Ο Χιονάνθρωπος

Ο Jo Nesbø είναι ένας από τους πιο αγαπητούς συγγραφείς των ημερών μας και μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι πλέον συγκαταλέγεται στο πάνθεον της αστυνομικής λογοτεχνίας. Αυτή η δημοτικότητα είναι ο βασικός λόγος που η ταινία Ο Χιονάνθρωπος, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή τον αστυνόμο Χάρι Χόλε αναμενόταν με μεγάλη ζέση από τους φαν του. Όσο για εμάς που δεν έχουμε διαβάσει κάποιο από τα βιβλία του, τα ονόματα του Michael Fassbender στον πρωταγωνιστικό ρόλο και του Tomas Alfredson στο τιμόνι του σκηνοθέτη, ήταν από μόνα τους ικανά δολώματα. Τελικά άξιζε τόση αναμονή;

Ο αλκοολικός, αλλά σπουδαίος ντετέκτιβ Χάρι Χόλε, αναλαμβάνει την υπόθεση εξαφάνισης μιας γυναίκας. Με τη βοήθεια μιας νεαρής βοηθού, της Κατρίνε, θα συνδέσει το μυστήριο με άλλες παρόμοιες υποθέσεις και θα κυνηγήσει έναν βίαιο serial killer, που υπογράφει ως Χιονάνθρωπος.

Ως Σκανδιναβός, ο Alfredson βρίσκεται στο στοιχείο του όσον αφορά τον τόπο δράσης και μας προσφέρει μερικά εξαιρετικά πλάνα παγωμένων ερήμων και χιονισμένων πόλεων κάτω από τον γκρίζο νορβηγικό ουρανό. Η αρχή μου φάνηκε κάπως απότομη και γενικά θεωρώ ότι δεν κοντρόλαρε τον ρυθμό όπως ίσως μπορούσε.

Ο Fassbender ήταν, κατά την ταπεινή μου άποψη, το κυριότερο αβαντάζ της ταινίας. Δίνει μια αρκετά καλή ερμηνεία, παλεύοντας να καλύψει τη σεναριακή ρηχότητα του χαρακτήρα του. Το σενάριο είχε ορισμένα άλματα και κενά, πιθανώς οφειλόμενα στο «κόψιμο» σκηνών από το πρωτότυπο υλικό. Ωστόσο, οι ανατροπές και το παιχνίδι με το μυαλό του θεατή για τον ένοχο (που μάλλον πρέπει να πιστωθεί στον Jo Nesbø) δεν αφήνουν τον θεατή να βαρεθεί. Αρκετοί, κριτικοί και μη, δίνουν εύσημα στην συμπρωταγωνίστρια, Rebecca Ferguson. Προσωπικά, δεν είδα κάτι που να το δικαιολογεί, χωρίς να σημαίνει ότι ήταν κακή στο ρόλο της.

Εν ολίγοις, Ο Χιονάνθρωπος είναι μια ταινία άνιση και ίσως όχι από αυτές που θα θυμάται κανείς για πολύ καιρό μετά. Ούτε είναι μια ταινία που αξίζει να δεις στο σινεμά. Δε γνωρίζω κατά πόσο θα ικανοποιήσει τους φίλους του Χάρι Χόλε ή του whodunit γενικώς, αλλά σε τελικά ανάλυση βλέπεται ευχάριστα και αποφεύγει τα κλισέ του είδους.