Batman – Ο Σκοτεινός Πρίγκιπας του Γκόθαμ

 
Η Harley Quinn έχει γενέθλια και ο τζουτζούκος της ο Joker αποφασίζει να της κάνει ένα πολύ ακριβό δώρο. Όμως η ληστεία του κοσμηματοπωλείου που οργανώνει, δεν πετυχαίνει, εξαιτίας της παρέμβασης του Batman. Για να επανορθώσει, απαγάγει τη μικρή Αλίνα. Γιατί, όμως, η υπόθεση αυτή έχει προσωπική χροιά για τον Batman;

Ο Ιταλός Enrico Marini αναλαμβάνει να εξιστορήσει μια δική του περιπέτεια με τον Σκοτεινό Ιππότη, ένα παιδικό όνειρο, όπως μας λέει στον πρόλογο. Είναι μια από τις σπάνιες φορές (αν όχι η μοναδική περίπτωση) που βλέπουμε την DC να παραδίδει σχεδόν εν λευκώ έναν από τους σημαντικότερους χαρακτήρες της σε έναν άνθρωπο που δε δουλεύει στην αμερικανική βιομηχανία κόμικς. Τη δικαίωσε το αποτέλεσμα;

Όσον αφορά το artwork, η απάντηση είναι «ναι». Το στιλ του Marini, που συνδυάζει την τεχνοτροπία της «ευρωπαϊκής ακουαρέλας» με ανεπαίσθητα στοιχεία manga, είναι απλά καταπληκτικό. Η σύνθεση των σελίδων, παρότι δεν ξεφεύγει από τα κλασικά, είναι άψογη και κρατάει τον ρυθμό όπως ακριβώς τον θέλει ο δημιουργός. Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η χρωματική αντίθεση που διατρέχει όλο το κόμικ: οι παγωμένες αποχρώσεις του Batman έναντι στις «χαρωπές», θερμές πινελιές του Joker.

Η πλοκή δεν αξιώνει δάφνες πρωτοτυπίας. Παρόλα αυτά, ο Marini καταφέρνει να δημιουργήσει ένα διασκεδαστικό κόμικ, γιατί κάνει καλά όλα τ’ άλλα. Καλοί διάλογοι, οι επιβεβλημένοι (;) μονόλογοι του Batman δεν κουράζουν και υπάρχει χιούμορ στα σωστά σημεία. Επιπλέον, κάτι το οποίο εκτίμησα ιδιαίτερα: ο Joker είναι βγαλμένος από μια παλιότερη εποχή, καθώς είναι πραγματικά αστείος και προφανώς τρελός, αλλά όχι μανιακός, όπως συχνά απεικονίζεται πλέον.

Μπορεί να μην είναι το πρωτοποριακό ή αριστουργηματικό έργο που διαφημίζει η DC. Σίγουρα, όμως, είναι τουλάχιστον ικανοποιητικό και, γι’ αυτούς που δεν επιζητούν βαρύγδουπες εκφράσεις αλλά μια ωραία περιπέτεια, ένα πολύ ευχάριστο Bat-κόμικ.