουν πολλές σκηνές στην ταινία που συμβαίνει αυτό, και μία μεγάλη σε διάρκεια σκηνή μάχης που μπορεί να προκαλέσει ενόχληση ή προβλήματα, γι’ αυτό αποφύγετε να δείτε την ταινία αν αντιμετωπίζετε τέτοια θέματα. Επίσης, η συγκεκριμένη σκηνή είναι αρκετά έντονη και ίσως κάνει ορισμένα παιδιά να φοβηθούν.

Συνολικά, θα έλεγα είναι μια ταινία ισάξια της προηγούμενης, προάγει τις αξίες της οικογένειας και προσφέρει διασκέδαση. Έχει καλή ροή, αν και σεναριακά, οι χαρακτήρες των δυο μεγαλύτερων παιδιών δεν εξελίσσονται ιδιαίτερα, και κάποιες μικρές αναφορές στην προηγούμενη ταινία φαίνονται επιτηδευμένες. Ο βασικός ανταγωνιστής έχει αρκετά σκοτεινά μέσα και δυνάμεις όπως ανέφερα παραπάνω. Η Έντνα Μοντ δεν χορταίνεται, απλά καταπληκτική. Η Ελαστίνα λάμπει μπροστά στον κίνδυνο, και κάνει κάποια νέα κόλπα με τις δυνάμεις της. Ο Τζακ Τζακ ανακαλύπτει τις δυνάμεις του και προσφέρει άπειρο γέλιο.

Οι νέοι χαρακτήρες έχουν κάποιο ενδιαφέρον, αν και υπάρχουν ορισμένοι λιγότερο ανεπτυγμένοι από κάποιους άλλους και ίσως θα ήταν καλύτερα να τους παραλείψουν για να δείξουν παραπάνω πράγματα πχ. με τη Βάιoλετ και τον Ντας, που δεν τους απολαύσαμε τόσο όσο στην πρώτη ταινία.

Ωστόσο, κράτησα κάτι που είπε η Έβελυν (νέος χαρακτήρας): “Πουλάει ό,τι κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν άνετα.” Και αναρωτήθηκα αν αυτή η ατάκα ήταν αιχμή της Pixar για τον τρόπο που η Disney διαχειρίζεται τις ταινίες της. Το ένα σίκουελ μετά το άλλο. Σενάρια που προασπίζονται τα υποθετικά δικαιώματα των σούπερ ηρώων, αλλά αποτυγχάνουν ως προς την εκπροσώπηση μειονοτήτων; Ταινίες που μας κάνουν να περνάμε μόνο καλά, χωρίς κανένα μεγάλο αντίκτυπο μέσα μας, καμία τροφή για σκέψη; Ταινίες που ξεχνάμε μετά από μία βδομάδα, μέχρι να βγει το επόμενο σίκουελ; (Δεν ξέρω γιατί διάβασα τόσα πολλά πράγματα σε μία μόνο ατάκα).

Αν είδατε την ταινία, πώς σας φάνηκε; Η άποψή μου είναι ότι, αν η Pixar έχει μια συνταγή επιτυχίας, τότε αυτή βασίζεται στο συναίσθημα και την νοσταλγία, απλά στους Απίθανους 2 δίνεται βαρύτητα στη δράση και την αγωνία, ακολουθώντας την κλασσική φόρμουλα των ταινιών με υπερήρωες, χωρίς όμως να γίνεται επιφανειακή και ανούσια.  Είναι μια ταινία που θα μείνει στις καρδιές μας όπως η πρώτη; Αυτό μόνο ο χρόνος θα το δείξει.