The Father (2020): Ο Οσκαρικός Hopkins στα καλύτερα του! (Άποψη No Spoilers!)

Το “The Father” ή αλλιώς “Le Père” πρόκειται για ένα θεατρικό έργο που έγραψε και ανέβασε στη σκηνή ο Γάλλος Florian Zeller το 2012 και χρόνια αργότερα αποφάσισε να το γυρίσει και σε ταινία. Και ποιος θα ήταν ο καταλληλότερος ηθοποιός για να υποδυθεί έναν χαρακτήρα θεάτρου σε live-action ταινία; Μα φυσικά ο εξαιρετικός Sir Anthony Hopkins!

O Anthony (Anthony Hopkins) είναι ένας ηλικιωμένος που ενώ έχει ανάγκη συνεχώς ένα άτομο δίπλα του, αρνείται κάθε λογής βοήθεια και κυρίως της κόρης του, Anne (Olivia Colman), που κάνει τα αδύνατα δυνατά για να τον προσέχει. Παρόλα αυτά, όσο περνά ο καιρός ο Anthony θα δει πως το περιβάλλον γύρω του αλλάζει και θα αρχίσει να αμφισβητεί τα αγαπημένα του πρόσωπα και τον ίδιο του τον εαυτό, καθώς το μυαλό του δείχνει να καταρρέει.

Η ταινία ξεκινά πολύ χαλαρά και απλά, αλλά σύντομα προσφέρει την πρώτη ανατροπή και σε κάνει να πεις “ώπα τι γίνεται εδώ;”. Σε γενικές γραμμές ο κύριος σκοπός του The Father είναι να σε βάλει στη θέση ενός ανθρώπου που πάσχει από άνοια και να σου δείξει πόσο δύσκολο είναι να ζεις έχοντας αυτή την ασθένεια. Όλη την ταινία την βλέπουμε από την οπτική του Anthony, ο οποίος όσο κυλά η ροή, τόσο περισσότερο αρχίζει να μπερδεύει το παρελθόν με το παρόν και να αναρωτιέται αν αυτό που βλέπει είναι αληθινό ή μη.

Όλα αυτά η ταινία τα καταφέρνει χάρη στην εξαιρετική σκηνοθεσία του Zeller, ο οποίος γνωρίζει κάθε μικρή λεπτομέρεια του έργου που έγραψε και καταφέρνει από το πρώτο κιόλας λεπτό να βγάλει και την αύρα θεατρικότητας που διαθέτει. Το τρομερό μοντάζ και οι συνεχές εναλλαγές σκηνών, κάνουν τον θεατή να νιώσει τι αντιλαμβάνεται και αισθάνεται ο Anthony, πόσο μάλλον καταφέρνει να μας μπερδέψει και να μας κάνει να αμφιβάλουμε για τα πράγματα που βλέπει ο πρωταγωνιστής.

Η κινητήρια δύναμη όμως της ταινίας είναι φυσικά ο Sir Anthony Hopkins, ο οποίος πραγματικά εδώ παίζει τα πάντα: από τον στοργικό και χαρισματικό πατέρα που όλοι θέλουμε στην οικογένεια μας, μέχρι τον σπαστικό και ξεροκέφαλο κωλόγερο που ώρες ώρες θέλεις να πνίξεις. Ο Hopkins στα 83 του θεωρώ πως δίνει την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του μετά τη Σιωπή των Αμνών και αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως είναι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς όλων των εποχών. Είμαι σίγουρος ότι ο Zeller έδωσε απλά το σενάριο στον Hopkins και του είπε “κάνε ότι θέλεις” και εκείνος φυσικά για άλλη μια φορά μεγαλούργησε.

Τρομερή όμως είναι η επίσης οσκαρική Olivia Colman, η οποία καταφέρνει να βγάλει όλη την πίεση που νιώθει στο να κρατήσει μια ισορροπία στο χρόνο που αφιερώνει στον πατέρα της και στην προσωπική της ζωή. Γενικά μέσω του Anthony έχουμε την ευκαιρία να δούμε το πόσο δύσκολο είναι για την Anne να διατηρήσει την υπομονή της και να συνεχίσει να κάνει ότι κάνει.

Σε γενικές γραμμές το The Father είναι μια αψεγάδιαστη ταινία γεμάτη συναισθήματα και έχει ένα στοιχείο που όσο περνά ο καιρός βλέπω όλο και σε λιγότερες ταινίες: Ψυχή! Εμένα προσωπικά κατάφερε να με συγκινήσει τουλάχιστον δύο φορές και θεωρώ πως ο Hopkins απλά δίνει ένα σεμινάριο υποκριτικής και δύσκολα θα φτάσει ξανά το επίπεδο ερμηνείας που βγάζει εδώ.

Πραγματικά δείτε την!