Κρύο Χώμα – review

Για περισσότερο από μια δεκαετία η αστυνομική λογοτεχνία βρίσκεται στο επίκεντρο του εκδοτικού και αναγνωστικού ενδιαφέροντος. Συγγραφείς κυρίως από τις Σκανδιναβικές χώρες βρήκαν θέση στα ράφια των βιβλιοπωλείων, διαβάστηκαν και αγαπήθηκαν με πρωτόγνωρη θέρμη από έναν λαό που έχει ελάχιστη, σχεδόν μηδαμινή, παράδοση στο συγκεκριμένο είδος. Ακόμα όμως και οι πιο πετυχημένες συνταγές κάποια στιγμή κουράζουν. Ο ιρλανδός Andrian McKinty έφερε τον αέρα της αλλαγής. Μας σύστησε έναν καινούργιο, λιγότερο από τα συνηθισμένα, εγωκεντρικό πρωταγωνιστή και έκανε ένα εξαιρετικό εναρκτήριο βήμα με το “Κρύο χώμα”, το πρώτο βιβλίο της σειράς του αστυνόμου Σον Ντάφι.

Τον Μάιο του 1981, με όλα τα βλέμματα στραμμένα στις Ταραχές, βρίσκονται στο Μπέλφαστ τα πτώματα δύο δολοφονημένων ομοφυλόφιλων ανδρών. Οι ενδείξεις δεν μαρτυρούν κάποια σχέση με τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής, αντιθέτως φανερώνουν κάτι εντελώς διαφορετικό. Ο αστυνόμος Σον Ντάφι και η ομάδα του αναλαμβάνουν να λύσουν την υπόθεση χωρίς πολλές ελπίδες. Σύντομα βρίσκεται ένα ακόμα πτώμα, μια νεαρή γυναίκα, πρώην σύζυγος φυλακισμένου μέλους του IRA. Αυτοκτόνησε -ή μήπως δεν είναι έτσι; Με την γεύση της Guinness ακόμα στο στόμα του, ο Ντάφι προσπαθεί να βρει τον δολοφόνο χωρίς αρκετά στοιχεία στο χέρι του. Η διαίσθησή του όμως είναι αρκετή για να του υποδείξει τον ένοχο και να τον φορτώσει με ένα σωρό μπελάδες.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση στο Κρύο Χώμα, εκτός από τον καλοδουλεμένο χαρακτήρα του Ντάφι, ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας χρησιμοποιεί το ιστορικό πλαίσιο ως βάση της υπόθεσης. Η ιστορία της Βόρειας Ιρλανδίας είναι ένας ενεργός πρωταγωνιστής και δεν μένει στιγμή εκτός παρασκηνίου. Η γραφή του McKinty είναι απολαυστική, χωρίς πολλές σάλτσες, γρήγορη και ταυτόχρονα μεστή. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που έχτισε τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή, δημιουργώντας ένα περιβάλλον από μουσικές και λογοτεχνικές αναφορές, στο οποίο είναι εύκολο να ενταχθεί ο αναγνώστης.

Επιτέλους μετά από τόσο χρόνια αναγνωστικής επαφής του κοινού με την αστυνομική λογοτεχνία του Βορρά διαβάζουμε ένα καθαρόαιμο, αυθεντικό τέκνο της νεο-νουάρ σχολής. Μπορεί ο Ντάφι να μην είναι τόσο αποτυχημένος όσο έχουμε συνηθίσει, η εκρηκτική όμως ατμόσφαιρα του βιβλίου αναπληρώνει κάθε τόσο που δεν έγινε όσο. Το προτείνω με μάτια κλειστά σε όλους τους λάτρεις του είδους και ακόμα περισσότερο στους επιφυλακτικούς, που θα ξαναβρούν τον δάσκαλό τους στις σελίδες του McKinty.

Το “Κρύο Χώμα” κυκλοφόρησε το 2013 και μέχρι τώρα έχουν ακολουθήσει άλλα πέντε βιβλία. Μέσα στο ’19, αν όλες οι πληροφορίες ευσταθούν, θα κυκλοφορήσει και η επόμενη ιστορία της σειράς.

Στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οξύ σε μετάφραση του Θάνου Καραγιαννόπουλου και, εκτός από το “Κρύο Χώμα”, κυκλοφόρησε πρόσφατα και το δεύτερο βιβλίο με τίτλο “Ακούω τις Σειρήνες στον Δρόμο” από τις εκδόσεις Οξύ.

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί αρχικά στο stylerivegauche