WandaVision (2021) – Άποψη με Spoilers!

ΠΡΟΣΟΧΗ! SPOILER ALERT!!

Απώλεια, θλίψη και αγάπη! Αυτά είναι τα τρία βασικά θέματα που θέλει να θίξει η τηλεοπτική σειρά WandaVision, που ήρθε πραγματικά να σπάσει την κλασική συνταγή των ταινιών του MCU και να προσφέρει επιτέλους κάτι διαφορετικό!

Μετά τα γεγονότα του Avengers: Endgame και του θανάτου του Vision (Paul Bettany), η Wanda Maximoff (Elizabeth Olsen) σε μια προσπάθεια να καταπολεμήσει τη θλίψη της, στήνει έναν κόσμο που έχει τη μορφή sitcom τηλεοπτικής σειράς και ζει τον έρωτά της με τον νέο εικονικό Vision. Στον κόσμο όμως αυτόν έχουν παγιδευτεί και πραγματικοί άνθρωποι, τους οποίους η Wanda χρησιμοποιεί ως μαριονέτες για να στήσει τους δεύτερους χαρακτήρες της ιστορίας της.

Αρχικά θα ήθελα να αναφέρω πως είμαι από τα άτομα που πραγματικά είχαν κουραστεί με την Marvel. Παρόλο που έχω δει όλες τις ταινίες της και τις περισσότερες από αυτές τις έχω απολαύσει, τα τελευταία χρόνια ένιωθα πως ήθελα να δω κάτι διαφορετικό από αυτό το franchise. Άλλωστε η Marvel έχει βρει τη χρυσή συνταγή που πουλάει και αρέσει στον κόσμο και δεν έδειχνε καθόλου διατεθειμένη να την αλλάξει. Το WandaVision έρχεται επιτέλους να προσφέρει κάτι φρέσκο και ιδιαίτερο, που για μένα είναι αρκετό για να το εκτιμήσω.

Τα πρώτα 3-4 επεισόδια του WandaVision θεωρώ πως είναι και τα καλύτερα. Ο λόγος είναι ότι η ιστορία αγκαλιάζει πλήρως το παλιό καλό sitcom και εστιάζει περισσότερο στο να στήσει το μυστήριο για το τι συμβαίνει, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να κερδίσει γρήγορα το ενδιαφέρον του θεατή. Μάλιστα κάθε επεισόδιο διαδραματίζεται σε διαφορετική δεκαετία με τη σκηνοθεσία να προσαρμόζεται σε αυτή, κάτι που το βρήκα αρκετά ευρηματικό. Όλα αυτά όμως ισχύουν μέχρι και το πέμπτο επεισόδιο, καθώς μετά η σειρά αρχίζει να έρχεται πιο κοντά στο κλασικό ύφος του MCU και κάπου εκεί ήταν που άρχισε να με χάνει.

Οι Elizabeth Olsen και Paul Bettany είχαν φοβερή χημεία και στις προηγούμενες εμφανίσεις τους, παρόλο που δεν είχαν αρκετό χρόνο για να το δείξουν. Εδώ όμως έχουν όλο το χρόνο στη διάθεσή τους και είναι και οι δύο σε τρελά κέφια, δίνοντας εξαιρετικές ερμηνείες. Ιδιαίτερη μνεία θα ήθελα όμως να δώσω στην Olsen που καταφέρνει να βγάλει σε μεγάλο βαθμό τα συναισθήματα που ανέφερα στην αρχή και άλλωστε είναι και οι βασικές θεματικές της ιστορίας.

Το μεγαλύτερό μου πρόβλημα στο WandaVision, όπως και σχεδόν σε όλες τις ταινίες του MCU, είναι ο κακός της υπόθεσης. Συνήθως έχω πρόβλημα στο ότι δεν υπάρχει αρκετή ανάπτυξη του κακού, εδώ όμως βρήκα τελείως περιττή την ίδια της την ύπαρξη. Ο λόγος για την Agatha Harkness (Kathryn Hahn) που η προσωπική της ιστορία παρουσιάζεται αρκετά βιαστικά και γενικά μου έδωσε την εντύπωση πως υπάρχει μόνο και μόνο για να έχει κάποια άξια αντίπαλο η Wanda στην τελική μάχη.
Γενικά θα προτιμούσα η σειρά να παρουσίαζε μέχρι και το τέλος την Wanda ως “κακιά” της υπόθεσης και όχι να επισκίαζαν τις ακραίες πράξεις της με τις παρουσίες των White Vision, Agatha και του υπεύθυνου της SWORD, Tyler Hayward (Josh Stamberg) που πρακτικά αυτούς θέλει να παρουσιάσει η σειρά ως κακούς. Επίσης, έχουμε και την χαρακτήρα Monica Rambeau (Teyonah Parris), που η παρουσία της μου φάνηκε ξεκάθαρο στήσιμο για κάποια μελλοντική παραγωγή, παρά είχε κάποιο νόημα για την εξέλιξη της ιστορίας.

Πρέπει όμως τελικά να δει κάποιος το WandaVision; Στην αρχή λόγω απογοήτευσης προς τη Marvel δεν είχα σκοπό να δω καμία νέα σειρά της, αλλά λίγο το γεγονός ότι όλοι μιλούσαν για κάτι διαφορετικό και λίγο ο αρκετός ελεύθερος χρόνος λόγω καραντίνας, αποφάσισα να του δώσω μια ευκαιρία. Αλλά αν δεν το δει κάποιος, θα χάσει κάτι από το story; Η απάντηση είναι όχι! Το WandaVision μπορεί να είναι εξαιρετικό μέχρι ένα βαθμό, αλλά σαν μέρος της ιστορίας του MCU δεν έχει να προσφέρει κάτι, παρά μόνο κάποιο πιθανό στήσιμο για την ερχόμενη ταινία “Doctor Strange in the Multiverse of Madness”. Παρόλα αυτά, αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι μια σειρά που αξίζει να δει κάποιος!

Σε γενικές γραμμές το WandaVision είναι μια σειρά που προσφέρει επιτέλους μια πρωτοτυπία στο MCU και αξίζει να του δοθεί μια ευκαιρία. Λόγω της ιδιαιτερότητάς του θα καταλάβω απόλυτα αν δεν αρέσει σε κάποιον. Για μένα, εφόσον πετυχαίνει να θίξει σε μεγάλο βαθμό το βασικό της θέμα, τη θεωρώ πετυχημένη σειρά, αν και σίγουρα κάποια πράγματα θα τα προτιμούσα αλλιώς. Κρατώ το διαφορετικό πρόσωπο του MCU και εύχομαι να δούμε και άλλα τέτοια ρίσκα στο μέλλον!