Μαγνητικά Πεδία (2021) | Spoiler-Free Review

Η Έλενα και ο Αντώνης είναι δυο άνθρωποι που συναντιούνται τυχαία έχοντας κοινό προορισμό ένα νησί. Εκείνη, χωρίς στοχοκατευθυνόμενη συμπεριφορά με μια σχεδόν παρορμητική απόφαση κυνηγάει το διαφορετικό και την απελευθέρωση από τα δεσμά της ανιαρής ρουτίνας. Σε αντίθεση εκείνος, έχει ξεκάθαρο στόχο και πηγαίνει στο νησί για να εκπληρώσει μια επιθυμία ενός συγγενικού του προσώπου. Αυτόματα αναπτύσσεται μεταξύ τους ένας υποθάλπτων, άδηλος ερωτισμός καθώς και ελκτικές δυνάμεις ακριβώς όπως συμβαίνει μεταξύ ποσοτήτων μαγνητισμού σε ένα μαγνητικό πεδίο. Όπως αναφέρει και ο δημιουργός της ταινίας Γιώργος Γούσης  “και οι δυο χαρακτήρες θα βρίσκονται σε μια φυγή, και οι δυο θα κουβαλάνε ένα φορτίο, ο ένας ορατό και ο άλλος αόρατο, ο ένας υλικό και ο άλλο άυλο και, τέλος, ο καθένας θα έρχεται από έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο σε σχέση με τον άλλον, αλλά ο ένας θα έχει να δώσει στον άλλον αυτό που του λείπει, εκείνη τη δεδομένη στιγμή.” *

Η ταινία αποτελεί τη πρώτη μεγάλου μήκους σκηνοθετική δουλειά του Γιώργου Γούση, ο οποίος είναι ταυτόχρονα και διακεκριμένος δημιουργός κόμικς (Το graphic novel Ερωτόκριτος κέρδισε 5 βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας κομικ μεταξύ των οποίων αυτά του Καλύτερου Κομικ, Καλύτερου Σεναρίου και Καλύτερου Σχεδίου). Τα Μαγνητικά Πεδία προβλήθηκαν στο πλαίσιο του 62ου Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές και κερδίζοντας το βραβείο Καλύτερης Ελληνικής Ταινίας της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ).  

Ο σκηνοθέτης επιλέγει να αφηγηθεί την ιστορία του ζευγαριού χρησιμοποιώντας miniDV κάμερα και με ένα “επιθετικό” και ενίοτε γεμάτο κόκκους 4:3 φορμά να την κάνει πιο προσιτή και ρεαλιστική στο κοινό. Το αν αυτή του επιλογή διέπεται από οικονομικά κίνητρα δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο αφού το αποτέλεσμα τον δικαιώνει μετατρέποντας την ταινία σε ένα θέαμα που σε γεμίζει αβίαστα με μια “παλιομοδιτικη” συγκινητική νοσταλγία. Ο ίδιος μάλιστα, πλήρως ικανοποιημένος από το αισθητικό αποτέλεσμα, έχει αναφέρει ότι μακάρι να είχε την ωριμότητα να έκανε την ίδια επιλογή ακόμα κι αν είχε τεράστιο budget. 

Οι διάλογοι αναδύουν μια φυσικότητα και έναν ρεαλισμό, που σπάνια συναντά κανείς στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο, κάτι που πιθανότατα είναι το αποτέλεσμα της χημείας που δημιουργήθηκε μεταξύ των τριών σεναριογράφων (εκτός από τον Γιώργο Γούση το σενάριο συνυπογράφει το πρωταγωνιστικό δίδυμο της ταινίας). Περνώντας λοιπόν στο υποκριτικό κομμάτι του φιλμ, η Έλενα Τοπαλίδου και ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος παίζουν με νεορεαλιστική μαεστρία τους ομώνυμους χαρακτήρες. Θυμίζοντας έντονα αντίστοιχα κινηματογραφικά ζευγάρια, που ανέδυαν διαρκώς έναν λανθάνοντα ερωτισμό (Before Sunrise, Lost in Translation, Once,κτλ) ο Αντώνης και η Έλενα γίνονται συνεχώς όλο και πιο συμπαθητικοί και αληθινοί κάνοντας σε να αγωνιάς για κάθε εξέλιξη ή αναποδιά του περίεργου κοινού τους ταξιδιού. 

Όταν αυτό το ταξίδι φτάνει στο τέλος του, το οποίο αν και σχετικά μικρό σε διάρκεια (1 ώρα και 18 λεπτά), κατορθώνει να γεμίσει την καρδιά σου με τα πιο ζεστά συναισθήματα κάνοντας σε να χαμογελάς συνειδητοποιώντας ότι μόλις βίωσες μια από τις πιο “feelgood” ελληνικές ταινίες των τελευταίων ετών. Και θες διακαώς να γίνεις και συ μέρος της με κάποιο τρόπο, τρυπώνοντας σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή είτε για να κουβεντιάσεις χαλαρά με τους ήρωες, είτε για να ελαφρώσεις το υλικό ή άυλο βάρος που κουβαλάνε είτε απλά για τους ακούσεις να τραγουδούν.   

Η ταινία προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες από τις 19/5 με διανομή από το Cinobo, στην πλατφόρμα του οποίου θα είναι διαθέσιμο σε δεύτερο χρόνο. 

*Από τη συνέντευξη του Γιώργου Γούση στη LIFO

Τέλος, θα θέλαμε να μοιραστούμε και αυτό το υπέροχο fan art για την ταινία, που είδαμε στα social media του kanelloscob