“Ο Ερωτευμένος Πυροσβέστης” του Ευγένιου Τριβιζά
ΥΠΟΘΕΣΗ
Ένας συνθέτης προσπαθεί ν’ απαλλαγεί από το ασθενοφόρο που παρκάρει απρόσκλητο ένα πρωί στην είσοδο του σπιτιού του… Ο κηπουρός κλέβει την μπαγκέτα ενός μαέστρου και τη φυτεύει στο μυστικό του περιβόλι… Ένας οφθαλμίατρος αρνείται να λάβει μέρος στο παιχνίδι της τυφλόμυγας… Ένας τροχονόμος με συμπτώματα αμνησίας εξακολουθεί να επιτελεί το καθήκον του στη διασταύρωση της πόλης χωρίς οχήματα…
Έχω ακούσει μόνο καλά λόγια για το έργο του Ε.Τριβιζά και ένιωσα μεγάλη περιέργεια να διαβάσω κάποιο βιβλίο του. Περίμενα να πέσει στα χέρια μου ένα από τα παιδικά του βιβλία, διότι νόμιζα ότι είχε γράψει μόνο τέτοια, αλλά αυτό που έπεσε στην αγκαλιά μου ήταν αυτή η συλλογή μικρών ιστοριών για μεγάλους αναγνώστες.
Ήταν μια απολαυστική ανάγνωση. Ο Τριβιζάς είναι ένας καταπληκτικός συγγραφέας, γνώστης της ελληνικής γλώσσας και κάτοχος του λογοτεχνικού πνεύματος. Κάθε μικρή ιστορία σε γεμίζει ευχαρίστηση που είσαι ζωντανός και μπορείς να διαβάζεις λογοτεχνία. Ναι, μου άρεσε τόσο πολύ!
Όταν ξεκινάς να διαβάζεις κάτι από έναν άγνωστο προς εσένα συγγραφέα, κρατάς μικρό καλάθι. Στην περίπτωση αυτή το καλάθι μου μεγάλωσε τόσο, που πλεόν χωράει ένα ολόκληρο σύμπαν καμωμένο από τον κ.Τριβιζά!
Με την πρώτη ιστορία της συλλογής αντιλήφθηκα πως ο Τριβιζάς ήθελε κάτι να μας πει και μετά την ανάγνωση της δεύτερης ιστορίας, κατάλαβα ακριβώς τι είναι αυτό. Οι περισσότερες ιστορίες κατατάσσονται στο δυστοπικό είδος (σκέψου Μεγάλος Αδερφός, 1984) όπου οι άνθρωποι ζουν κάτω απο την διακριτικά καταπιεστική «κυβέρνηση». Δεν είναι κατί που το αντιλαμβάνεσαι αμέσως. Τις πληροφορίες στις δίνει ο συγγραφέας πολύ ήρεμα, χωρίς διάθεση να σε σοκάρει ή να σε εκβιάσει συναισθηματικά. Θέλει μέσα από μια απλή περιγραφή των καταστάσεων στις οποίες διαδραματίζεται η ιστορία να σε κάνει να αντιληφθείς την απαισιόδοξη φύση του. Συχνά σκεφτόμουν ότι αυτό το βιβλίο είναι η ένοχη απολαυσή του, ότι με αυτές τις ιστορίες έρχεται στα “ίσα” του. Δεν είναι όλες οι ιστορίες του δυστοπικού είδους, έχει και ερωτικές. Όλες όμως ακολουθούν την ίδια απαισιόδοξη πορεία.
Το χάρηκα πάρα πολύ. Υπάρχουν μερικά βιβλία που όταν τα διαβάζω νιώθω πολύ άνετα, σαν να ήταν γραφτό να τα διαβάσω.
Το προτείνω ανεπιφύλαχτα.