DAREDEVIL – Season 2

Όταν, πέρσι τέτοιο καιρό, κυκλοφόρησε η πρώτη σαιζόν του Daredevil, τίποτα δεν θα μπορούσε να μας προετοιμάσει για το αριστούργημα που έφτασε στις οθόνες μας. Η σειρά όχι μόνο ήταν καλογραμμένη, όχι μόνο κρατούσε τον θεατή κολλημένο, προκαλώντας τον να δει όλη τη σαιζόν με τη μία, αλλά μας προσέφερε και ένα εξαιρετικό δείγμα τηλεοπτικού storytelling που μπορεί άνετα να σταθεί δίπλα σε μερικές από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.

Φυσικά, η ιστορία του τυφλού vigilante Matt Murdoch και της μάχης του ενάντια στο έγκλημα είχε τόση επιτυχία, που η συνέχιση της δεν αποτέλεσε έκπληξη για κανέναν.

Η δεύτερη σαιζόν βρίσκει τον πρωταγωνιστή μας εκεί που τον αφήσαμε, καθώς προσπαθεί να ισορροπήσει την ζωή του ως ανερχόμενος δικηγόρος και ως ο μασκοφόρος Διάβολος του Hell’s Kitchen. Η κατάσταση μοιάζει εξαρχής μπερδεμένη, όταν ένα νέο πρόβλημα έρχεται να προστεθεί στη ζωή του. Ένα πρόβλημα που ακούει στο όνομα Frank Castle.

Ο Frank Castle, γνωστός και ως Punisher, ενσαρκώνεται από τον Jon Bernthal, ο οποίος ήταν και η μεγάλη έκπληξη αυτής της σαιζόν, δίνοντας μια ερμηνεία που αποδίδει τέλεια την βίαιη πλευρά του χαρακτήρα, αλλά και την προσωπική τραγωδία που τον οδήγησε στην βεντέτα του με τις συμμορίες του Hell’s Kitchen. Τα κίνητρα του Frank Castle μπορεί να είναι ευγενή, αλλά οι ηθικά αμφισβητίσιμες μέθοδοί του τον φέρνουν αντιμέτωπο με τον πρωταγωνιστή μας.

Όπως και στην πρώτη σαιζόν της σειράς—αλλά και στην Jessica Jones—οι ιθύνοντες του Netflix-Marvel σύμπαντος χειρίζονται τους χαρακτήρες τους ως πραγματικούς ανθρώπους, πράγμα που μοιάζει αυτονόητο, αλλά σπάνια επιτυγχάνεται σε superhero μεταφορές. Ο Foggy Nelson (Elden Henson), η Karen Page (Deborah Ann Woll)  και οι υπόλοιποι δευτερεύοντες χαρακτήρες (όπως ο πάντα μεγαλειώδης Wilson Fisk) δεν βρίσκονται εκεί μόνο για να υποστηρίζουν ή να δημιουργούν εμπόδια στον πρωταγωνιστή, αλλά είναι αληθινοί άνθρωποι με επιθυμίες και επιδιώξεις εξίσου ενδιαφέρουσες (ή και περισσότερο, σε κάποια επισόδεια) με αυτές του πρωταγωνιστή μας.

Ακόμη και στην περίπτωση της Elektra, παλιού έρωτα του Matt Murdoch, κακομαθημένης κληρονόμου και ninja (!) η δουλειά που γίνεται στο να δωθεί στον χαρακτήρα της ένα ανθρώπινο επίπεδο είναι εντυπωσιακή. Μόνο παράπονο σχετικά με την Elektra, η αστεία αντίληψη των αμερικανικών μίντια για το πόσο “εξωτικοί” είναι οι λαοί της Μεσογείου.

Η σκηνοθεσία συνεχίζει να πληρεί τα υψηλά standards που έθεσε η πρώτη σαιζόν, ενώ στο θέμα των σκηνών δράσης, η σειρά φαίνεται να προσπαθεί να μετατρέψει σε trademark της το theme “βρομόξυλο σε στενούς διαδρόμους”.

Σε γενικές γραμμές, η δεύτερη σαιζόν ήταν πιο γεμάτη από την πρώτη. Το γράψιμο και οι ερμηνείες παραμένουν στο ίδιο εξαιρετικό επίπεδο, αλλά η ιστορία είναι λιγότερο self-contained, αφού σε αντίθεση με την πρώτη σαιζόν, δεν ασχουλούμαστε με ένα κεντρικό storyline, αλλά ακολουθούμε τον πρωταγωνιστή μας, εισάγωντας παράλληλα ενδιαφέροντες χαρακτήρες για μελλοντική χρήση. Πλέον είναι ξεκάθαρο  ότι ο τηλεοπτικός Daredevil έχει αρκετό μέλλον μπροστά του, όπως και το υπόλοιπο Netflix-Marvel σύμπαν.

Η σκυτάλη περνάει τώρα στον Luke Cage, τον οποίο είδαμε για πρώτη φορά ως supporting character στην Jessica Jones και του οποίου η σειρά έρχεται στο Netflix το φθινόπωρο.