“Τι ωραίο πλιάτσικο!” – review

ΥΠΟΘΕΣΗ

Το «Τι ωραίο πλιάτσικο!» περιλαμβάνει μια σειρά από βρετανικές εικόνες και στερεότυπα – για να τα παραμορφώσει και να τα εξωθήσει στο γελοίο: τις μεγάλες αριστοκρατικές οικογένειες που σπαράζονται αναίμακτα (ή αιματηρά), τις εκκεντρικές γριές, τα στοιχειωμένα αρχοντικά, ολόκληρο το γκραν γκινιόλ της αστικής τάξης, σ’ ένα βασίλειο κάθε άλλο παρά ενωμένο, […] όπου “κατεστημένο” είναι η αδυσώπητη οικονομική εξουσία. 
Διαβάζοντας τον Κόου, θυμάται κανείς μια φράση από την Μύριελ Σπαρκ: “Τότε, πριν από πολύ καιρό, το 1945, όλοι οι καλοί άνθρωποι στη Βρετανία ήταν φτωχοί…”. Αυτό υποστηρίζει ο Κόου: οι καλοί του άνθρωποι είναι φτωχοί, ευπαθείς και έκπληκτοι. (ΣΩΤΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ, από το επίμετρο της έκδοσης)

ΚΡΙΤΙΚΗ

Το βιβλίο αυτό το βρήκα σε ένα από τα μαγαζιά με τα μεταχειρισμένα βιβλία που μου αρέσει να συχνάζω και το άρπαξα χωρίς δεύτερη σκέψη. Είχα ακούσει τα καλύτερα από ανθρώπους που εκτιμώ πολύ την άποψη τους, αν και με τον Τζόναθαν Κοου δεν είχα ποτέ πάρε-δώσε.

Όταν ξεκίνησα το διάβασμα, άρχισαν μέσα μου να δημιουργούνται διάφορες σκέψεις, ήταν προφανές πως αυτό το βιβλίο θα χρειαζόταν χρόνο και προσοχή, κάτι που δεν ήξερα αν θα μπορέσω να διαθέσω, αλλά η ιστορία με κέρδισε σελίδα-σελίδα, ήταν τελείως διαφορετική από ότι έχω διαβάσει τώρα τελευταία.
Στην αρχή, κάπως πονηρά, σε διπλαρώνει με ένα μυστήριο το οποίο ξεκινάει τα χρόνια τού δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και διαδραματίζεται στους γνωστούς πύργους των Γουινσο που ανήκουν σε μια οικογένια της υψηλής αγγλικής τάξης με το ίδιο όνομα. Στην συνέχεια μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο που δεν μπορώ να το κατηγοριοποιήσω, ίσως κοινωνικής θεματολογίας. Είναι αρκετά φανερό πως ο Κοου ήθελε αυτό το βιβλίο να φωνάζει κατά της ταξικής διαφοροποίησης της Αγγλικής κοινωνίας, η οποία δεν έχει σταματήσει στιγμή να δημιουργεί προβλήματα στην εργατική τάξη που πάντα πληρώνει το λογαριασμό της άπληστης υψηλής τάξης.
Αν και τα κεφάλαια είναι μοιρασμένα σε διάφορους χαρακτήρες και εναλλάσσονται από το παρελθόν στο παρόν, το βιβλίο έχει εναν μόνιμο “κάτοικο”, έναν αποτυχημένο συγγραφέα με μια ιδιάζουσα προσωπικότητα που έχει πληρωθεί για να γράψει την ιστορία της οικογένειας Γουινσο και να βοηθήσει στην λύση του μυστηρίου. Κάπου εκεί αρχίζουν να ξεδιπλώνονται τα μυστικά και οι συμπτώσεις που οδηγούν σε ένα υπέροχα απροσδόκητο τέλος.

Μου πήρε τρεις εβδομάδες σχεδόν να το τελειώσω και το ότι δεν το παράτησα στα κρύα του λουτρού λέει πολλα. Ένιωθα κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης πως μπροστά μου έχω κάτι που αξίζει την προσοχή μου και την αγάπη μου, αλλά που δεν μπορούσα, και ακόμα δεν μπορώ, να εξηγήσω το γιατί. Η γραφή του συγγραφέα και η μετάφραση είναι απολαυστική. Η θεματολογία άκρως ενδιαφέρουσα, πολύ ευανάγνωστο, σε ρίχνει βαθιά στον εσωτερικό κόσμο μια ομάδας ανθρώπων που είναι σχεδόν όλοι άκρως αντιπαθητικοί, αλλά παρ’όλα αυτά θες να γυρίζεις πάλι στις σελίδες τους. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πρέπει να το διαβάσετε ακόμα και αν δεν ξέρω το γιατί. Go on, read it.