Cobra Kai (2018) – Review

Η Κόμπρα Κάι ποτέ δεν πεθαίνει. Με έναν πανέξυπνο τρόπο τρεις δημιουργοί μας δίνουν την αντίθετη όψη ενός πετυχημένου νομίσματος. Ο πρωταγωνιστής Τζόνι Λόρενς αποδεικνύει τρεις δεκαετίες μετά ότι αυτός είναι το πραγματικό Καράτε Κιντ. Ήρωας παλιάς κοπής φέρνει έναν αέρα κλασικής φρεσκάδας στην ευνουχισμένη πραγματικότητα του σήμερα που στερείται έμπνευσης.

Η σειρά έχει την ποιότητα κινηματογραφικής ταινίας. Σε συγκινεί, σε διακινεί και σου κεντρίζει το ενδιαφέρον δίνοντας σου μια γενναιόδωρη δόση αυτού που σου έλειψε από το 1980. Δεν μένει όμως στην νοσταλγία αλλά δίνει απαντήσεις στις προκλήσεις του σήμερα. Υλοποιεί επίσης μια εναλλακτική πραγματικότητα κι εκδοχή της πρωτότυπης ταινίας την οποία όλοι οι φαν είχαμε φαντασιωθεί βλέποντας τους γοητευτικούς κακούς. Η ήττα και ο φόβος δεν είναι αποδεκτά και πρέπει να χτυπήσεις πρώτος και δυνατά. Η ζωή δεν δείχνει έλεος. Για αυτό μην της παροδοθείς ποτέ ! Αυτή η φιλοσοφία δεσπόζει στη σειρά προβάλλοντας και την άλλη πλευρά.

Οι χαρακτήρες δανείζονται στοιχεία ο ένας από τον άλλο, οι ζωές τους μπλέκονται και τελικά ανθίζει το ωραιότερο μπονζάι. Cobra Kai never dies…

Πολύβιος Γεράσιμος Παραράς, Σινεφίλ Ψυχολόγος