Αποκάλυψη – review

Είχα πολύ καιρό να δω ένα τέτοιο συγγραφικό εγχείρημα και μάλιστα από ηχηρά ονόματα στο χώρο του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος (Κυριάκος Αθανασιάδης, Βαγγέλης Γιαννίσης, Χίλντα Παπαδημητρίου, Δημήτρης Σίμος). Δίκαια ήταν μία από τις πιο αναμενόμενες εκδόσεις.

Το βιβλίο που προέκυψε είναι ένα ιδιαίτερο αλλά και πολύ καλό αστυνομικό. Παρά τις διαφορές στον τρόπο γραφής και τον καταμερισμό κατά χαρακτήρα των συγγραφέων, το σύνολο είναι αρμονικά δεμένο και αν δεν ήταν γνωστό και εμφανές σε κάθε κεφάλαιο, ελάχιστοι θα καταλάβαιναν ότι είναι προϊόν συλλογικής προσπάθειας και όχι ατομικής.

Η αγριότητα των εγκλημάτων αγγίζει τη, για να μην πω είναι ξεκάθαρα, λογοτεχνία τρόμου. Οι κεντρικοί χαρακτήρες κατατρέχονται από τους δικούς τους εφιάλτες, που έρχονται κατευθείαν από το παρελθόν και τους κυνηγούν τόσο ψυχολογικά όσο και φυσικά.

Όσο προχωράει το βιβλίο, τόσο συμπληρώνεται η αποτρόπαια και άγρια εικόνα, το καλό και το κακό μπλέκουν, ενώ στο τέλος η κάθαρση δεν είναι όσο “καθαρή” θα ήθελαν κάποιοι.

Εν ολίγοις μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια που αξίζει να διαβάσετε τόσο για την ιδιαιτερότητα της συγγραφής όσο και για την ποιότητα της ιστορίας. Μοναδικές μου παρατηρήσεις (πέρα από κάποιες ατυχείς κατά τη γνώμη μου λέξεις) οι κάποιες “χολιγουντιανές” στιγμές και μια τάση προς την ασάφεια στο τέλος.

Δείτε και το βίντεο της εκπομπής Ex Libris για την “Αποκάλυψη“.